Hayatımın her karesinde hatırası olan kocaman çınarım benim.
Küçüklüğümün tek kahramanı .
Kimseyle paylaşamadığım .
Kapıyı açtığımda ellerinde ki gül ve yüzündeki tebessümle mutlu edenim.
Oyunlarımız , çocuksu hain planlarımız olurdu. Sen hep büyüklüğüne güvenip savunurdun kendini. Evde en büyük düşmanım, dışarıda kalkanım olurdun.
Az çektirmedim sana biliyorum . Arkadaşlarınla bile paylaşamayıp seni oyunlarınıza dahil ederdim kendimi.
Benden kurtulmak için neler yapmazdın ki. Senin fazla sürmedi çocukluğun kendini bize mi adamaya karar vermiştin anlam verememiştim bir türlü. Aman eksikleri olmasın kardeşlerimin der çırpınırdın asla unutmam...
Sonra 3 e böldüğün sevgini 4 e böleceğini açıklayınca ne çok üzmüştün beni...
Resmen evleneceğim dediğin yengemi kıskanıyordum. Ama ne yapayım ben seni kimseyle paylaşmayı sevmezdim ki...
Hangi ara büyüdü benim koca çınarım...
Fark ettim artık hersey zamanla değişiyor.
Yengemi çok sevip kadın dayanışması yaptığımız günlerde anladım. Sen bize bir daha ekledin.
Anladım ki ;
Ailemizi genişletip kendi aileni kurdun...
Rabbim senin her zaman yanında olsun .
Seni çok seviyorum Benim kocaman çınarım. Canım abime...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Umut Dolu Kalemim
PoetryŞiirlerimden geçer duygularım. Her insan değil ama bazı insanlar içini kâğıda döker. Benim çocukluğumdan gelir derdimi kâğıtlara açmam. Begenirseniz oylamanız beni çok memnun eder. Hem yorumlarınızıda bekliyorum. Kendime birşeyler katarım.
