Gerçekle, hayali ayırt edemeyen bir şizofren, Arel Uraz!
İntihara meyilli bir kişilik, Kutay Günsur!
Ruh hastası bir oyunperest, Korel Batur!
Ölüm ve yaşamın çizgisinde ruhu arafta kalan Mia Öymen!
Ve ölüm kokan bir aşk, Efil Soykan!
Kusursuz planla...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
TANITIM VİDEOSU YUKARIDA ;
"Benimle dans et" Ölüm kokusu sinen bakışlarına sığındı adamın.Katran karası gözlerinin derinliğinde sadece bir sığıntıydı. .
"Bu çok tehlikeli" dedi genç kız.
"Bazı şeyler risk almaya değer." Rüzgar kulaklarının dibinde uğuldarken genç adamın fısıltısıyla karıştı ve elini usulca beline koyup kendine çekti bedenini. Genç kız caddenin ortasında ölümle dans ediyordu. Ama bu umurunda bile değildi. Ölüm bu kadar güzel kokabilir miydi?
"Bu sana nasıl hissettiriyor?"
"Korkusuz, kalbim mantığımın duvarlarını aşmış gibi, özgür. "
"Oyuna devam edelim mi?" Dudaklarının arasından dökülen sözcükler gizemin portresi gibiydi. Daha fazla ne kadar ileri gidebileceğini görmek istiyordu.
"Nasıl bir oyun?" diye sordu sesindeki tedirginliği ve heyecanı bastırmaya çalışarak.
"Beni takip et" Kalbi mantığının duvarlarını aşarak peşinden sürükleniyordu. Adımlarını takip ederken kendini tren raylarının üzerinde buldu. Caddenin ortasındayken oluşan tarifsiz his yerini endişeye bıraktı.
"Vazgeçebilirsin."
"Hayır, vazgeçmek korkakların işi. "
"Titriyorsun."
"Çok soğuk." Dudakları uydurduğu yalana onunla birlikte kendini de inandırmak istiyordu.
Boynunda onun ılık nefesini hissetti. Ellerine kaydı elleri ve kollarını iki yana açıp "Kapat gözlerini" diye fısıldadı kulağına. Piyanonun tuşlarından dökülen notalar gibi derin manalar gizliydi sesinde.
"Bana neden eziyet ediyorsun?" dudaklarının arasından dökülen soru acının rengini taşıyordu.
"Çünkü beni seviyorsun."
"Bu kötü birşey mi, sevilmek?"
"Beni severken incinebilirsin küçük kız."
"Neden?"
"Kalbim başkasına ait."
Dudaklarından çığlık çığlığa dökülen sözcükler anlamını yitirip kan rengine bulandı. Çaresizliğin içinde siyahtı, bütün renkler..
Aralarındaki koskoca duvar bir hayaletin emsaliydi.
Gözlerini kapattı, karanlığa ruhunu teslim ederken, korkmuyordu artık genç kız. Hissizliği ilan ederken ruhu, ölüme sımsıkı sarılıyordu. Hazırdı, tüm benliğiyle. Ölüm kalbine saplanan kelimelerin ağırlığı kadar acımasız değildi. Gözlerinin derinliği kadar soğuk degildi. Ölüm, Ruhuna sunulmuş kusursuz bir armağandı. .
Ruhuna siyahı çalıp kapattı gözlerini bütün renklere.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Giriş bölümüyle yeni bir hikayeye başlamış bulunuyorum, umarım yorumlarınızı,votelerinizi ve eleştirilerinizi bırakıp nasıl bir hikaye olduğuna dair beni bilgilendirirsiniz ki sizin sayenizde kendimi daha fazla geliştirebileyim. Hikayenin ilk bölümü yakında yayınlanacaktır. =)
