[XMFC Fic][ErikCharles] The Architecture of Metanoia & Concinnity

Chapter 5

The two elements the traveller first captures in the big city are extra human architecture and furious rhythm. Geometry and anguish.

– Federico Garcia Lorca

*****

Chapter 5

แฮงค์ แมคคอยไม่ได้เรียนอยู่ชั้นปีเดียวกันหรือมหาวิทยาลัยเดียวกับชาร์ลส์...แต่เจ้าตัวก็เป็นรุ่นน้องสมัยไฮสคูลและรองประธานชมรมวิทยาศาสตร์ของโรงเรียน พวกเขาได้ร่วมกันติวหนังสือ ทำโปรเจค หรือไปแข่งขันตอบคำถามนอกสถานที่ด้วยกันเสมอ...ความสนิทสนมที่สั่งสมมาจึงทำให้แม้ว่าตอนนี้พวกเขาจะเรียนกันคนละที่และคนละสาขา ชาร์ลส์ก็ยังคงติดต่อกับแฮงค์อยู่เสมอๆ

นั่นจึงทำให้เมื่อตอนสัปดาห์ก่อนที่อีกฝ่ายถามว่าเขาพอจะช่วยขับรถของเจ้าตัวจากอพาร์ตเมนต์มารับตนที่สนามบินในเวลาตีสี่ได้ไหม...ชาร์ลส์ก็ตอบตกลงอย่างเต็มใจแม้ว่ามันจะหมายความว่าเขาอาจต้องอดนอนเต็มตื่น แฮงค์เป็นรุ่นน้องที่ดีของเขามาตลอด...และชายหนุ่มก็อยากจะรู้รายละเอียดของการแข่งขันคณิตศาสตร์ระดับโลกที่โตเกียวอย่างละเอียดจากปากผู้คว้าเหรียญทองมาได้ด้วย

นั่นจึงทำให้ชาร์ลส์แวะเข้าไปที่อพาร์ตเมนต์เพื่อเอารถแล้วขับไปที่สนามบินจอห์น เอฟ เคนเนดี้ตั้งแต่ราวๆ ตีสามกว่าๆ...แต่ถึงอย่างนั้น ระยะทางจากตัวเมืองไปที่สนามบินก็สว่างด้วยแสงไฟรายทางและจากอาคารมากมาย...ยืนยันสมญานามของนิวยอร์กให้ได้ตระหนักชัดๆ อีกครั้งว่ามหานครแห่งนี้ไม่เคยหลับใหลเลยจริงๆ

ไฟล์ทของแฮงค์ไม่ดีเลย์...และตอนราวๆ ตีสี่เกือบครึ่ง พวกเขาก็ออกจากตัวสนามบินได้อย่างเรียบร้อย...ชาร์ลส์บอกให้หนุ่มแว่นนั่งเบาะหลังเพื่อจะได้เหยียดยาวได้ตามสบาย แต่แฮงค์ดูจะตาค้างจากการเดินทางจนไม่ง่วงแล้ว...เจ้าตัวเล่าถึงบรรยากาศการแข่งขัน ฝีมือเก่งกาจเหลือเชื่อของคู่แข่ง ความสวยงามเป็นระเบียบของระบบต่างๆ ในโตเกียว และยิ้มแบบไม่แน่ใจ(ชาร์ลส์รู้ดีแล้วว่านี่คือยิ้มกว้างของแฮงค์)ผ่านกระจกหลังมาให้ตอนบอกเขาว่าตนซื้อคิทแคทชาเขียวกล่องใหญ่มาฝาก