Çaresizliğimin kırgınlıklarla boğuştuğu zamanlarda durmak bilmeyen kaleme şu an en zor görevi yüklüyorum. Daha önce hiç bu kadar birbirinden uzak değildi harfler. Ve hiçbir zaman bu kadar arayışlarda olmamıştı gönül risalem. Oysa zorlukların en zoru...
Seninle başlayan bir hikayeyi nasıl bitiririm inan bilmiyorum ama seni kendime anlatarak huzur bulmak istiyorum, iyi veya kötü...
Çaresizliğimin kırgınlıklarla boğuştuğu zamanlarda durmak bilmeyen kaleme şu an en zor görevi yüklüyorum. Daha önce hiç bu kadar birbirinden uzak değildi harfler. Ve hiçbir zaman bu kadar arayışlarda olmamıştı gönül risalem. Oysa zorlukların en zorunu yaşamışken bu yürek, tek ümidi nefes alma sebebi olan Yar'i.
Yıllar önceydi demek her ne kadar acı bindirse de yüreğime, dertlerime dert eklesede bu böyle...
Yıllar önce bir arayış içerisindeydi aşka susamış mahzun yüreğim. Arkadaş ortamının o şen şakrak hali bile yüreğin tınısına eşlik edemiyor boşluklar doluyordu hayatıma. Tadı yoktu hiçbir şeyin, okuduğum kitaplara göre, boşlukları inançla doldurabilirdim. Sonra daha da derine inmem lazımdı.. namazlarımda derinine indim duaların. Ve ben çok sevdim duayı. Karşılıksız sevmenin en güzeliydi dua.
Namazlardan sonra ki duanın neticesini aylar sonra görecektim. Seni ilk olarak fotoğraflarda gördüm ben. Yüzünün güzelliği nazarımı çekmişti. Güzele bakmıyordum sadece, güzelde bakıyordum.
Hakkımızda hayırlısını dileyerek dua ile...
Kaan arkadaşımı bilirsin, kan bağımız yok ama cankardeşm o. Yokluğun, yokun olduğu zamanlarda tek varımdı o. Hüznümün kederimin tek alıcısıydı o. Düşseydi yüzüm, gün boyu uğraşır, gülümsetirdi yüzümü ve o gülüş onun sadakası olurdu yüzümde. Onun saray gibi yüreğinde dost olmaya iyi yere dükkan açmak desemde Allah her zaman var etsin onu.
Kaan seni ilk gösterdiğinde yüzünde ki hüzne tutulmuştum. Çok derin bakıyordu gözlerin. Uzakları veya uzakta ki birini özler gibiydi. Uzağın olmayı çok istiyordum. Çünkü bu dünyada önemli olan yaralı bir gönüle merhem olmaktı ve bende yarana merhem olayım diye derinlerine kazırdım seni duaların ki kabulüm ol sen.
Bir başlangıcı olmalıydı bunun ve karar verdim.. ona mesaj atacaktım.
Bir gün okul çıkışı bilindik her zaman ki internet kafeye gitmiştik. Bilgisayar açılırken kafamda cümleler toparlanıyordu. Daha önce bir yazma yeteneğimde vardı. Sınıfta en iyi kompozisyon, yazı ve makaleler benim olurdu. Ama sonra anlayacaktım hiçbir eser seni anlatan kadar güzel olmayacaktı.
Tarafsiz bir heyecan vardı. En çokta ellerimde. Komutlarımı beklerken parmaklar düşünceler karmaşıktı. Bunların hepsi düşüncenin eseriydi ama birşeyler yazmalıydım ve başladım dizmeye günlerdir hissettiklerimi.
Merhaba Ömür
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
