Gözle gördüm,idrak ettim,yüreğime indi
Kalbim her daim sahip olduklarıma şükretti
Sabrım şükre, Şükrüm niyaza dönüştü
Emanetine sahip çıkamamaktır en büyük endişem.
Önce,bedeni doyuran dünyayı kenara koydum
Kirlenen ruhumun derinliklerine daldım
Dilimden çıkan sözcükleri manaya vurdum
Emanetine sahip çıkamamaktır en büyük endişem
Ne zaman "BEN"i bıraktım sana koştum
Uyuyan gözlerimi ebediyete açtım
Bitmesin diye secdelerimi çoğalttım
Yinede emanetine sahip çıkamamaktır en büyük endişem....
