Tiener Wolven

Hoofdstuk 18

Dereck had de map uitgelezen en gaf hem weer aan mij. Hup, hij ging weer in mijn tas. 'Wat wil je dat we doen?' Ik keek Dereck recht in zijn ogen. 'Scott en Stiles niks vertellen en zelf gaan zoeken.' Ik stond op en stapte weg. Peter gooide iets mijn richting op en ik gooide het terug. 'Ha mis.' Ik draaide langzaam om 'Ik mis nooit.' Mijn haren draaide met mijn draai mee en ik liep weg. Er stond twee motors langs het huis. Ik pakte de gene die zwart was. Met nog nooit op zo'n ding gezeten te hebben reed ik weg. Het was leuk om motor te rijden. Toen ik thuis kwam zag ik de auto van Stiles er nog steeds staan. Als ze hier zouden zijn zou ik dood zijn. Ik zette de motor tegen Stiles' jeep aan en rende snel naar mijn eigen raam. Via het raam ga ik meestal naar binnen. Ik opende mijn laptop en zag dat ik werd gebeld op Skype. Scott McCall. Ik nam op en zette hem op filmen. 'Waar ben je?' Stiles keek ook mee. Ze zaten nog in mijn huiskamer. Dus zeggen dat ik op mijn kamer zit is geen optie.

Scott en Stiles kwamen dichterbij hun beeld en keken me heel verbaasd aan. 'Wat is er?' Hun beeld bleef hangen dus typte ze naar mij. Het lijkt of er iemand daar bij jou is. Waar ben je? Ik keek langzaam opzij en zag dat de Kanima er stond. Langzaam ging ik naar mijn raam toe. Maar de Kanima ging over mijn plafond naar mijn raam toe. Hij brulde en ik schreeuwde het uit. Iedereen rende naar boven en opende mijn deur. Scott kwam als eerste binnen en zag me in zijn staart vastgebonden. 'Help me.' De staart ging strakker om me heen. Papa raakte in paniek. 'Gaat u maar weer naar beneden. Wij regelen het wel.' Mijn vader knikte en liep naar beneden. De staart kwam nu ook langzaam naar mijn keel. 'Wat wil die van jou?' Ik schudde mijn hoofd zodat de staart niet dichterbij mijn hoofd kwam.

Hoe langer het duurde hoe banger ik werd. De Kanima liep langzaam uit mijn raam en legde me op de grond. Ik ging zo snel mogelijk staan en keek hem aan. 'Wat wou je van mij?' Hij draaide zijn hoofd. Ik draaide me om en viel op de grond. Dat stomme beest heeft me verlamd. Scott en Stiles liepen naar buiten. 'Hij is weg. Hoe moeten we eigenlijk Hayley genezen?' Ik voelde dat Scott me optilde en naar binnen bracht. 'Ik dacht al dat dit een keer zou gebeuren.' Papa ging boven mij hangen en ik keek hem vragend aan. 'Ze is heel belangrijk voor veel maar dan ook echt veel voor mensen/dieren.' Ik kon al langzaam een beetje bewegen. Scott kwam naast me zitten. Het ergste is nog dat ik niks kon doen. Ook al niet met die aanval. Langzaam aan kon ik steeds meer en meer bewegen.

Na een lange tijd kon ik alles weer bewegen. Eindelijk kon het weer. 'Hoezo ben ik speciaal, papa?' Papa kwam uit de keuken met drinken. 'Al de dieren die je hebt geholpen. Om dan nog niet te spreken over de mensen.' Scott kwam naast me zitten en legde een arm over mijn schouder. Ik keek door het raam en zag dat Stiles bezig was met zijn jeep. 'Ik ga even naar buiten. Sorry zeggen tegen Stiles.' Scott knikte en ik liep de deur uit. Stiles was vooral bezig met zijn motor. 'Sorry nog van je jeep. Je motor is zeker stuk door mij.' Stiles keek op en knikte. 'Je mag Dereck's motor wel gebruiken.' Stiles draaide zich om en lachde. Waarschijnlijk kon hij niet geloven dat ik een motor had gestolen van Dereck. Ik begon Stiles te knuffelen en alles was weer goed.

Ik zou Stiles nooit als vriend kwijt willen. Dan zou ik mezelf zo erg haten. 'Kun je helpen?' Ik knikte en keek naar de motor. 'Dit ding moet ergens hierzo.' Wow! Dat was echt de duidelijkste uitleg ever! Maar hij hield het "ding" bij de verkeerde kant van de motor. 'Hij moet hier.' Ik pakte hem uit zijn handen en plaatste hem. Hij paste precies. 'Hayley kun je even de auto starten.' Ik knikte en kreeg dit keer wel de sleutel. Zachtjes steeds het gas in en uit gedrukt te hebben, deed hij het weer. Stiles en ik stonden samen te juichen. 'Echt ik voel me heel erg spijtig van je jeep. Ik wou hem alleen vinden.' Stiles knikte en keek naar de onderkant van de jeep. Hij haalde er met een doekje een soort gel eraf. Ik sloeg het doekje gelijk uit zijn handen.

'Wat is er mis met jou?' Stiles keek me boos aan. 'Dat is het gif van de Kanima.' Stiles had net het doekje een stukje in de lucht en liet hem weer vallen. 'Ik ga Scott halen.' Ik rende naar binnen, naar de woonkamer. Papa en Scott zaten nog te praten. Zou ik hun storen? Ik keek naar buiten en zag dat Stiles me een teken gaf dat het sneller moest. Oké, dus toch maar wel storen. 'Scott. We hebben wat gevonden wat je moet zien.' Scott sprong op en rende met me mee. Stiles stond al best wel lang te wachten op ons.

~~~~~

Een wat korter hoofdstuk. Maar ik hoop dat jullie het wel een leuke vonden.

Tot snel,
XXX