SONBUSEM

Yalan

Sessizliğimi ne saygıya nede sevgiye borçluyum asil nedeni bu kadar yalanı ayni anda yürütmenize şaşırdığımdan.
***
Bazen acıyorum bilmediğimi sandığım onca bildiğime. Anlamıyor bazı insanlar yalanları bile kalitesiz. Ve inandığımı sanıyorlar işte bilmiyorlar, bilmediğimi sandığım bildiklerimi. Eşiyorlar kendi kuyularını sesiz sesiz. Kalbim inanmak istiyor, beynim inanmış gibi yapmak. Bekliyorum onların ne kadar ileri gidebileceklerini. Bakıyorumda bu kadar basit yalanlara inandığımı sanan zekiler, ne kadar da salaklar. Basit yalanlar daha büyük kuyular eştiriyor onlara. Bekliyorum ne kadar derin olursa çukur o kadar çabuk kaybolurlar gözlerimden. O yüzden ses etmiyorum inanmış gibi yapıyorum. Ve bazen bir özür bekliyor insan o çukurları kapatmak için kimisi içine atlayıp özür diliyor fark etmeden kendini gömüyor kimisi uzun bir çukurda tek başına ölüme mahkum bazen de bir özürle kapatıyorum çukuru ama göndermiyorum onu çukurun başından çünkü oranın toprağı yumuşak yalanlara devam ederse daha çabuk kazabilsin. İşte yalan bilmeden kendi kuyunu kazmaktır.

***
Giderken götürdüklerinden bahsederiz hep belkide onlar iki parçanın birbirine olması için çalışan kişilerdir. Artık yarım kaldim belkide tamamlanmak için yarımı alıp gittiler hayatın neyi çıkaracağı belli değildir gerçek sandığın yalanlarla dolu gidenler gelenlere yer açar. Seven umudunu yanında taşır ve milyarlarca kalpten sana düşmek yalan dünyanın belkide tek gerçeğidir. Giderken çok şey götürürler ama bize kalan şeyleri de hatırlamak lazım. Belkide gitmeleri daha hayırlıdır kalsalardı daha çok üzüledebilirdik sen kendi tabirine uymaya bak.

***