Yıldızlar gittikçe parlaklığını yitiriyor. Neden? Karanlık beni bırakmıyor. Sanki bilerek yapıyormuş gibi. Gökyüzünün renkleri karışmış. Karanlık hepsini ele geçiriyor. Sanki.. sanki bilerek yapıyormuş gibi.Daha ne kadar benimle olacaksın? Benimle konuş. Ya da bırak. Alınma ama sanırım senden sıkılmaya başladım. Ya da tam tanıyamadığımdandır.
Üzülme karanlık. Sen beni bırakana kadar seni bırakmayacağım. Çünkü bana her zaman bakıyorsun.Bir de bana delik verdin. Hem de ışık geçiriyor. Sevmediğini biliyorum. O yüzden az bir zaman bakıyorum ona. Her zaman yanımdasın. Teşkkür ederim.
Hem sen beni Küflü Tavanla tanıştırdın. Küf olmuş tavan, duvarları kendine benzetmek için uğraşıyor. Galiba kendini çok beğeniyor. Zamanın ustalığı tavanı kaplamış. Sanırım duvarları beğenmediği için onları da örtecek. Acaba beni beğendi mi. Beni de örtmek ister mi. Bu karanlık oda da beni farkedebilir mi. Delikten giren ışık beni gösterebilir mi.
On adım. Benim dünyam sadece ...on adım. Sanırım bana yetiyor. Dünya ne kadar olabilir ki en fazla? Yüz adım mı, ya da bin mi? O da benim gibi küflü tavana sahip midir? Ya da küçücük bir deliği var mıdır ışık girsin diye?
İçimde bir acı var. Şöyle göğsümün altında. Karnımmış. Acıktığını söylüyor bana.Her gün bunu söylemekten utanmadı mı acaba? Acaba onu doyurabilir miyim . Kime sormalıyım. Benim dünyamın yanındaki yerlere mi .... Değişik bir koku geliyor. Sanırım karnımı duydular diğer dünyalardan .
Diğer dünyalara açılan bir şeye sahibim. Benden epeyce büyük. Demir. Buz gibi. Çok sıcak olduğunda orada duruyorum. Beni serinletiyor. Ama o üşüyor mudur ki? Ona sormayı denesem de bir ses alamadım. Sanırım konuşmayı sevmiyor. Ya da benimle ilgilenmiyor mu?
Adını kapı koydum. Sadece kapı. Bence çok güzel bir isim oldu. Ah sonunda Kapı açılıyor. Bir an yaşadığından şüphe etmiştim ama yaşıyormuş.Yaşlanmış gibi sanki. Her zamankinden fazla ses çıkardı. İsimsiz geldi. İsimsiz mi kim? O çok uzun boyludur. Gerçekten. Yüzü simsiyahtır. Ya da ışığım onu göstermiyor. Bilemiyorum. Her zaman karnımın sesini duyar. Kurtarıcı gibi. Getirdiği şeyleri sadece çok kısa bir süre görebiliyorum. Bu konuda kapı bana yardım ediyor. Kapı açılınca dünyam çok net oluyor. Ama karanlık sevmiyor bunu. Hemen kapanıyor Kapı. Üzgünüm kapı karanlığın yanında olmam lazım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Glassy Sky
Fiksi Umum....Gökyüzünden akan şey bu defa yağmur değildi. Nefretti. Öfkeydi. İntikamın acı gülüşleriydi. Damla damla dökülen şey bu sefer su değil kandı....