เรื่องราวของซอส: ครั้งแรกของผมไม่ค่อยมีปัญหาหรอก

บทน้องสาวที่4

ยามเย็น นั้นสิ่งเป็นเวลาที่สวยงามและหน้าหวาดหวันทเลยทีเดียว แสงแดดทีส่องลงมมพร้อมกับท้องฟ้าที่แดงกล่ำ
"ตึ๊กๆ"
เสียงหัวใจที่เต้นรั่วๆ ของผมในตอนนั้นเหมือนกับการวิ่งมาราธอนไม่มีผิด
"ช่วยด้วย....ช่วยด้วย.....ช่วยฉันด้วย
เสียงหวยหวนที่ตังออกมาจากโรงงานร้าง
ในขณะที่ซอสยืนอยู่ตรงหน้าประตูปานใหญ่ซึ่งนั้นก็คือประตูของโรงงานร้างที่พูดถึงก่อนหน้านี้
"นี่มัน"
หลังจากที่ซอสเปิดประตูก็พบกับ กลุ่มก้อนวิญญาณประหลาดบางอย่างรูปร่างคล้ายปีศาจ
"ช่วยด้วย...ช่วยฉันด้วย"
"นี่พวกเธอที่อยู่ห้องเดียวกับเมย์นิ"
วิญญาณพวกเธอติดอยู่กับกลุ่มก้อนที่ว่า
แต่ว่าร่าง กลายพวกเธอนอนกองกันอยู่บนเขตทำพิธี
ทันใดนั้น
"อ๊าาาาก"
จุ๊ๆก็มีใครบ้างคนวิ่งมาแทงซอสจนทะลุไปอีกข้างหนึ่ง
"รักน่ะค๊า...พี่ชิน..ฮึๆ..."
เสียงที่ ได้ยินมาจากข้างหลังเป็นเสียงที่คุ้นหูดีซอสที่ล้มลงนอนกลมกับพื้น
"นี่....เธอ.."
ใบหน้าที่ซอสเห็นคือใบหน้าของเมย์ที่กำลังยิ้มแต่ชวนขนลุกอยู่ในขณะที่ถือมีดที่ ลงอาคม
"ทำไมกัน"
"ยังจะทำเป็นไม่รู้ไม่เรื่องอะไรอีกหรอค่ะ "
"......"
"เป็นถึงทายาทตระกูล หมอผี ทั้งที แต่แค่นี้คงไม่จอดหรอกสิน่ะค่ะ"
ต่อจากนั้นเมย์ก็ใช้มีดที่ถืออยู่แทงที่หน้าท้องซอสนับครั้งไม่ท้วน
"อ๊าาาาก"
" ฮึๆ...กริ๊ดร้องเข้าไปค่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"
(จะตายสิน่ะ เรานะ เราจะตายแล้วสินะ)
ดวงตาที่หลีบหรี่ ใกล้จะหลับลงพร้อมกับไฟชีวิตที่กำลังจะดับลง
"ฉันถึงได้บอกไงว่าแก่น่ะ มันอ่อนแอ่"
เสียงที่ได้ยินมาจากทางจิตใจ ที่กำลังจะดับศูนย์
"ปล่อยฉันออกไปสิ ซอส แล้วฉันจะช่วยนายเอง"
"ม่...มีทางเด็ดขาด "
"มันจะดีเหรอ แล้วแม่สาวนั่นละ"
ซอสที่นึกถึงเรื่องก่อนหน้านี้ที่ สัญญากันเรน่ะไว้
(ฉันสัญญาต่อจากนี้ ฉันจะดูแลเธอเอง ฉันจะไม่ตายเด็ดขาด ฉันจะปกป้องเธอเอง)
"โถ๊โว้ย.....ฉันมัน....ฉันมันอ่อนแอ"
ซอสที่ท่องคฑาบ้างอย่าง
"ฮึๆ....ปล่อยให้น้องชายคนนี้ จัดการเองดีกว่าน่ะพี่ซอส "
"ซะ ...ชิน"
........................