Zwarte Inkt

Hoofdstuk 4

Hoi hoi, 

ik ben het weer, Chrystalcat!

nou... omdat JustMeLovely mijn vorige hoofdstuk zo spannend vond heeft ze gevraagt of ik dit hoofdstuk ook wilde schrijven... dus hier is hoofdstuk 4!

#please vote, comment en laat weten wat je ervan vind zodat ik het kan verbeteren. Enjoy!

______________________________________

p.o.v Selene

het is pas de eerste dag sinds hij me heeft meegenomen, ik weet niet wat ik moet doen, of hoe ik moet ontsnappen. Als ik niet doe wat hij zegt slaat zijn baas me, of hij verzint iets anders. Ik weet niet hoelang ik dit nog kan volhouden, maar lang zal het niet meer duren want ik zit al een dag zonder water. Ik heb een keer op internet gelezen dat je ongeveer 3-6 dagen zonder water kan, als je een vetlaag hebt... maar jammer genoeg heb ik die niet. Ik weet niet waarom ik hier in dit ellendige hok zit, alleen ik weet wel dat er iemand dag en nacht me zit te bespieden door de zwarte spiegel aan de want. Ik schrok op uit mijn gedachten doordat de deur met een klap open werd gegooid. "Hij wil je spreken" ik herkende de stem van Drake, de jongen die me had meegenomen. Toen ik niet reageerde kwam Drake boos mijn 'gevangenis' binnenstampen en sleurde hij me omhoog "sta op!" schreeuwde hij tegen me. Ik probeerde op mijn benen te staan, alleen op een of andere manier voelden die aan als jelly ... "ik kan niet..." fluisterde ik zachtjes. Ik hoopte dat Drake het op een of andere manier  gehoord zou hebben, en dat hij me dan... in zijn armen droeg naar... WAT BEN IK NOU WEER AAN HET DENKEN!! Drake is slecht... en dat zal hij altijd blijven... 

Ik voelde me heel misselijk dus probeerde ik Drake's armen los te maken, dat had helemaal geen zin, ik was veels te zwak... toen zakte ik bewusteloos weg in zijn armen...

-----------------------------------------

p.o.v. Sophie

bieb bieb bieb... nog half slapend drukte ik mijn wekker uit, alleen ik bleef nog even versuft in bed liggen, het was toch zaterdag, ik kon makkelijk uitslapen. Terwijl ik na lag te denken kwamen opeens alle gebeurtenissen van de vorige dag langs gevlogen. Ik sprong meteen uit bed en rukte bijna mijn mobiel uit de oplader. Ik ging naar contacten en begon Selene te bellen, halverwege kwam ik er pas achter dat Sam de tas van Selene had en dat daar waarschijnlijk haar mobiel in zat. Ik zuchtte en drukte op gesprek annuleren en besloot om inplaats van Selene Sam te bellen. Het leek wel alsof ik een eeuwigheid naar het eentonige deuntje moest luisteren voordat er eindelijk werd opgenomen. "Hallo, met Sam..."

"hoi Sam ik..."

"... waarschijnlijk ben op dit moment niet bereikbaar, dus laat een boodschap achter na de piep... PIEEEP!"  Sophie luisterde verbijsterd naar het antwoordapparaad... Sam die z'n mobiel niet bij heeft... hier is duidelijk iets mis. Vlug kleedde ze zich om, en haastte zich naar beneden om te ontbijten. Eenmaal beneden propte ze haar mond vol boterhammen en nam er een slok melk achteraan. Vlug rende ze naar buiten, alleen ze kwam erachter dat ze haar fietssleutel nog binnen had liggen. Snel haalde ze haar fietssleutel en ze stapte op haar fiets. Haar huis en dat van Sam lagen gelukkig niet ver uit elkaar. Terwijl Sophie door een wirwar van straatjes heen fietste had ze niet in de gaten dat een jongen met pikzwart haar en opvallend blauwe ogen haar toevallig voorbij zag komen... 

Sophie fietste zo snel voorbij dat ze het onmogelijk gezien kon hebben. Toen ze eindelijk bij Sam's huis aankwam, leek het op het eerste moment alsof er niemand thuis was, het huis was nog helemaal donker. Sophie zette haar fiets op slot, en belde aan. Toen er niemand open deed wachtte ze nog even, en belde nog een keer aan. Haar ongerustheid begon toe te nemen, wat als Sam ook is ontvoerd!? Die gedachte verdreef ze al snel, Sam is veel sterker dan Selene, hij laat zich echt niet zomaar meenemen. Ik schrok op uit mijn gedachten doordat de deur open ging, voor me stond Inge, de moeder van Sam. "Hoi Sophie" zei ze "Hoi!" antwoordde ik, "is Sam hier?" "Eh... nee die is hier niet, hij zei dat hij naar een vriend ging"

"Ow..." antwoordde ik teleurgesteld, toen schoot me iets te binnen. "O ja, Inge,"  

"Ja wat is er?" vroeg ze "Eh... nou ik ben mijn tas op school vergeten, en Sam heeft hem voor mij meegenomen, ik zou hem nu graag weer terug willen" 

"Oké is goed, je mag hem wel zelf halen, ik weet alleen niet precies waar Sam hem heeft gelaten...  ik denk op zijn kamer" 

"bedankt ik ga daar wel kijken" riep ik terwijl ik de trap omhoog opliep. Sam's kamer was heel ruim, met groene muren, en een blauwe hoogslaper erin. Ik liep naar het bureau en zag dat de tas van Selene op de vloer langs zijn bureau stond. Vlug liep ik erna toe en hing hem om mijn schouder. Dat ding was echt loodzwaar, en ik herinnerde me dat we op vrijdag altijd tot het achtste hebben... veel boeken dus. Toen ik strompelend naar de gang liep viel me iets op, er hing een tekening boven het bureau van Sam, raar die had ze nog niet eerder zien hangen. ze liet de tas even op de vloer zakken, en liep naar het bureau. Ze zag nou dat het een tekening van Selene was... wow ik wist niet dat Sam zó goed kon tekenen dacht Sophie in zichzelf. IJgenlijk was ze nu een beetje jaloers op Selene... dat Sam zomaar een tekening van haar maakt, die ook nog eens lijkt! Maar dat gevoel drukte ze snel weg, Selene was gikidnapt, hoe kon ze jaloers op haar zijn? Toen Sophie nog wat beter keek zag ze dat er een briefje onder de tekening hing...

Als je Selene ooit nog eens terug wild zien,

moet je om 11 uur s' ochtens in het parkje bij de fontijn staan.

kom alleen, en maak geen gebruik van je gave...

Sophie verstijfde en keek op haar horloge...  half twaalf...

_____________________________

dat was hem!!

hope u like it!! het volgende hoofdstuk ga ik misschien ook schrijven, we weten het nog niet zeker :D

#plz vote, comment en laat weten wat je er van vind :D

#rechts zie je een foto van Sophie :P