Babam'a

Niye gittin ki baba? Daha yaşanacak günlerin hesabını yapıp, hayatımın şekillenmesini beraber izleyecektik seninle. Aynaya baktıkça artık kendimi görmüyorum gözlerimin ışığının içinde. Dilim lal oldu, yaşayamayacaklarımız o kadar cok büyüyor ki içimde, sana kavuşacağım güne kadar atamayacağım bir çığlık gibi avaz avaz susuyorum sana. Söylesene Baba, hangi sebebe mesken tutsun gidişin? Hangi kılıfa uyacak bu acı! Artık dayanamıyorum baba.. Uykumu da acıma siper yaptım, herkes beni uyur sanırken ben yorgan altı gözyaşı döktüm gidişine.. İnsan en cok babası ölünce büyürmüş derler. Büyümüyor, büyünmüyor baba. Hayat hep kötü şeyler vermek için iyi şeylerimi alıyor benden, o kadar azaldılar ki.. Derler ki " yaşayabildiğin kadardır hayat, kalanını da kalanlar yer" senin kalanın ben oldum baba. Senden kalanlar, kalanları ile benim hayatımı tüketecek.. Mum gibi aynı.. Mumda kendini tüketerek yanar, canım yanıyor baba tükeniyorum.. Kendimi yetimhanede kalmış çocuklar gibi hissediyorum.. Küçükken korktuğumda yanına yatardım ya hep, korkuyorum yine baba. Sensiz bir hayattan, bir yanı eksik yaşamaktan.. Gel son bir kez daha başımı göğsüne koyup yatayım yanına. Değsin canım canına.. Nasıl bir acıdır bu her daim taze, azaldığını hissettiğimde pişmanlık duydugum, azalmadığında da nefes alamadığım.

Şimdi hangi cümle de bulacağım seni? Öznesi eksik cümlelerde koyamayacağım bir nokta olarak kalacaksın artık. Kelimelerim anlamını yitirdi tıpkı hayatım gibi.. Şimdi kimin prensesi olacağım ben söylesene? Kolay mıydı böyle cekip gitmek? Bir vedası olmayacak mıydı bu ayrılığın? Hoşça kal bile demedin daha.. Böyle sessizce cekip gitmek yakıştı mı hiç sana? Hatırlar mısın sokakta bulduğum köpeği evde beslemiştim sonra ne olduysa kaçıp gitmişti evden. Bense ağlamıştım günlerce evde. Sense sevdiklerimiz bazen istemese de gitmek zorunda kalır demiştin bana, bende sana sarılıp sen sakın gitme demiştim. Söz vermiştin gitmeyeceğine.. Yanı başımda yaşlanacağına.. Neden çok gördüler seni bana? Sana daha doyamamışken neden bir yanıma da alıp götürdüler benden? Bu kadar sitem yeter biliyorum üzdüm seni. Ama sen ne olursa olsun üzülme Baba, çünkü bunlar seni seven kızının sana son sözleri ve bilirsin sevenin az da olsa zamansız bir gidişin arkasından sitem etmeye hakkı vardır. Artık sana ait olan cümlelerimin hepsini cebime koyuyorum bu mektupla beraber. Sensiz hayatımın içinde senli cümlelerim olacak elbette, elbette her zaman yokluğun hep bir eksiklik olarak kalacak ruhumda. Ve artık hatırlanmayacak kadar eskidiğinde gitme sırası bana gelecek Baba.. İşte o zaman koşa koşa geleceğim yanına.. Şimdi beni senin yanına getirmeyen ayaklarım o gün birbirleriyle yarışacaklar sana kavuşacakları için. Ben kendi payıma hatıralarımı sakladım kalbimin ve ruhumun en derinlerine.. Ve sana orada o kadar iyi bakacağım ki her an seni sevip, hiç bir zaman da bu sevgimden vazgeçmeyeceğim. Seni bu gün ve her gün hiç unutmayacağım Baba.. Huzur içinde uyu...