Şirket hisselerinin satılabileceğini öğrendiğimde hem sevindim hem de kendimden nefret ettim. Faruğun hatırasına, onun emeklerine sahip çıkamadığım için vicdan azabı çekiyordum. Hayatta sadece şuna inanıyordum bir gün gelicek ve tekrardan o hatıralara ve emeklere tekrardan sahip çıkacaktım. Ondan bize kalan tek hatıra bunlardı. Evet ben ve kızım her seferinde bunları söylesek de gerçekler buydu ve bundan ileri gidemiyorduk.
Avukatın yanına gidip görüştüğümde her şeyin doğru olduğunu ve hisselerin haddinden fazla değer yaptığını söylemişti, şirket hisselerini satın alacak kişinin 1 saat sonra yanımıza geleceğini söylemişti ve bu kadar çabuk olduğu için hayretler içinde baka kalmıştım.
Bir saat geçmiş ve avukatın bürosunun kapısından Uzun boylu bir adam girmişti.
Ne yani bu kişi....
Tevfik Bey miydi?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Lale'nin Kokusu
Ficção AdolescenteSümbül çiçeği kadar güzel kokar mıydı bir insan. Gülüşlerini kokusunu ezbere bilirmiydi bir insan... Babasınınani ölümünden dolayı boşluğa düşmüş bir geç kız. Babası bilinçli olarak öldürülmüştü. Bütün bu sırları çözecekti ya da bu sırlarla bera...
