Zwarte Inkt

Hoofdstuk 5

hoii, ik ben het, Chrystalcat... alweer, ik heb op dit moment gewoon veel inspiratie :D

heeft iemand die dit leest nog iedeeën voor dit verhaal, comment die alsjebliefd hieronder, thnxx! hier komt hoofdstukk 5!!

___________________________________________________

p.o.v. Selene

toen ik wakker werd, lag ik voor het eerst op een bed sinds ik hier was aangekomen. Er stond ook een dienblad met brood op een wit nachtkastje naast het bed. Voor een tijdje negeerde ik het brood, ik had namelijk met mezelf afgesproken dat ik niet meer zou eten. Alleen ik kon de verleiding van het brood niet weerstaan, voorzichtig ging ik rechtop in het bed zitten. Toen pakte ik het dienblad, en zette het voorzichtig op mijn benen. ik pakte het brood vast en nam er voorzichtig kleine hapjes af. Ik had nog niet eens de helft van het brood op, en toen had ik al geen honger meer.

"je moet echt meer eten, want je bent behoorlijk dun"  zei een stem, ik keek op van het bord en ik zag dat Drake voor op mijn bed zat... hoelang was hij daar al?! Ik voelde dat ik begon te blozen, dus richtte ik mijn aandacht weer op het halfopgegeten brood. Na een tijdje voelde ik dat Drake opstond. Voorzichtig tilde ik mijn hoofd op, en ik keek recht in zijn knappe gezicht. Ik voelde hoe zijn warme adem langs mijn nek streek en mijn wangen weer rood opgloeiden.Terwijl zijn gezicht dichterbij kwam, hoorde ik hoe mijn hardslag zich begon te versnellen... Zo zaten we een paar seconden. Toen trok hij zich terug en liep hij naar een ijzeren deur in de muur die me nog niet eerder was opgevallen. Toen hij zich omdraaide en de deur weer sloot zag ik dat Drake met een andere blik naar me keek die ik niet zo goed kon plaatsen. Ik bleef wijfelend achter terwijl allerlei gedachten door mijn hoofd raasden...

"hadden we... nu...  bijna... gezoend?!"

________________________________________________

p.o.v. Sam,

waar blijft hij nou? dacht ik geïrriteerd, "ik dacht dat de badguys nooit te laat kwamen!"  het was al bijna half 12 en er was nog geen spoor van de jongen. Een kwartier geleden had ik al besloten dat ik me achter het bankje bij de fontijn zou verstoppen, en dan zou wachten totdat hij eindelijk op kwam dagen... maar nee hij was er nogsteeds niet! Ik zat me inmiddels af te vragen of hij nog wel zou komen. Ik hoorde voetstappen, en ik keek op. Zag ik nou die vage jongen met dat perfecte kapsel en de onmogelijk lichtblauwe ogen die daar voorbij kwam lopen? Sam wist het niet zeker dus bleef hij daar nog gebukt zitten. Toen zag hij dat er vanaf de andere kant ook een meisje aan kwam rennen. Hij kon haar nog niet zo goed zien, omdat ze nog te ver weg was. Alleen naarmate ze dichterbij kwam zag Sam dat het Sophie was... wat deed die nou weer hier?!

"shit!" Sophie verpestte zijn hele plan... en ze liep ook nog eens gevaar! Die gast was niet te vertrouwen. Ik wilde mijn mobiel pakken, alleen inplaats van mijn vertrouwde Samsung Galaxy S greep ik alleen naar lucht. Ik zuchtte en probeerde kalm te blijven... het was alleen maar toeval... toch? Waarschijnlijk lag zijn mobiel gewoon thuis op zijn bureau. Rustig bleef ik op mijn plek achter het bankje zitten, ik kon altijd nog ingrijpen als dat nodig zou zijn. Toen Sophie dichterbij kwam zag Sam dat ze de tas van Selene bij zich had, die had ze zeker bij mijn huis gehaald... Wacht... Ze was op zijn kamer geweest!!! Dan had ze dus ook de tekening van Selene gezien... Toen Sophie eenmaal de jongen in de gaten kreeg, begon ze er meteen al een stuk zenuwachtiger uit te zien. De jongen draaide zich met een ruk om, en begon rustig naar Sophie te lopen. Zelfs vanaf deze afstand kon Sam zien dat Sophie's gezicht bleek wegtrok, toen de jongen naar haar toe begon te lopen...

Sam rukte met moeite zijn blik los, omdat hij achter zich een paar takjes hoorde knappen. Hij draaide zich om en zag een jongen met blond haar, helder groene ogen en een lachende mond. De jongen legde zijn vinger tegen zijn lippen en sloop voorzichtig dichterbij totdat hij recht langs Sam zat. "Hi" zei hij "hoi" antwoordde ik "ken jij die gast met dat zwarte haar?"

"egh... hij heeft... een vriendin van me gekidnapt..."

"serieus?"

"jep... serieus"

"hmm... dan zit ze behoorlijk in de problemen..."

"dat dacht ik al" zuchtte ik

"rustig maar" antwoordde hij, "we gaan haar wel weer terugkidnappen!" alleen eerst even dat meisje daar redden. Hij stond op en greep met zijn rechterhand naar de metalen buis van het bankje waar ik me achter verstopte. Voor mijn ogen zag ik hoe het metaal in zijn hand smold en de vorm kreeg van een zwaard. Ik keek hem met grote ogen aan. "hé wat kijk je nou..." riep hij, "dacht je nou echt dat jij de enige was die dat trucje kon?" vaag herinnerde Sam zich iets dat een paar maanden geleden zich had afgespeeld...

- flashback -

Sam, Sophie en Selene fietsen terug naar huis, Sam moet eerder afslaan omdat zijn huis dichterbij de school is. Hij fietst door zijn straat en zet zijn fiets op slot tegen de muur. Hij pakte zijn huissleutel en draaide de deur van het slot. Hij hoorde dat zijn broer Damon (toen hij nog leefde) en zijn moeder weer aan het ruzieën waren. Sam besteedde er niet veel aandacht aan, hij tilde zijn boekentas over zijn schouder en liep de trap op naar zijn kamer. Eenmaal daar aangekomen hoorde hij zijn moeder gillen, vlug gooide hij zijn boekentas op de grond en liep naar beneden. Tot zijn grote verbazing zag Sam dat Damon zijn moeder bedrijgde met een mes. Zijn moeder begon nog harder te gillen toen ze Sam zag en ze rende naar hem toe. Sam zag dat ze een snee had in haar zij. Toen werd hij heel boos op Damon en greep hij naar de ijzeren stoelleuning. De leuning smold weg in zijn hand, en veranderde in een groot kromzwaard. Damon keek verbaast naar het zwaard, waardoor hij de aanval van Sam nog maar net op kon vangen, alleen hij had al een diepe snee in zijn been... 

- einde flashback -

Sam zag dat de jongen met het blonde haar zich weer omdraaide en een paar tekens met zijn handen naar de bosjes gaf... (nou denk je zeker... de bosjes?... Ja de bosjes ja...) Tot mijn grote verbazing zag ik hoe er ongeveer twingtig jongens van middelbare leeftijd met ijzeren of koperen zwaarden vanuit de bosjes op de vage jongen en Sophie afstormden. De jongen draaide zich vlug om en rende snel het park uit. De jongen met het blonde haar voor mij stond op en ik volgde zijn voorbeeld. Hij draaide zich om en glimlachte naar mij en stak zijn hand uit... "Jasper" ik glimlachte terug, en greep zijn hand vast... "Sam"

"hey Sam," zei Jasper tegen mij, "zou je bij onze groep... 'De Iron Striders' willen komen?" Ik glimlachte om de naam "... dan kun je ons ook meteen helpen om je vriendinnetje terug te kidnappen" voegde hij eraan toe. Toen ik ja knikte draaide Jasper zich om en riep iedereen bij elkaar... "hey freaks" riep hij hun toe "ja!?" antwoordden ze dit is onze nieuwe strijder... Sam...!

__________________________

whaha een beetje lang hoofdstuk maarja :P

hope U like it 

#plz vote, comment, fan?