SONSUZ İKİLEM

4.BÖLÜM(Davetsiz misafir)

Ehemehem

selamunaleykum bir tanelerim nasılsınız iyisinizdir inşallah. Valla bana sorucak olursanız kötüyüm çünkü bazı şeyler oldu vs. Birde 15tatilde bölüm yazmadım.Kusura bakmayın ÇOK ÖZÜR DİLERİM.

Arkadaşlar bir de bu aralar sürekli şehit haberleri duyuyoruz ve artık o kadar sık olmaya başladı ki bizlere normal bir şeymiş gibi gelmeye başladı benim sizden istediğim ne olur bunlara göz yummayın ,tepkisiz kalmayın.

İYİ OKUMALAR

"Neden mi Buğra,çünkü babam,beni seven babam,ne olursa olsun beni yalnız bırakmazdı. Ne değişti de bir an da ortadan kayboldu."dedim bi an da ayağa kalkarak.

Gerçekten bu durumu aklım bir türlü almıyordu.Benimle hep babam ilgilenirdi,yanımda annemden fazla o olurdu. Bu yüzden hep onu biraz daha fazla sevmiştim.

Annem sanki emanetmişim gibi davranırdı bazen ama o üzülmesin diye hiç söylemezdim ona.Anne işte insan üzmeye nasıl kıyabilirdi ki.

Buğra" Biliyorsun Aslı babanı pek tanımıyorum bu yüzden nasıl biri olduğunu da bilmiyorum"dedi durgun bir şekilde.

Buğra yı babamla tanıştırmamıştım. Aslında her tanıştırmaya kalıştığımda bir olay oldu ve yine ertelendi şimdi de İngiltere de olduğu için tanışamamıştı Buğra.

"Buğra geçenler de annemin odasında bir şey buldum" dedim.Buğra merak etmiş olucak ki ne buldun dermiş gibi kafa salladı bende gel işareti yaptım ve merdivenlere yöneldim.

"Aslı nasıl bir şey buldun " diye bir soru yöneltti Buğra ama bende tam olarak ne olduğunu bilmiyordum en azından neyi ifade ettiğini.Bu yüzden cevap vermedim .

Odama yöneldiğim sırada hafif öksürmeye başladı hemen merak edip arkama döndüm.ve yine Buğra bayılmıştı.

"Buğra yine mi ? Ben sana doktora gidilecek demedim mi? Ya sana bir şey olursa ne yaparım ben" dedim kucağıma aldığım sırada.

Buğra küçüklükten beri sürekli bayılırmış sebebi de küçük bir hastalık geçirmiş onun armanıymış. En azından bana öyle söyledi.İlk korksam da önemli değil bana bir zararı yok dedi.Ama ne olursa olsun hep içimde bir sıkıntı oluyor.

Ya başka bir sebebi varsa.Bir de bu aralar daha sık olmaya başladı.
Bende bu yüzden bir doktora görünmesini söyledim ama ben hiç dinleyen yok.

Bunlara alıştığım için yavaşça eğildim ve koltukaltına ellerimi yerleştirip odama götürdüm.Yatağın yanına geldiğimde nasıl çıkartacağım aklıma geldi.

Gerçekten nasıl yapıcaktım.Eğilip bir baktım ama nafile hala baygındı.Ben nasıl yapicam diye düşünürken bir el beni tuttu ve yatağın üstüne fırlattı.

Bir anda çığlığı koparttım.

"Aaa!imdat!help me! Nolur yardım!"
Benim bu saçma konusmalarimin ardından bir kahkaha sesi yükseldi ve yatağın yan tarafı çöktü.

Kimin yattığını bilmiyordum çünkü korkudan gözlerimi kapatmıştım.Sonra bir el ellerimi yüzümden çekti.

"Onur!.Senin burda ne işin var " dedim aceleyle yataktan kalkıp.