Dansend het leven door.

Dansend het leven door part 85

Jade begon te stralen en keek naar de vrouw die weer rustig achter in de zaal was gaan zitten, ze lachte en gaf haar een knipoog.

Verlegen keek Jade weg, ze wilde het zo graag, even schoot er bij Jade door haar hoofd of ze wel goed genoeg was, dat zullen we wel zien, dacht ze meteen.

Iedereen mocht gaan en kleedde zich om, en langzaam werd het leeg in de kleedkamers, Jade was natuurlijk weer de laatste. Waarneer ze net haar t-shirt over haar hoofd trok kwamen Bastiaan en Demi de kleedkamer in lopen.

‘Ooh sorry we dachten dat iedereen al weg was’ Bastiaan keek even de andere kant op. Jade begon te lachen, ‘Geeft niet ik ben toch al klaar’. Ze pakte haar tas in en wilde de kleedkamer verlaten toen ze terug geroepen werd door Demi. ‘Jade luister is, we sturen nu al een paar weken een brief naar je huis voor een oudergesprek, waarom krijgen we geen antwoord?’

Jade keek Demi geschrokken aan, meteen zag Demi de tranen in haar ogen. ‘Kom is zitten’

Samen gingen ze op de bank midden in de kleedkamer zitten.

‘Wat is er toch met jou aan de hand meis?’ Jade probeerde zo kalm mogelijk over te komen en antwoorde met moeite ‘er is niets’ Demi geloofde haar niet en vroeg waarom ze dan geen antwoord kreeg van de brief.

‘Dat komt omdat mijn ouders gescheiden zijn, en ik alleen in een huis woon.’ Demi keek haar raar aan, en even was het stil. ‘Wie doet dan de boodschappen, de was en wie kookt er?’ Jade keek haar raar aan en zei: ‘Als er niemand is doe ik dat toch zelf’ Er viel weer een kleine stilte. ‘Maar ik moet mijn metro halen anders ben ik zo laat thuis doeiii’ Jade pakte haar tas, stond op en verliet de kleedkamer.

Demi bleef alleen achter in de kleedkamer.