Benim Gökyüzüm

Bir Gülüşlük Savaş

Gülmeyi unutmuş insanlar var bu hayatta. Ve tabi bir de unutturanlar. Unutturanların umrunda değiliz de hatta. Hayat bize neden böyle davranıyor gerçekten anlamıyorum bazen. Her şeyi neden kafamıza takıyoruz ki şu üç günlük dünyada. Gülmemiz gereken yerlerde ağlıyoruz. Ne kadar da saçma. Bizi bu duruma getirenlere inat gülmemiz gerekiyor aslında. Gülüşlerimiz en iyi silahımız bizim. Canımızı her acıtana en alasından bir kahkaha atmalıyız. Bu onu yaralar. Acısını yine bizden çıkarmak isteyecektir. Bir daha gülümseyip yarasını derinleştireceğiz. Ve en sonunda üzülen o olacak. Siz azimle güleceksiniz ve onları delik deşik edeceksiniz. Gülüşleriniz sizin her şeyiniz olacak. Hem silahınız, hem kalkanınız ve daha birçoğu.. Onlar sizi üzmeye çalıştıkça kalkan olarak kullanacaksınız gülüşlerinizi. Artık bunu benimseyin. Siz değil onlar üzülsün. Siz gülmeyi hak ediyorsunuz. Gereksiz insanları hayatınızdan çıkarın. Düzelir diyerek kendinizi yıpratmayın. İnsanlar değişmez. Başta değişmiş gibi gözükür, sonra yine üzer,üzer,üzer.. Kendinize, ailenize değer verin. Sadece bir tane dostunuz olsun. Bunlar dışındakilerle aklınızı yormayın. İnanın ki değmiyor. Ne geçen zamana ne de yaşadıklarınıza. Şimdi bir daha düşünün ve kararınızı verin. Üzülmek mi gülümsemek mi? Ömrünüz boyunca gülümsemeniz dileğiyle. Kalkanınıza ve silahınıza iyi bakın. 😊