Benim Gökyüzüm

Gökyüzü Bizim Zaferimiz

Hayat çoğu zaman adil davranmaz. Bizler de kurbanıyız bu hayatın. Çaresiziz, çoğu zaman umutlarımız tükeniyor, hayal kurmak artık yetmiyor. Umutlarımız da hayallerimiz de üzerimize yıkılıyor. Enkaz altında kalıyoruz. Sonra enkazdan kurtulmak istiyoruz sadece. Yeniden umut etmek, yeniden hayaller kurmak.. Hangilerimiz şanslı olup kurtuluyor bu enkazdan bilemem. Hangilerimizin çaresi tükeniyor o enkazın altında. Bazılarımız için ölmek bir umutken, bazılarımız için yenilgi haline geliyor. Ben bu hayatta ne olursa olsun vazgeçmemek gerektiğini öğrendim. Umutlarım.. Çok tükendi belki. Hayallerim, yerin dibine girdi mesela. Yaşamak istemediğim çok an oldu. Bir çok enkazın altında kaldım. Dünya yaşanılacak bir yer değil. Ama ölmek de bir kurtuluş değil. Bu hayat, yaşayalım diye elimize tutuşturulmuş. Mayın gibi.. Bastık bi kere üzerine. Bırakmak.. Ne bileyim saçma işte. Ölmek, huzur gibi bir kelime belki, ama yaşamak bizlerin şampiyonluğu, bizim direnişimiz, gücümüz yaşamak. Ne olursa olsun pes etmeyin. Pes etmek çözüm değil, pes etmek her şeyin düzelmesi değil. Pes etmek.. Pes etmek umutların bitmesinden, hayallerin yıkılmasından daha kötü. Her şeye rağmen ayakta kalmalıyız. Dimdik durmalıyız. Gökyüzü üstümüze düşmez hiçbir zaman. Yıldızlar kayar gider, bulutlar gelip ağlar, güneş açar ve ısıtır ; bir çok şey olur gökyüzünde ama gökyüzü bizlere küsmez. Yıldızlar yok oldu diye vazgeçilir mi hiç gökyüzünden ? O güzelliğe veda edilir mi ? Gökyüzünde görmediğimiz çok şey var. Geçmişimiz, bugünümüz, geleceğimiz.. Gökyüzü bizim zaferimiz. Gökyüzü hepimizin..