Büyücü Kız

BİRİNCİ BÖLÜM

Multide Erica.   

Eva

Eva iç çekerek penceresine iyici yaklaşıp kafasını soğuk cama dayadı. İki hafta önce büyücü olduğunu öğrenmişti ve annesi ortalıkta yoktu. Babası da eve ara sıra uğruyor, onun dışında nerede olduğu bilinmiyordu.

Yağmurdan buğulanmış cama ismini yazıp üstüne çarpı koydu. Kapısının çaldığını duyduğu halde umursamadı. Kapıdaki her kimse içeri girdiğinde ayak sesleri sessiz odayı doldurdu.

"Eva. Konuşabilir miyiz?"

"Ne konuda?"

Erica Eva'nın yanına gelip dirseklerini Eva gibi pencerenin önüne yasladı. "Büyücülük."

"Hayır."

Erica şaşkınlıkla Eva'ya bakınca Eva ondan uzaklaşıp yatağa oturdu. "Konuşabilir miyiz diye sormuştun. Cevabım hayır."

Eva şimdi ablasının gerçekten güzel olduğunu görebiliyordu. Dalgalı sarı saçları özensizce topuz yapıldığı için önüne perçemlerinden bir tutam düşmüştü. Mavi gözleri içinde binlerce duygu saklarmış gibi mesafeli bakıyordu. Pürüzsüz suratındaki tek kusur yanağındaki çizikti. Eva ona çok benzemesine rağmen neden onun kadar güzel olamadığını çok merak ediyordu. Kıskanmak değildi bu, meraktı sadece.

Erica sıkılmış gibi ellerini kotunun cebine koyup iç çekti. "Bak, sana olanları anlatmak istiyorum. Artık bunları bilmeye hakkın var."

Eva öfkeyle "Önceden yok muydu yani?" diye bağırdı.

"Tabi ki vardı. Bunları bilmeye hep hakkın vardı. Annem seni olduğun şeyden korumak istiyordu, ama sen busun. Ne yaparsa yapsın değişmedin, değişmeyeceksin."

Eva karşısındaki kişiye şimdi ablası gibi değil, bir yabancı gibi bakıyordu. "Bana yalan söyledin. Tom'a yalan söyledin. Onları dinlemeyip anlatman gerekirdi bize!"

"Evet, ama anlamak için çok küçüktün."

Eva ayağa kalkarken bunu isteyerek yapmadığını biliyordu ama tekrar otursa garip kaçardı diye ayakta kalmayı tercih etti. "Dün sana o kadın, adı Velarie midir nedir-"

"Valerie," diye düzeltti Erica hoşnutsuzca.

"Her neyse. O sana küçük dediğinde kızmıştın, bende sana kızmakta haklı değil miyim sence? On beş yaşıma geldim sayılır abla, bunu benden nasıl saklarsınız? Tom bile olacakları anlayacak yaşta. Bizi aptal yerine koydunuz. Şimdi lütfen çık odamdan!"

Erica gergince Eva'ya doğru yaklaştı. "Eva, kardeşim. Beni dinlemen gerek. Sana anlatmam gerekenler var. Bilmen gerekenler var. Uzun zamandır."

Eva tekrar yatağa oturup elleriyle oynamaya başladı. "Dinlemek istemiyorum. Bilmekte istemiyorum."

Erica kardeşinin yanına oturarak ona çevirdi annesinden aldığı mavi gözlerini. "İste veya isteme, ben anlatacağım. Bak Eva, Valerie kolyenin peşinde."

"Neden ama? Kolye ne işine yarayacak sanki?"

Erica ellerini kardeşinin ellerinin üstüne koydu. İkisinin beyaz ten rengi adeta uyum içinde gibiydi. "Kolye, onun yapmak istedikleri için yolunda sadece bir araba görevinde olacak. Onu istediği yere götürmesine yardım edecek. Nasıl olduğunu bilmiyorum ama bu kolye çok güçlü. Ve değerli Eva, onu iyi saklamalısın. Hem... Bilmediği bir şey var ve yakında öğrenecek."