True Love ft Lil' Kleine

26

Anna

'Ehm hoi' zeg ik wat ongemakkelijk.

'Babette, moeder van Jorik' zegt de vrouw met een glimlach. Ik schud haar uitgestoken hand.

'Anna' glimlach ik terug.

'Wat doe je hier?' Vraagt Jorik.

'Boodschappen doen misschien?' Zegt Joriks moeder.

'Logisch' zucht Jorik.

'Ik vind het zo fijn om te zien dat het goed met je gaat Jorik! Je bent al enorm populair hier in Nederland, en nu ook al een vriendin! Ik ben trots op je jongen' glimlacht zijn moeder.

'Je hebt anders veel van je laten horen in die 2 jaar. En Anna is mijn vriendin niet' zegt Jorik. Wacht wat? Zei hij nou dat ik zijn vriendin niet was?

'Wat?' Vraag ik voor de zekerheid.

'Nee zo bedoelde ik het niet' zucht Jorik.

'Nou volgensmij wel' zucht ik. Ik draai me om en loop de supermarkt uit. Waar in vredesnaam slaat dit op. Vanochtend zei hij nog dat we 'voor altijd' waren.

'Ann wacht even' roept Jorik.

'Nee Jorik. Het maakt je toch niet uit wat er met me gebeurd' roep ik. Ik loop verder hartje Amsterdam in.

'Anna' hoor ik Jorik roepen. Hij stapt op zijn scooter en ik hoor hem zijn scooter starten. Ik begin te rennen. Had hij maar niet zo debiel moeten doen. Zijn eigen moeder mag niet eens weten dat we een stel zijn. Ik knal keihard tegen iemand op.

'Jezus kijk uit man' gilt een stem. Ik zet een stap terug en zie dat ik recht voor Monica sta.

'Oh hey' zegt ze.

'Hey, zit je appartement hier vlakbij? Beter neem je me dan even mee want hier ga ik niet blijven staan' zeg ik met een lichte paniek in mijn stem. Monica kijkt me even verbaasd aan maar als ze Jorik ziet aankomen pakt ze mn hand en trekt ze me mee een groot gebouw binnen. Ze stopt haar vlogcamera weg die ze bij had en we stappen in de lift.

'Dus?' Vraagt ze als we eenmaal aan tafel zitten.

'Jongens zijn raar' zucht ik.

'Ik weet het' mompelt ze.

'Jorik is vet lief en alles en hij doet wel alsof hij van me houd. Maar toen zijn moeder er bij was zei hij dat ik 'maar gewoon een vriendin' was' zucht ik.

'Jij hebt zn moeder gezien?' Vraagt ze met grote ogen. Ik knik.

'Jorik praat nooit over zijn moeder. Hij heeft haar 2 jaar niet gesproken of gezien en heeft nooit voorgesteld aan mij om haar te bezoeken. Ik weet ook niet precies wat er gebeurd is maar het kan niet goed zijn' zegt Monica. Ze staat op en loopt naar haar kleine keukentje.

'Thee?' Vraagt ze.

'Lekker' antwoord ik. Eigelijk bestwel ongemakkelijk dit. Ik zit met de ex van mijn vriendje. Als hij dat überhaupt nog wel is. Mijn mobiel gaat 'Jorik'. Kon ook niet anders. Als ik niet opneem zie ik dat ik helemaal vol word gespamd met berichtjes.

'Waar ben je?'

'Ik hou van je❤️'

'Anna echt waar het spijt me'

'Het is altijd ongemakkelijk met mijn moeder...'

'Je bent mn alles, ik kan niet zonder je'

'Het spijt me echt'

Ik zucht en begin te typen:

'Het spijt je altijd Jorik. Ik ben maar "gewoon" een vriendin. Het maakt allemaal toch niks uit' antwoord ik.

Bijna direct zie ik Jorik alweer typen.

'We kunnen het uitpraten! Vertel me waar je bent en ik kom je halen' zegt hij. Opnieuw slaak ik een diepe zucht. Waarom snapt hij niet dat ik gewoon even alleen wil zijn.

'Je hoeft me niet te halen, ik heb er geen zin in als je het toch niet meent'

'Ik meen het wel, echt waar. Ik heb nog nooit zo veel van iemand gehouden als van jouw'

'Dat verzin je sws gewoon zodat ik terug kom'

'Niet waar! Ik hou echt van je Anna! Kom gewoon terug en doe niet zo kinderachtig'

'Kinderachtig?! Nou word het helemaal mooi. Jij noemt mij kinderachtig en zelf schaam je, je omdat je een relatie met me hebt. Stik er in Jorik. Laat maar zitten. Ik ben "gewoon" een vriendin' als ik op verzenden heb gedrukt merk ik pas wat ik gedaan heb. Ik heb het gewoon practish uitgemaakt. Oke fuck. Wat heb ik nou weer gedaan?! Jorik reageerd niet meer.

'Oke sorry' typ ik.

'Ik snap je. Laat maar zitten.' Stuurt hij.

'Fuck' kreun ik. Monica komt tegenover me zitten en zet een kop thee neer met een koekje er naast.

'Whats up?' Vraagt ze.

'Ik heb het net dus uitgemaakt met Jorik een soort van en mjah eigelijk ben ik dus nu mn huis kwijt' zucht ik. Ik haal een hand door mijn haar en wikkel daarna mijn handen om de kop dampende thee.

'Onderdak is geen probleem. Je kan hier blijven als je wilt. Maar dat je het hebt uitgemaakt...' Mompelt Monica.

'Ik weet het. Maar hier blijven graag!' Zeg ik.

'Slaap er een nachtje over. Misschien heeft het gewoon tijd nodig. Ik zie aan Jor dat hij echt van je houd! Je kan hem niet zo dumpen' zucht Monica. Ze heeft wel gelijk. Ik kan en mag hem niet zo dumpen. Dat heeft hij niet verdiend. Ik pak mijn mobiel en bel Jorik. Hij neemt niet op. Na 3 keer het te hebben geprobeerd geef ik het op. Hij is duidelijk kwaad. Of gewoon verdrietig. Of boos. Kan allemaal. En ergens is het nu ook mijn schuld. Waarom kan iets nooit normaal gaan? We hadden Babette gewoon nooit tegen moeten komen. Maar nu weet ik dus wel hoe hij over me denkt. Hij schaamt zich voor me. Wat eigelijk best onlogisch is want ik heb zo vaak met hem over straat gelopen. We zijn zo vaak naar clubs of feesten gegaan en hebben nooit problemen gehad. Omdat het zo stil is zet Monica de radio aan. Na lang zoeken naar de juiste zender stopt ze bij QMusic. 'Amnesia' van 5 Seconds Of Summer word gespeeld. O god wat past dit nummer goed bij de situatie.

'I wish that I could wake up with amnesia, and forget about this stupid little things' zing ik zachtjes mee. Jorik en ik hebben het geprobeerd. Maar blijkbaar werkt het toch niet zo goed...

-

Nee fuck. Ik haat mezelf voor het schrijven van dit. Sorry, sorry, sorry. Maar oke anders word dit boek zo saai met bijna niks 'dramatisch' er in. Dusjaa... Joranna of Joanna ik weet eigelijk niet, is over for now... Sorry voor de shippers hehehe