SONBUSEM

Ölüm

Ben rüzgar sen 4 yani kapalı duvar eserim yukarıdan sesimi duyarsın da anlamazsın ya beni sevdiğim onlar mutluluk şarkisinin sesleri değil son nefeslerim.
***
Üstünde tüm umutsuzlukların denendiği bir kadavradan farkımız kalmadı her yerimizde bir eksiklik tamamlanmayacak onca eksiklik
***
Gözlerim eskisi gibi canlı değil. Kalbim atmaz. Aklım kaçmış. Şu dünyada yaşamaya mahkum bir kadavrayım. Ruhumun hapsolduğu çürük bir beden.

***
Her şeyde bi hayır aramaktan yoruldum, peki neden çok sevenin kalbi çok parçalanıyor herkesin derdi ayrı benim derdim beni bAŞKa öldürüyor.

***
Görmüyorsunuz, gidiyorum. Her geçen gün biraz daha eksiliyorum. Gözünüzün önünde gidiyorum, ne eksilen bir parçamı görüyorsunuz ne de sessizliğimdeki çığlıkları duyuyorsunuz. Görmüyorsunuz, bitiyorum. Benden eksilenler kimde hayat bulur bilmem benim bir feryatlık ömrüm kalmış beklerim mezarımda.

***
Mezarda biten bir çiçek gibiydin sevgilim. Ben ölümken seninle kendimi unutmuştum, kışın gelişiyle öleceğini bilemedim. Mezarda bitmiş bir çiçektin sevgilim ölümü güzelleştiren.

***

Her geçen an zamanımızda alıp gidiyor. Belki geçip giden saatler değilde, geçmeyeceğini sandıklarının geçip gitmesiydi seni yaşlandıran. Saçında tek bir beyaz bile yokken, hala yürürken ölüyordun.

***
Sevdiğini söylüyordun. Evet biliyordum beni seviyordun ama neyimi seviyordun. Orda duruşumu, içine huzur verişimi, hiç gitmeyişimi, seni hep mutlu edisimi. Oysa hiç görmek istememiştin ben oradayken ölüyordum. Sanki masanın üstünde duran hiç kullanılmamış ama orada durması huzur veren bir kitaptım. Sadece kapağıma baktın ve sevdin. Görmedin içimde kalan o kadar derdimi, göremedin orada çürüyüp gidişimi. Ve şimdi gidiyorum. Belki fark etmezsin bile gidişimi. Kalarak görmüyorsan beni belki giderken görürsün. Fakat arkamdan bağırman işe yaramaz, toz dolmuş kulaklarım duymayalı sevildiğimi. Tutulmuş boynum dönemem artık geri. Zaten gelişimle getirdiklerim sende kalmış, giderken bana sadece yaralar kalmış. Gelirken getirdiklerimi aldığına değil kızgınlığım, onlara değer vermediğine. Şimdi gidiyorum açtığın yaralar öldürmedi fakat çok derin. Geldiğimde sarmıştım tüm yaralarını ve bekledim iyi olmasını. Ben seni iyi ederken kalbini saran kalbime geçmiş onca hastalığın. Artık sende kalmadı, tüm yaralar bende. Gidişimle sarıyorum yaralarımı iyileşirler mi? Bilmiyorum bana senden kalan elveda onlar. Dikensiz bir gül olmak uğruna senin için dikenlerimi kesmişim sevgili hem onların yarası kaldi hemde dikenler gülün korumasıdır, korumasız kaldım. Kırıldım. Her yerimden kanıyorum artık ve gidiyorum, sana getirdiğim aşkı bana saplamanı beklemezdim. Yaralarımın sebebi, güzel duygularımın katili, kalbiminse hala sevdiğisin. Açtığın yaralar bu dünyayı mezardan başka bir şey yapmadı bana sevdiğim yaşarken koydun beni mezarıma. Ve bekliyorum artık yaralarımla, mezarımda.

***