Tiener Wolven

Hoofdstuk 1

Ik was net verhuist naar dit dorp. We moesten weg voor de baan van mijn vader. Hij is nu hulp bij de politie. We hebben dus ook nieuwe buren (voor ons dan). Morgen gaan we ons voorstellen. Daar heb ik er veel zin in. Ik heb nu ook een nieuwe school; Beacon Hill High School. Mij lijkt het wel leuk. Het was best wel laat en ik ging het vuilnis buiten zetten. Ach ja, de dagelijkse bezigheid van mij onderhand. 'Hallo.' Ik schrok me rot en schopte voor me uit in iemands buik. Hij ging kreunend op de grond liggen. Ik gooide de vuilniszak op de grond en liep naar hem toe.

'Sorry. Ik ben hier nieuw en ik schrok erg en en ...' Hij stond langzaam op en riep naar iemand. De tranen liepen over mijn wangen. 'Geeft niks. Ik ben trouwens Stiles.' Er kwam een andere jongen op ons afgelopen. 'Sorry van je vriend. Ik was geschrokken van hem.' Hij zuchte en liep naar Stiles. Hij hielp Stiles omhoog en ze liepen samen naar mij. Stiles gaf de vuilniszak weer aan mij. 'Ik ben trouwens Scott.' Ik gooide de vuilniszak weg en liep terug. 'Dus jij bent de nieuwe buurvrouw.' Ik knikte en ging op de stoep zitten.

'Hè. Wat is er?' Ze gingen naast me zitten. Ik probeerde ze allebei vragend aan te kijken. Maar bij Scott lukte dat niet goed. 'Nou... Op deze school ken ik niemand. En ik hou van Lacrosse spelen.' Stiles en Scott keken blij op. Ik snapte er nu helemaal niks meer van. 'Wij spelen ook Lacrosse op onze school. Dus dat wordt lachen.' Opeens zaten we allemaal te lachen. Een opluchting morgen heb ik hun. 'Willen jullie anders even binnenkomen?' Ze knikte dus liepen we gezamenlijk naar binnen. Stiles mond viel open toen hij binnenkwam. 'Het is zo groot.' Ik bleef voor een kamer staan en deed snel de deur daarvan dicht. 'Doe eens open.' Een paar keer weigerde ik om dat te doen maar daarna mochten ze erin als ze niet gingen lachen.

Ze hadden het belooft en dus liepen ze naar binnen. Ze zagen allemaal wapens liggen. 'Laat eens zien wat je kunt.' Ik twijfelde maar daarna drukte ik op een knop waardoor poppen "op me afkwamen". Ik zette mij in begin pose en begon te vechten. Op een gegeven moment zag ik Stiles en Scott met open mond staan. 'Willen jullie een keer?' Scott schudde ja en Stiles nee. Ik moest lachen en gaf Scott alles om te vechten. Hij glimlachde naar mij en ging klaar staan.

Na de 100ste keer kwam ik Scott helpen. Hij ging goed staan en ik stond achter hem. 'Je moet je armen zo doen.' Ik hees zijn armen op en Stiles kreeg opeens een glinstering in zijn oog. Wat zou dat betekenen? Scott richtte op een pop en schoot. Hij schoot net langs de pop. 'Jammer. Het gaat al beter Scott.' Scott knikte en fluisterde tegen Stiles dat hij het ook moest proberen. Op dat moment viel mijn vader bij de voorkamer op de grond. 'Papa!' We rende met zijn drieën maar mijn vader toe. Papa lag inderdaad op de grond. 'Ik bel de ambulance.' Scott en ik knikte. Stiles ging naar de keuken om daar te bellen. Scott legde een arm om me heen.

'Wat zou er met papa zijn?' Scott veegde mijn tranen van mijn wang. 'Dankjewel.' Ik en Scott gingen samen op de bank zitten. Stiles kwam weer naar binnen lopen. 'De ambulance komt er zo aan.' Ik en Scott knikte terwijl Stiles naar me toe liep. 'Wat is er met je vader eigenlijk.' Ik haalde mijn schouders omhoog en op dat moment hoorde ik een ambulance. Ik stond op en liep naar buiten. Ze kwamen net de hoek omrijden. Scott kwam naar buiten en zag de ambulance. De ambulance stopte voor de poort. 'Is hier het spoedgeval?' Ik knikte en liep samen met hun naar binnen. Ze hadden een speciale kar meegenomen en ze legde papa er voorzichtig neer. Er kwam achteraf nog een jongen binnen lopen.

De jongen vroeg of die mij alleen kon spreken. Ik knikte ja en we gingen samen naar de bijkeuken. 'Hier. Bewaar het.' Hij gaf me het briefje en liep weg. Toen hij nog in de deuropening stond gaf hij me snel een knipoog en rende naar buiten. Ik liep naar Scott en Stiles. 'Wat is er nou met je vader.' Ik deed mijn schouders omhoog en voelde dat ik begon te tranen. 'Ik denk dat Scott beter bij jou kan blijven.' Scott keek geschrokken naar Stiles en ik begon hard te lachen. Stiles knikte en liep snel naar buiten. 'Vind je het erg? Ik bedoel dat ik bij jou blijf.' Ik knikte en trok hem mee naar mijn kamer. Scott rende met me mee. 'Sorry by the way. Je hoeft hier niet te blijven, hè.'

Scott ging in mijn bed liggen en ik kleedde mij om. 'Welterusten.' Ik zei hem welterusten en lag tegen hem aan.

-----------------------------------------------------------

Het was vandaag me eerste dag en ik moest hem beginnen zonder mijn vader. Elke minuut mis ik hem meer en meer. Wat zou er toch met hem aan de hand zijn? Ik zag Scott nog lief slapen. Ik pakte nog snel mijn mobiel en maakte een foto. Die kan ik later vast wel naar hem sturen of Stiles ofzo. Scott opende langzaam zijn ogen. 'Goedemorgen. Hier is je ontbijt.' Scott begon te glimlachen naar mij. Hij begon zijn ontbijt op te eten, hij is zo cute wanneer hij eet. 'Vandaag is je eerste dag op school. Je moet vandaag echt samen met ons trainen na school.' Ik ging naast Scott op bed zitten. Hij at zijn ontbijt snel op en toen gingen we ons aankleden. Ik pakte nog snel alles in en we stapte samen in mijn vader's auto. 'Heb je al ooit eerder gereden?' Ik kreeg een klein glimlachje en duwde mijn voet heel hard op gas.

Een paar keer onderweg kwam Scott tegen de rugleuning aan, totdat we op de parkeerplaats waren. 'We zijn er.' Scott moest nog een beetje bij komen van de rit. 'Waar ben je niet goed in?' Ik trok mijn schouders op en zag in mijn ooghoek dat Stiles aan kwam rennen. 'Was alles goed gegaan?' We knikte en ik liep naar de kofferbak om mijn tas te pakken. Maar Scott was sneller en gaf me de tas. 'Dankje. Welke lessen hebben jullie allemaal?' Ze trokken allebei tegelijk hun schouders op. Typisch iets voor jongens. Het lokaal niet weten en gewoon achter de meiden aangaan. Ik lach en liep naar binnen. Mijn kluisje was 27. Dat is mijn geluksgetal. Er kwamen 2 mensen aanlopen. Een jongen en een meisje. 'Dus jij bent de nieuwe?'

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Bedankt voor het lezen van dit hoofdstuk.

1126 woorden. Zonder de woorden onder ~ meegeteld.