Błędny miraż tworzysz. Mgłą niebo zasnuwasz. Pleciesz byle pleść. Na straganie już byś milion zarobiła. Mięsem rzucasz, gdy ktoś ci przeszkodzi. Nie widać byś rozpaczała, lecz się zmieniłaś. Mrok wokół ciebie panuje. Prawdy nie widzisz. Nie przyjmujesz jej do siebie. Tworzysz swoją prawdę, która jest zakłamana. Na oczach masz opaskę. Chociaż w twych oczach płonie ogień. Jeszcze go opłakujesz, lecz błagam nie zatruwaj nam życia. Przeżyj żałobę w samotności. Tylko się nie zabijaj. Umarł, to złóż mu na grobie kwiaty. Nie głowę. Śpiewem umil mu wieczność. Świecę ostatnią mu zapal i odejdź. Odejdź w samotności. Zapomnij...
CZYTASZ
Wiersz życia
PoetryWiersz życia to zbiór większości jak nie wszystkich moich wierszy, gdyż twórczość to coś co nie liczni publikują...
