bir defne masali

universite

Oguzun agzindan

Ona dun gece onu evinden alacagima dair bir mesaj atmistim. Onu her ne kadar az tanisamda cok iyi biri oldugunu tahmin ediyordum. İyi arkadas olabilirdik (yani ben oyle dusunuyordum)

İleriki zamanlarda bizi neyin beklediginden habersiz onu bekliyordum evinin önünde.

Tam 10 dakika beklemistim fakat beklemeyi sevmeyen birisi oldugumdan olsa gerek bana bi asir gibi gelmisti.

Gelip yan koltuga oturdugu sirada gulumseyerek selam vermisti konusmak yerine. Bnde ayni sekilde ona karsilik vererek arabayi calistirdim.

Okula gelmistik fakat yol boyu nedenini bilmedigim bir sessizlik vardi aramizda. Onun bozmasini bekledim fakat onu dikkatlice inceledigimde kaslarinin catik, bisey dusundugunu farkettigim sirada vazgecmistim konusma dusuncemden.

Herneyse iste sonucta gelmistik okula. Defneyle vakit gecirmek hosuma gidiyordu aslnda ama bi yanim ondan uzak durup onu karanlik tarafimdanda uzak tutmami soyluyordu.

Ben bu dusunceler arasindayken beni dusuncelerimden ayiran defne'nin huzur dolu sesi olmustu.

- ben sinifa gidiyorum
-kantine gidebiliriz istersen

-hayir tesekkur ederim sinifa gitsem iyi olacak ,dedi

-peki o zaman iyi dersler.

Defne

Oguzla vakit gecirmek iyi geliyordu ama bugunlerde kimseyle konusmak istemiyordum. Tugba bile beni kac defa aramis tum aramalarini mesgule atmistim. Ve 145 kez aramanin sonunda pes etmisti. Oguz dun aksam mesaj atip beni sabah alacagini soylemisti ama onada cevap yazmadim. Benim o huzurlu Guzel hayatimi bi gecede mahvetmisti. Kafamin ici allak bullakti ve ben ne yapacagimi bilemiyordum. Dun oguzun yanindan ayrilinca eve gidip kendimi odama kilitlemistim. Yemek yememis ve annemle de tek kelime konusmamistim.

Bir ay sonra 20 yasina giriyordum ve o adam beni 8 yasindayken birakip gitmisti. Annem her gece agliyordu hickirik sesleri geliyordu ama cocuktum kavrayamamistim. Bigun anne babam ne zaman gelicek diye sormustum ve annem yine aglamaya baslamisti. Anlamistim o gun babamin bidaha gelmeyecegini. O gun unutmustum babami. Soz vermistm kendime onu ozlemeyecegime dair. O gunden sonra da hic sormamistim zaten anneme. Ve tam 12 yil gecmisti uzerinden. Peki bu adam simdi niye gelmisti ki. Ben bu dusunceler icinde bogulurken hoca girdi sinifa.

Bölüm hocasiydi. Daha dogrusu profesör. Nedenini bilmedigim bi sekilde surekli benimle göz göze geliyordu. Acikcasi rahatsiz olmustum. Bana asılıyo desem baya bi yasliydi. 40 yaslarindaydi ve ben daha 19 yasindayim. Bu ihtimali hemen kafamdan def ettim.

Sonunda okul bitmisti. Oguz beni eve birakmayi teklif etsede yurumek istedigimi soyleyip onu reddetmistim. Ayip olmustu biliyorum ama yalniz kalmaya ihtiyacim vardi ve ben yurumeyi cok sewen birisiyim. Anlayis gosterip beni yalniz birakmisti. Acikcasi oguz benim sadece arkadasimdi. Neden benimle bu kadar cok ilgilendigini anlayamiyordum. Kafami bunlarlada mesgul etmeye pek niyetim yoktu zaten.

Bi saat kadar yurudukten sonra eve gelmistim. Yine hicbisey yemeden annemle tek kelime konusmadan kendimi odama kilitlemistim. Anneme hala cok kizgindim. Nasil kendine o kadar aci cektiren adami evimize alip karsilikli konusurdu. Aklim almiyordu hala. Annem bu kadar gurursuz bi kadin miydi acaba.

Ben yine kulagimda kulaklik bunlari dusunurken kapim acildi. Kilitlememis miydim kapiyi diye dusunurken annem saclarimi oksamaya baslamisti. Yaslar yanaklarimdan süzülürken annem kulakligin tekini kulagimdan cikardi ve "konusmak istiyorum" dedi. Hicbisey demeden yataktan dogruldum ve ''seni dinliyorum'' dedim.