Merhaba ben Defne bir buçuk ay kadar Açelya yı arıyoruz odun toplamaya gittiğinde bir daha dönen olmadı. O gün bu gündür Açelya yı arıyoruz.Bu günde arama çabalarımıza devam ediyoruz aslında polisler artık pes edip Açelyayı aramayı bıraktılar Manolya desen zaten yeni bir gurubu var Açelyanın kaybolması ona güven kazandırıp başka kızlarla takılma isteği uyandırmıştı aslında iyide olmuştu arkadaşlık bağını anlamıştık. Bende artık tek kalmıştım ama beni yalnız bırakmayan bana güvenen biri vardı her zaten oda: Ozan dı bana destek oldu hatta bu günde açelyayı aramak için o kamp yaptığımız yere gidecek kalıp bir şeyler aramaya başlayacaktık. Arabaya bindik karavan lamı yoksa otomobil lemi gidelim diye kararsız kaldım fakat Ozan karavanla gitmemizi söyledi eğer o günü aynı Açelya gibi yaşarsak ona neler olabileceğini anlayabilirmişiz, Karavanla gidecektik eşyalarımızı yerleştirdik aynı şeylerin bizimde başımıza gelme ihtimali ile yanımıza ne varsa aldık lazım olursa(halat,keskin aletler, kay kay)kay kay biraz acayip oldu ama kaçma durumunda herhangi bir eşya ha bir de (Dört Beş bidon yakıt kesinlikle lazım olacaktı) kamp yerine geldik onca zaman ardından buraya gelmek...
karavandan çıkıp bir büyük çadır kurduk ben korkudan tek kalamazdım. Her neyse çadırımız hazırdı akşam olmuştu bile. Ozan ile korkmaya başlamıştık en azından yani kesinlikle ben çok korkuyordum ya o Açelyanın kaybolmadan son birkaç gün evvelki olan yaşadıklarının aynısını bende yaşasaydım veyahutta şu anki Ozanla beraber geçirdiğimiz dakikalarda bende o güne dair bir şeylere tanık olsaydım...
Ya düşüncesi bile insanı ürpertiyor. Ozan içeri geçmemiz gerektiğini söyledi fakat ben ise dışarıda kalmak için onu ikna ettim hava git gide soğuyordu birazda olsa üşümüştüm artık geceyi dışarıda geçiremeyeceğimizi anlamıştık çadırı kaldırmadık hem yarın kalma duygusu ile hemde belki açelyaya zarar veren adam veyahutta kadın bizleri içeride sanıp bir hamle yapabilirlerdi, en azından tek umudumuz öyleydi
