To niesamowite jak jedna osoba może zmienić Twoje życie.

Rodział #5

- No co? - Tom wzruszył ramionami.
- Kiedy wreszcie przestaniesz wykorzystywać dziewczyny? To chore! - Bill zmarszczył brwi.
- Przestań się o wszystko czepiać. - Tom zabrał swoje ubrania i poszedł do łazienki.
- Zajebistego masz brata, no nie powiem. - Betsy krzywo spojrzała na Billa.
- To nie moja wina. Jest, jaki jest. Ja nic nie mogę zrobić.
- Chodź, Rika. Idziemy. - Elizabeth pociągnęła siostrę za rękaw, po czym wyszła trzaskając drzwiami

Gdy dotarły do domu Marika wiedziała, że czeka ją długa ,,spowiedź"
- Kretynka. - Betsy rzuciła kluczami o stół.
- O co Ci właściwie chodzi?!
- O to, że się szmacisz.
- Przepraszam bardzo, ale jestem dorosła. Jestem nawet starsza od Ciebie, więc nie będziesz mówiła mi, co ja mam robić. Ja dokonuję wyboru. Nie wpieprzaj się w moje życie! -Marika przetarła z policzka łzy.
- Taka jesteś wielce dorosła, a robisz takie głupstwa! W dodatku przez Ciebie nakrzyczałam na Billa... - Elizabeth chwyciła się za głowę.
- No i? Jesteście razem, że się tak martwisz?
- Jeszcze nie.
- Jeszcze? - Zdziwiła się Rika. - To znaczy, że...
- Tak. Zakochał się we mnie. A ja w nim. - Betsy uśmiechnęła się ironicznie.
- I kto tu się szmaci?
- Słucham?! Ty chyba nie wiesz, co to znaczy? Zakochaliśmy się w sobie, tak? A ty się bzykałaś. Pewnie nawet nie jesteście parą! Więc to chyba co innego?
- To mój wybór, przestańmy się w końcu kłócić! Zajmij się Billem, a nie nami.
- Ta. O ile Bill się na mnie nie obraził. Dziękuję bardzo. - Betsy ruszyła w stronę salonu. - Dziwka.

To określenie bardzo zabolało Marikę. Powoli zaczynała rozumieć, co takiego zrobiła. Załamana rzuciła się na łóżko i zaczęła użalać się nad sobą.

Tymczasem Elizabeth lekko ochłonęła, więc postanowiła napisać do Billa.
Betsy: Cześć. Przepraszam Cię, że na Ciebie nakrzyczałam, ale byłam strasznie zdenerwowana na Toma i moją siostrę :(
Betsy obgryzała paznokcie z nerwów oczekując odpowiedzi. W końcu otrzymała wiadomość...