Bırakma Ellerimi Sevgili

Seninle Son... Bölüm 3 ( Son Bölüm)

 Ömür yıllar önce annesini kaybetmişti. Bir çocuk yüreğe en ağır yük bu olsa gerek. Ve ömür bu yükün altında kıvranırken ben onun yükünü paylaşmak istiyordum. Çünkü hayatın yeni bir tadı olmuştu Ömür. Ben ona babasızlığımı, o ise annesizliğini anlatırdı bana. Ama o çok farklıydı. Onun annesini anlatmasıyla çok şeyler değişirdi yüreğimde. Çok ağlardı, yürekten akardı gözyaşları ve ağlatırdı beni. Hep derinde yaşardı hayatı gülmelerinin çoğu sesli ama geçiciydi. Çok güldüğü vakit aynı anda çok ağlayabilirdi. Çünkü yüreği çok yaralı bir insandı. Küçük yaşta küçücük yüreğiyle büyük bir acıyı yaşamıştı. Ona anne şarkısı söylerdim. Onun gözleri dolardı. Ve ben onun annesini çok severdim böyle bir kızı olduğu için ve unutulmaz bir sevgi bıraktığı için.

Konuştuğumuz o hafta kafamda O'nun portresi çizmeye yetmişti. Çünkü sürekli acılarını ve acılarını anlatırken de hayatını anlatırdı bana anlattıkça yüreğinin ferahladığını biliyordum. O yüzden onu hep konuşturur, sustuğu zaman da eğlendirmeye çalışırdım. Onu iyi tanıyordum artık, farkındaydım o da etkilenmeye başlamıştı benden ve emindim. Hayallerim dualarım gerçek oluyordu. Mutluluğun doruklarına doğru yavaş yavaş çıkmaya başlamışken hayat sanki daha ağır ilerliyordu bana inat. Ama ne olursa olsun sevenin sevdiği için beklediği günde gelecekti derken bir sınav günüydü. Ömür'le tanıştığımın 10.günü eve gelir gelmez çabucak açmıştım telefonu. Ardından hemen bir mesaj, mesaj açılırken bir süre açılmasını bekledim. Yavaş yavaş açılıyordu. Belli ki uzun bir mesajdı bu. Merak içerisinde beklerken mesaj açılıverdi hemen. İlk defa nerden başlayacağımı bilmeden hemen gözlerimi kısıp baştan aşağı bir fotoürafını çektim mesajın. Beynimde infilaklar gerçekleşiyordu. Yüreğim sanki tsunamiye kapılmış insan gibi ordan oraya savrulup duruyordu. Ve sonra en baştan tane tane okumaya başladım.

Bir haftadan fazladır seninle konuşuyorum. O kadar iyi geldin ki yüreğime. Senden önce yatak düşman gibi görünürdü gözüme. Çünkü ben en büyük acılarımı uyku tutmadığı vakitlerde o yatakta yaşadım. Ama şimdi o yatağa yatıp seninle konuşunca acısı geçiyor yüreğimin. Artık uyumak korkutmuyor beni. Geceleri sıçrayarak uyanmalarım geride kalırken sen yeni bir hayat oldun bana. Aramızda uzak mesafeler var ama yanımda, yakınımda bir sürü insan olduğu halde senin kadar kimse iyi gelmedi yüreğime. Sen uzaktan bile hayat olmuşken bana ben seninle yakın bir hayata, aynı evi paylaşmaya, kadının olmaya şimdiden hazırım. Sen benim annem gibi iyi geldin yüreğime. Sesini duyunca çok mutlu olurken, varlığını düşünmek acılarıma bir engel oldu. Ben artık gerçekten acı çekmek istemiyorum. Sahip çık artık bana sakın yalnız bırakma beni. Bir gün gitme mecburiyetin olursa beni de al yanına çünkü ben son(suz)un olmaya geldim.

Yazılan bir kaç satır nasıl büyük bir mutluluk olurdu bilmem ama bu yazılanlar hayatımın unutulmaz satırlarıydı. Ama "Ben artık gerçekten acı çekmek istemiyorum" sözüne takıldı kafam. Acaba diyorum kendime "onu üzer miyim, yapabilir miyim böyle bir aptallık" diye düşünürken mutluluğuma kaldığım yerden devam ettim. Çünkü kalb-i mutluluğun tadı çok başkaydı. Sonra anladım ki ben Ömür'le hiç yaşlanmayacaktım. 70 yaşına da gelsem onu şu an ki 19 yaş gibi sevecektim.

Herşey çok güzeldi. Çünkü aşk vardı yüreğimizde. Ben severken o da seviyor duyguarım bu sayede karşılık buluyordu. Herşey yolunda giderken buruk bir güne doğru yaklaşıyorduk. Aslında böyle buruk duygular onun anlattığı anılarından kaynaklanıyordu çünkü mutlu olduğu bir anı yoktu nerdeyse. Bir gece yine telefonda uzun uzun konuşuyorduk. Çok istedim hadi anneni anlat dedim biraz. Annesini düşününce içi sızlardı biliyorum. Ama anlatmasını istedim o da anlattı.

Annesi kanser hastasıydı kemoterapi tedavisi görmüş saçıları da dökülmüştü artık. Aile içi geçimsizlik ve hayat yolunda ki manevi sıkıntılar da eklenince kaldıramamış bünye. Aslında sıradan gibi görünse de küçük bir kız çocuğu için çok şey demektir anne. Ben anlatılanları dinleyince aklıma geldi "acaba annesinin hiç suçu olamaz mıydı?" derken aklıma şu an kulağıma fısıldayan melek geldi. Bu meleğin annesi eminim ki şu an melekler diyarındadır..