Δευτέρα σήμερα. Ετοιμάστηκα διαλέγοντας το αγαπημένο μου φόρεμα μαζί με τις αγαπημένες μου μπότες βάζοντας ενα ελαφρό κραγιόν και κατεβαίνοντας γρήγορα τις σκάλες μπαίνοντας στο αυτοκίνητο της μαμάς για να με παει στο σχολείο. Αφού μπήκα απο την μεγάλη σιδερενια πόρτα τον είδα, μαζί με τον Scott να στέκεται στηριγμένος στο έναν του ώμο φορώντας ενα απο αυτα τα κάρο πουκάμισα που τόσο πολυ λατρεύει και έχοντας αυτο το υπερκινητικό ύφος ως συνήθως :) Με είδε. Τον κοιτούσα χαμογελώντας... Ήρθε βιαστικά προς το μέρος μου και με αγκάλιασε. O Scott κατευθύνθηκε με την Kira προς την τάξη της βιολογίας ενώ εμεις περπατησαμε μέχρι την τάξη της ιστορίας. Με ρώτησε πως ήμουν και του αποκρίθηκα πως ήμουν μια χαρά ρωτώντας του την ίδια ερώτηση και παίρνοντας την ίδια απάντηση. Ο τρόπος που με κοιτούσε καθώς με ακουμπουσε απαλά στην πλάτη καθώς περπατούσαμε ήταν μοναδικός που θα μπορούσα να περπατάω δίπλα του για αιώνες!! Αλλα είχαμε μάθημα οπότε καλύτερα να συγκεντρώνομουνα :p κάθησε ακριβως απο πίσω μου βεβαιώνοντας το οτι ήμουν καλα γιατι είχα πονοκέφαλο...(νόμιζα οτι είχα ξεπεράσει το εμπόδιο με τις φωνές στο κεφάλι μου αλλα όχι ακομα εντελώς). Έχοντας τον απο πίσω μου με έκανε και νοιωθω χαρούμενη χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο και το μάθημα πέρασε γρήγορα οπως και η υπόλοιπη μερα. Χτυπάει το κουδούνι και επιτέλους ειναι η ώρα να σχολάσουμε. Περπατώντας στον διάδρομο πετυχαίνουμε την Malia και με ενα πλατύ χαμόγελο την χαιρετάω και ανταποκρίνεται με τον ίδιο τροπο. Η Malia ειναι καταπληκτική και την λατρεύω καθώς και την θαυμάζω για τον τροπο που αντιμετωπίζει τις καταστάσεις γύρω της, μια απο αυτές ειναι και η σχεση μου με τον Stiles. Τέλος πάντων, αφού χαιρέτησαμε τον Scott και την Kira περπατησαμε μέχρι το σπίτι μου καθώς με είχε αγκαλιά και μου μιλούσε...δεν θυμάμαι τι ακριβως μου έλεγε, αλλα το να ακούω την φωνή του με καθησύχαζε και με έκανε να νοιωθω ασφαλής. Φτάνοντας σπίτι μου χώθηκα γρήγορα στην αγκαλιά του πρώτου μπω μέσα και τον χαιρετίσω και ενα δάκρυ κύλισε απο το μάγουλο μου καθώς τον εσφυξα. Ήμουν ευτυχισμένη μαζί του. Δεν είχα νοιώσει ποτέ για κανέναν ετσι. Και αυτο το ενοιωθα καιρό. Και αυτός το ίδιο. Αυτός με ενα πανέμορφο χαμόγελο με άγγιξε στο πρόσωπο και με φίλησε...ανοίγοντας τα υπέροχα ματιά του με κοίταξε και μου ειπε: "Σε αγαπάω." Τον κοίταξα και εγω και καθώς ενα ακομα δάκρυ κύλισε στο μάγουλο μου του ψιθύρισα: "και εγω..."
