SUÇ ALTINDA AŞK

S.A.A-1

Arkadaşlar öncelikle merhaba bu benim ilk hikayem yazim yanlislarim olabilir kusura bakmayin, sizden istedigim sadece okudugunuz zaman bana fikirlerinizi soylemeniz ve desteklemeniz. ☺

Yorgunduk herşeyden,herkesten en çok ta hayat yormuştu beni yaşımın kaldıramayacağı çok şeyler yaşamıştım. Yaşıtlarımın tek derdi eğlence iken, ben nasıl hayatta kalırım diye mücadele ediyordum. Yurtta herşeyi çok açık şekilde anlamıştık zaten gerçek hayat zordu, en çok ta acımasızdı. Ama ben o yurt sayesinde okumuştum, içerisi o kadar güzel olmasada orda yaşamıştım. Nankör değildim bana yaptıklarını unutamazdim nede olsa şuanki konumum onların sayesindeydi. Oturduğum yerde bunları düşünürken sıranın bana geldiğini daha yeni fark etmiştim kürsüdeki kızın da son sözleriyle yine bi alkış tufanı kopmuştu. "Evet şimdiki mezunumuz ise okul yıllarını hep dereceyle tamamlayarak birincilikle okuldan mezun olan kızımız Hasret ATEŞ'i kürsüye davet ediyorum."

Cübbemi düzelterek yerimden kalktım ve sağ tarafta bulunan merdivenlerden çıkarak sahneye adımımı attım kürsüye geldiğimde boğazımı hafif temizleyerek." Teşekkür ederim.Hocalarimin desteği ve kendi azmim sonucunda bu okuldan gerçek bir savcı olarak mezun olduğum için siz değerli hocalarıma minnettarım, tekrardan teşekkür ederim." Dudaklarimda olan tebessümle selam verip diplomami alarak kürsünün arkasındaki sıra olmuş diğer meslektaşlarımın yanına geçtim. Herkes onay bekliyordu yemin edecektik ondan sonrada kep atilacakti. Hakim olarak kürsüye çıkan hocamız yemin sözlerini söylemeye başlamıştı, bizde peşinden tekrar etmeye. " Görevimde dürüst olacağıma, işime duygularımı karıştırmayacağıma, suçluyu ailemde olsa adalet ve hukuk kurallarına uyarak adalete teslim edeceğime her zaman doğruyu söyleyeceğime, şerefim ve namusum üzerine yemin ederim, yemin ederim, yemin ederim." Elim kepin üzerine gitti ve yukarı kaldırarak havaya attim. Yüzümdeki gülümsemeyle diğer sarılan meslektaslarimi izledim.

《《《《 1 YIL SONRA 》》》》

Hayaller, umutun zincirle sürekli bi devinim halinde olduğu mutluluk kaynağıydı aslında. İnsanlar sürekli daha fazlası için çaba sarf ederler peki neden, cevap aslında hep çok nettir daha iyisi ve daha güzeli için bunlar da zamanla hırsa dönüşürler ve sonu belli olmayan geri dönüşsüz yeni hayatla merhabalaşırlar. Benim en büyük hayalim savcı olmak ve alanımda en iyisi olmak için çalışmaktı. Yaklasik bir yıldır da bunun için bekliyordum sonunda haber geldiğinde çok sevinmiştim yeni iş hayatımı çok merak ediyordum aslında. Son kalan eşyayıda valize koyarak fermuarını kapattım. Oturduğum yerden kalkıp valizide sürükleyerek kapının önüne koydum, saate baktığımda ise zamanın ne kadar hızlı geçtiğini bir kez daha anlamış oldum. Uçağın kalkmasına 1 saat vardı hemen üstümü değiştirip valizlerimi de alarak önceden çağırdığım taksinin yolunu tutum. Uçakta yerimi aldıktan sonra kısa bi emniyet ve yangın çıkışları hakkında on bilgi veren hosteslerin ardından uçak kalkışa geçmişti. Aslında adını duyduğum halde hiç gitmişliğim yoktu hoş ben Istanbuldan başka bir şehirde bulunmuşluğum bile yoktu ya neyse. Uçağın inişini belli eden anons duyulduktan hemen sonra ara ara ikramda bulunan hostesler tekrar gelerek kemeri bağlamamız konusunda bizleri uyarmıştı. Havaalının önünde taksi bekliyordum, şuan Tokatta olduğuma hala inanamıyordum aslında inanmadığım konu savcı olarak Tokatta bulunmamdı. Taksi geldiğinde hızla arka koltukta yerimi aldım, şoför de valizi bagaja yerleştirerek kendi yerine geçtiğinde adliye lojmanlarının adresini vermiştim. Kısa bir süre lojmanlarda kalıp sonra kendime ev ayarlayacaktım aslında benim için lojmanlar daha güvenli olurdu fakat kendime ait bir ev istiyordum. Lojmanlara geldiğimizde girişte taksiyi durdurarak ücretini ödeyip indim. Karşımda büyük demir kapı onun ardında ise sırasıyla dizilmiş lojman evleri site halindeki bütün evler dış cephesinden normal bir apartman dairesinden farklı olduğunu hemen yansıtıyordu. Girişte sağ tarafta bulunan küçük güvenlik kulübesinin önüne gidip kulübenin yarısını kaplayan dikdörtgen şeklindeki camı tiklatarak bekledim içeriden ellili yaşlarının başlarında olduğu belli olan, saçları hafif aralıklarla kirlasmis, orta boylu hafif göbekli bi adam belirdi. " Buyur kizim kime baktin?" " Merhaba efendim ben yeni atanan savcı Hasret ATEŞ."

Adam kısa bir süre beni süzdükten sonra bir saniye diyerek yanımdan ayrıldı ve kulübesinde olan telefondan bir numarayı tusladiktan sonra kulağına götürdü ve birşeyler söyledi ardından kısa bir süre karşı tarafı dinleyerek kafa salladı ve telefonu kapattı. Yanima geldiğinde kapıyı açarak " Buyur geç savcı kızım." Diyerek tebessumde bulundu. Kısa bir teşekkür ederek, peşimden valizimi sürükleyerek görevli binasına doğru ilerledim. Binaya girdiğimde kapının hemen karşısında bulunan danışmaya ilerleyerek bogazimi temizledim, kadın kafasını kaldırıp " Buyurun, nasıl yardımcı olabilirim?"

Onada kısa bir ozet geçtikten sonra sonunda evime ulasabilmistim. Suan da ise duş almak için hazırlanıyorum valizimi yerlestirmistim yarinda küçük birkaç eşya için alışveriş yapacaktım. Ustumdekilerden kurtulup sıcak suyun altına girdim su vucudumdan süzülürken bende geçen yillarimi düşünmeye başlamıştım, koskoca 24 yıl geçirmiştim ben ama ne 24 yıldı kimlik yaşım 24 iken ben kendimi yolun yarısında hissediyordum, dolu dolu yasayamamistim hayatımı küçükken bile. Suyun ellerimi buruşturduğunu fark ettiğimde hemen saçlarımı yıkayarak banyodan çıktım kenarda duran bornozumu üstüme geçirerek aynanin karşısına geçtim, sol tarafta bulunan dolabtan saç kurutma makinesini alarak fişe taktim aslında saçlarımı yaş seviyordum ama sinizütüm yüzünden pek yaş birakamiyordum yoksa sabah kalktığımda kuvvetli bir baş ağrısı gün boyu peşimi bırakmıyordu.Yavaş yavaş saçlarımı kurutup tarakla taradiktan sonra odama geçerek üzerimi giyindim saat gece yarisini coktan gecmisti bende kisa bi uyku için yatagima girdim ve gözlerimi kapattım.