The Mafia Princess (On-Going)

Chapter Five

Jonathan's POV

It's Monday. I was staring at the girl sitting beside me. Czareena. She was sleeping like she always do during our Sci class. She really an angel but a demon if awake. I diverted my gaze in front when our teacher talked. A three guy entered and I smirked. The reapers! So,they transfered here.

"They came here for her." Jake said that made me look at him questioningly. "They are what I'm talking about. Czareena's friends in Cali." Yeah. I forgot.

"Nic?" Shawn called and looked at her. He was a young version of Brad Pitt. "Nic?!" He called out louder when Cza didn't wake up.

"What the!?" She cussed. She was really a cussing machine. "Who the fuck shouted!?" When she looked in front,a shock registered in her face. Everyone looked at her. "S-shawn?"

"Hello,sweetie." Shawn greeted as he sweetly smiled at her.

"It's really you." She ran towards him and threw herself to his chest. She did the same with the two. "I missed you guys." I clenched my fist. 'Are you jealous,Xav?' I scolded myself. No. Why would I be jealous?

"We missed you too,Nic." Trevor said. "We will stay here for good." He ruffled her hair that make her pout. Damn! Why was she pouting in front of them? Cute! Shit!

"You can take your sits." Mrs. Castro said.

They sat beside Cza. I closed my eyes and pretended sleeping when they started talking but immediately opened my eyes when I heard her laugh. Hell! I jerked up and leave the room. What the hell is happening to me?

"Damn it!!" I cussed. "No. This can't fucking be. It will ruin you,Xav. Don't ever be." I told myself angrily.

"You're right,dude." How come I didn't feel his presence? "Not just you but the whole org."

"Why are you here?!" I asked angrily that made him smirked.

"To find Xyphia." He seriously answered. Don't tell me? "Yes. She's here. I don't know how but that what's they told me. We need to get her before they will. If they did. Big problem,dude. Bye." Right! A big problem,really.

Xyphia Skye Hansen. A young dangerous woman. A powerful one. She's an epitome of evilness. Brutality,cruelness,and immorality. That's her. She can kill you within a second but she will never do that. She loves killing people slowly but surely painful. She loves hearing you screaming her name while begging to end your life. No one know who really she is. You will only recognize her by her voice and her eyes. Eyes that can show your fear once you see it.

Keen's POV

"Let's go." She announced and stood up. Tonight is a nightmare for those who killed her precious gem. "Walang makikialam sa laban ko mamaya. Ako ang tatapos sa mga buhay nila." Halos kinilabutan ako sa lamig ng kanyang boses,parang hinukay sa ilalim ng lupa. Ang mga mata niya galit na galit na kahit sino pwede niyang patayin.

Sabay-sabay kaming sumakay sa itim na van. Lahat kami tahimik lang habang nasa biyahe pero masasalamin sa amin ang kaba at takot. Masasaksihan na naman namin ang kanyang pagkabrutal. Kabrutalan na kahit sino ay walang nakakagawa kundi siya lang. Nang makarating kami sa tapat ng bahay na punterya namin ay agad siyang bumaba.

  Ang dami agad ang sumalubong sa kanya pero parang wala lang sa kanya na patayin ang mga ito at tanggalin sa kanyang daanan. Halos hindi siya masyadong gumalaw ay wala ng buhay ang halos bente kataong humarang sa kanya o sadyang hindi lang namin nasundan ang kanyang kilos. Nagtuloy-tuloy siya sa pagpasok sa loob ng bahay.

"Nandito ka na pala magandang binibini. Anong maipaglilingkod namin sa iyo at napadpad ka dito?" Tanong ng isang lalaki na medyo may katandaan. Manalangin ka na hudyo.

"Ang buhay niyo ang sadya ko dito." Malamig niyang sagot na nakapagtanggal ng ngisi sa mga labi nila at napaatras pero agad nila itong itinago at tumawa.

"Nagpapatawa ka ata bata." Tumatawang sagot ng pinakabata sa kanila.

"Oo." Sagot ni Xyphia at mabilis na nakalapit sa nagsalita at sinakal.

"Ack. A---ck." Hinawakan niya ang kamay ni Xyphia pero agad niya itong tinanggal. Ang dalawang kasama naman nito ay nabato sa kinatatayuan. Sinong hindi? Ang layo nila pero parang wala lang kay Xy na tinawid iyon ng napakabilis.

"Pagsisisihan niyo na nabuhay pa kayo!" Walang emosyon na sabi niya. Papaputukan ko na sana iyong isa na naglabas ng baril pero hindi ko nagawa dahil tumalsik ito sa kabilang bahagi ng living room. Tumingin ako kay Xyphia na sakal-sakal na ngayon ang dalawang lalaki. Wengya! Paano niya nagawa iyon? "Xymon,akin na katana ko." Shit! Huwag niyang sabihin na? Lumingin ako kay Xymon na parang nagdadalawang isip na ibigay sa kanya ang katana pero sa huli iniabot niya ito dito. Binitawan niya silang dalawa at umupo sa harap ng mga ito. "Maglalaro muna tayo ng lutuan mga tanda." Sabi niya at humalakhak. Ito na naman siya,kinakain ng demonyo ang pagkatao niya.

Hindi pa nakakasagot ang dalawa ay agad niyang pinutulan ang mga ito ng tig-isang kamay na ikinasigaw ng mga ito.

"Demonyo ka! Aaah!" Sigaw ng isa na ikinalakas ng tawa ni Xyphia.

"Matagal na. Simula ng pinatay niyo siya. Dahil sa inyo nalayo ako sa mga mahal ko. Dahil sa inyo naging ganito ako. At mabuti na lang nalaman ko agad ang totoong dahilan ng pagkamatay niya kaya pinilit kong baguhin ang dating ako. Lahat kayo ay matatapos ang buhay sa mga kamay ko." Puno ng hinanakit na sambit niya.

"Wala kaming ginawa sa'yo! Ano ba kasalanan namin sa iyo?" 

"Madami." Walang gana niyang sagot at pinutulan ito ng ulo na nakapagpaduwal sa akin. Ayaw ko ng makita ang mga ginagawa niya. Hindi ko talaga kaya. Agad akong lumabas ng bahay at nagsusuka.

"Masanay ka na Keen. Iyan na siya ngayon pero sana hindi magbago ang tingin mo sa kanya. Siya pa rin ang kilala natin. Siya pa rin ang kaibigan natin. Tandaan mo iyan." Lumingon ako kay Xymon na nakatayo sa likod ko. Sumunod pala siya.

"Alam ko. Pero hindi na siya iyan. Ibang tao na siya. Mali. Isa na siyang demonyo." Sagot ko.

"Huwag mong sabihin iyan. Alam mo ang puno't dulo ng lahat ng ito.
Hindi siya magiging ganyan kung hindi nila kinuha ang buhay ng taong pinakamamahal niya. Keen,sana hindi mo siya talikuran habang tumatagal na nakakasama mo siya na ganyan." Tama siya. Siguro kahit ako magiging ganyan din kapag sa akin nangyari ang lahat ng nangyari sa kanya. Matagal na namin siyang kilala,sabay-sabay kaming lumaki pero naihiwalay siya sa amin simula noon.

"Hindi,Xymon. Hinding-hindi ko siya tatalikuran kahit maging ano pa siya. Pero umaasa ako na babalik ang dating siya. Ang dati nating kaibigan." Nginitian niya ako at tinapik sa balikat.

"Lahat tayo umaasa. Sana may taong darating na magpapabalik sa kanya." Taong darating? Ang mga kapatid niya.

"Xymon,ang mga kapatid niya. Baka sakaling matulungan nila si Xyphia." Nakangiting sagot ko pero umiling lang siya.

"Hindi nila magagawa. Kung alam kong magagawa nila sana noon ko pa sinabi sa kanila. Maghintay na lang tayo. Tayo na." Paanong hindi nila maibabalik ang dating Xyphia? Mahal na mahal sila ni Xyphia kahit ang dami nilang itinago sa kanya. Si tito kaya? Xyphia,bumalik ka na sa amin.