เรื่องราวของซอส: ครั้งแรกของผมไม่ค่อยมีปัญหาหรอก

บทน้องสาวที่1

การทานอาหารร่วมโต๊ะกับครอบครัวนั้นถึงเป็นส่วนหนึ่งของซอสเลยที่เดียว
"แม่ ป๋าจะกลับบ้านมาพรุ่งจริงหรอ"
"อือ"
"งั้นหรอ"
ซอสที่กำลังนั่งทานอาหารกับแม่ของซอสซึ่งอาหารแต่ละอย่างเป็นอาหาร ที่สั่งมาส่งทั้งนั้นเพราะแม่ซอสไม่ค่อยมีเวลาทำอาหารเท่าไร
"ว่าแต่เป็นไงบ้างคู่หมั้นของลูก"
"ห๊ะ"
ซอสได้แต่ทำหน้างงๆ
"หนูเมย์ไง"
"ผมไปหมั้นใครไว้ตอนไหนกัน"
"ก็สมัยเด็กๆลูกบอกอยากหมั้นกับหนูเมย์เขานิ แม่กับพ่อก็ไปคุยกับพ่อแม่ฝ่ายนู้ไว้ตั้งนานแล้วน่ะ"
"แต่ผม......มี"
"เอาเหอะยังไงก็ไม่จริงจังอะไรหรอก ยังไงพวกลูกก็โตๆกันแล้วตกลงกันเองล่ะกัน"
"งั้นหรอครับ"
ในตอนนั้นเอง
"โอ๊ย"อะไรของเธอเนี่ย"
ก็มีอะไรบางอย่างทุบมาที่หัวของซอส ซอสหันหลังไปมองสิ่งที่เรียกว่า วิญญาณ ผู้หญิงที่ลอยอยู่บนด้านหลังของซอส เป็นเด็กผู้หญิงรุ่นราวคาวเดียวกับซอสที่แสดงสีหน้าเหมือนงอลซอลอยู่
"พูดกับใครอยู่หรอ รึแฟน2dที่ลูกชอบเพ้อบ่อยๆ"
"เออ เปล่าครับไม่มีอะไร ฮ่ะ ฮ่ะๆ"
"ว่าแต่กิ๊บนั้นน่ารักดีน่ะ เป็นผู้ชายก็ดีแล้วแท้ๆ แต่แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกน่ะ แม่อยากได้ลูกสาวอยู่พอดี"
แม่ของซอสมองไปที่กิ๊บนีบผมสีชมพู่อ่อนๆที่ติดอยู่บนหัวซอส
"เออ นี่ติดไว้เฉยๆ ครับ คือ...เป็นแฟชั่นใหม่ในโรงเรียน น่ะ"
"งั้นหรอ "
"คะ...ครับ"
ซอสยิ้มเจือนๆ แล้วลุกขึ้นจากโต๊ะแล้วเดินขึ้นห้องไป
**********
ตื้ดๆ ดื้อๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังตอนเช้านั้นเปรียบเสมือน สัญญาณ บอกให้ลุกไป ล้างหน้าแต่งตัวไปเรียนแต่สำหรับซอสแล้ว มันเป็น ช่วงเวลาต่ออีก5นาทีพอเลยมา5นาทีก็ต่อีกครึ่งชั่วโมงล่ะกัน จนเขาติดเป็นนิสัยกับเรื่องแบบนี้แล้ว
"ซึก...โอ๊ย..."
ซอสตื่นขึ้นมา ร้องด้วยความเจ็บปวดเหมือนโดนกงเล็บบางอย่าง
"นี่เธอ มาสิงท่านพี่อีกแล้วหรอ"
ท่านพี่ที่พูดถึงคือแมวที่ซอสเลี้ยงไว้ โดยตั้งชื่อให้ว่าท่านพี่
"ก็นายไม่ยอมลุกชักทีนี่ ขี้เซาอยู่นั้นแหละ"
เรนะที่ออกจากร่างท่านพี่พูดด้วยสิหน้า เบื่อหนาย
"ไม่น่ารักเอาซ่ะเลยน่ะ "
ซอสลุกจากทีนอนแล้วอุ้มท่านพี่เดินลงบรรไดลงบรรไดไป
หลังจากที่ลงมานั้นแม่ซอสก็ออกไปทำงานสะแล้ว แต่แม่ก็ได้เตรียมอาหารเช้าใว้ให้ซอสทุกวัน 

"เอาล่ะ"
กริงๆ..กริง จุ๊ๆเสียงออดหน้าบ้านก็ดังขึ้นมา
ซอสเดินออกไปเปิดประตูในขณะแต่ตัวไม่เรียบร้อยดีเท่าไร
"ครับๆ พ่อมาเร็วกว่าที่คิดแหะ"
"เออ คือ..ว่า"
แต่สิ่งทีเห็นคือเด็กผู้หญิงคนหนึ่งรุ่นน้องที่บ่นซอสอยู่เมื่อวาน
"เอออ ..คือ...ว่า..."
"คือ?"
สาวน้อยได้แต่แสดงท่าทีเขินอาย หน้าเธอแดงกล่ำ พูดติดๆหันหลบหน้าซอส
"หนู จะมาปลุกพี่นะ ชั่งเหอะตื่นเองก็ดีแล้ว งั้นหนูไปล่ะ"
เมย์ที่กำลังทำหน้าเก็งๆแล้วเดินผ่านหน้าบ้านของซอสไปทันที
" เราไปทำอะไรให้เธอโกรธรึป่าวน่ะ แต่ก็ชั่งเหอะ"
ซอสถอนหายใจแล้วเดินไป ยิบกระเป๋า มาสะพายแล้วเดินออกจากบ้าน ได้ไม่กี่เก้าก็ฉะงักตัว รุ่นน้องที่ยืนรออยู่ตรงหน้าบ้านของซอส
"ไง ลืมของหรอ "
"หึ "
รุ่นน้องที่ทำถ้าลึกลีลุกรน แสดงสีหน้าด้วยความเขินอาย
"งั้น....ไปได้แล้วค่ะ "
"ไหนๆก็เดินไปพร้อมกันเลย"
"ครับ"
รุ่นน้องที่เดินนำหน้าไป อย่างถ้าทางมีความสุขนั้น ตอนนั้นทั่ง2คนอาจจะเรียกได้ว่าคู่รักกันก็ได้
จุ๊ๆกระโปงของรุ่นน้องก็ โพ๊ล ลอยขึ้น รุ่นน้องร้องด้วยเสียง ตกใจ
"พี่..ชิน..ทำอะไรนะ ไม่คิดเลยว่าพี่จะเป็นคนแบบนี้ อุสาตจะมองพี่ใหม่แล้วแท้ๆ "
รุ่นน้องหันมาตบหน้าขอซอสแล้ววิ่งไปทันที
"อะไรของเธอเนี่ย เรนะ จุ๊ๆทำอะไรของเธอ"
เรนะที่กำลังลอยตัวอยู่ข้างหลังซอส ทำหน้าบิ่งแล้วก็บ่นออกมา
"ก็นายเป็นแฟนฉันไม่ใช่หรอ มันเป็นธรรมดาอยู่แล้วนี้ที่จะปกป้องสิ่งของของตัวเองน่ะ"
"เดว น่ะนี่เธอเห็นฉันเป็นสิ่งของหรอเนี่ย"
เรนะแล็บลิ้นใส่ซอสแล้วก็ทำหน้างอลใส่
"จ๊ะๆ รู้แล้วๆ ก็น้องคิดกับน้องเขาเป็นน้องสาวคนนึ่งอยู่แล้วแหละนะ เชื่อฉันเถอะฉันไม่คิดที่จะนอกใจเธอหรอก แค่อยากช่วยน้องเขาก็เท่านั้นเอง"
ซอสพูดด้วยน้ำเสียงเขินๆอายๆ
"เชอะ"
ซอสส่งยิ้มให้เรนะแล้วเดินไปโรงเรียนต่อ
*************