On stage

Hoofdstuk 2

Als ik wakker word heb ik vreselijke hoofdpijn. Heb ik weer.. Snel stap ik onder de douche en neem een paracetemol. Ik trek een tregging aan met een basic shirtje en doe mijn nieuwe olifant ketting om. Als ik beneden kom ligt daar een briefje

**lieve Lucy, mama is al naar werk, ik moet nog wat dingetjes doen. Ben rond tweeën weer thuis. Liefs Papa**

Daarnaast ligt een zakje van de bakker met een croisantje erin. Lekker! Wel raar dat mijn vader zo vaak weg is. Hij heeft geen baan, dus zou vaak thuis moeten zijn, behalve als hij hardloopt. Hij was vroeger gymleraar op mijn school totdat hij ontslagen werd in verband met de crisis. Al gingen er ook geruchten rond dat hij met mijn Engels lerares, mevrouw Zwarts, ging. Maar daar geloof ik natuurlijk helemaal niks van, tussen mijn ouders gaat het niet echt lekker, maar vreemd gaan zou hij nooit doen!

Als ik bij het kantoor van Rik aankom kijk ik nog even in de spiegel, snel kam ik nog mijn haar. Ik wil niet als een zwerver overkomen. Blijkbaar had Rik me al gezien, want hij kwam al naar buiten. "Jij bent vast Lucy?" Zegt hij enthausiast. "Ja dat klopt" Zeg instemmend, "leuk om u te ontmoeten" Dan volgt er nog een gesprek over hoe het werk in elkaar zit en daarna nog een gesprek over van alles. Hij is wel een aardige man, heel sociaal, maar alles moet wel precies gebeuren zoals hij dat wilt. Ach je kan maar beter duidelijk zijn toch?

Als ik thuis ben ga ik achter de piano zitten. Zonder erbij na te denken zing ik Another Love van Tom Odell. Ik ben niet echt van van een bepaalde groep of persoon, ik vind de meeste maar arrogant. Met al die handtekeningen uitdelen en interviews. Ze zingen alleen maar wat, artsen doen veel nuttiger werk maar dat zijn maar "gewone mensen". Ik zou ook echt nooit beroemd willen worden, ik hou wel van mijn vrije leventje, ik kan doen wat ik wil.

Ik schrik als ik hard de deur hoor dichtslaan, ik hoor mijn vaders stem. Hij schreeuwt naar een vrouwenstem. Hij zegt dat het hem spijt. De vrouwenstem gilt dat hij het allemaal zo bedoeld heeft en dat ze hem niet geloofd. Ik herken die stem, het is van mijn moeder. Waarover maken ze ruzie?

Nadat mijn ouders gekalmeerd zijn zitten we met zijn vieren aan tafel. Mijn vader neemt voorzichtig het woord: "je moeder en ik hebben wat problemen samen, het is misschien verstandig als we uit elkaar gaan" de tranen staan in mijn ogen, hoe kan dit gebeuren, ik hou van mijn ouders en zij houden van elkaar, zoals is het altijd geweest, zo hoort het! "Je vader gaat de komende tijd in een hotelletje slapen, dan gaan we kijken wie in dit huis blijft" zegt mijn moeder zachtjes. Ze klinkt echt gebroken, ik heb zoveel medelijden met haar. Mijn vader zucht en zegt dan: "het is allemaal mijn schuld, ik ben vreemd gegaan" "WAT?! Ben je gek! Je houd toch van mama? Met wie dan?" Zoveel vragen, het duizelt me. Ik wil niet eens wachten op antwoord, ik wil zeg uit dit huis, weg uit deze kamer, weg van die man die me verraden heeft. Ik pak mijn hardloop kleren en ga naar het park om hard te lopen.

Hardlopen voelt altijd goed, het is fijn om even je hoofd leeg te maken. Ik rust uit op een bankje als ik Veerle zie lopen. "Veerle!" Roep ik en zwaai. Ze hoort me niet. Na een paar keer fluiten en roepen ziet ze me eindelijk en komt naar me toe. "Wat is er met jou aan de hand?" "Mijn ouders gaan scheiden" zeg ik. Opeens is mijn haar erg interessant, ik speel ermee. "Wat erg! Ik weet iets wat we kunnen gaan doen. SHOPPEN!" Veerle heeft echt een shop verslaving. Ze shopt als ze vrolijk is, als ze moe is, als ze verdrietig is.

Als we bij de string staan ren ik meteen naar een jurkje. Het is een heel schattig jurkje, wit met licht roze bloemetjes. "Wauw die is zo schattig!" Roept Veerle enthausiast. "PASSEN!" Ik huppel naar de pashokjes. Ik huppel altijd als ik vrolijk ben, ik ben mijn ouders al helemaal vergeten. Als ik het pashokje uitkom zie ik allemaal mensen naar me staren. Ik lach en draai een rondje. "Je staat vliegen te vangen Veerle" lach ik. Ze staat me aan te staren alsof ik God ben. "Hihi sorry, je bent zo knap! Probeer eens deze hakken, en dit" ze geeft me mooie witte pumps en een band met bloemetjes voor in mijn haar. Nu lijk ik echt een prinsesje. Natuurlijk koop ik dit!

Buiten geef ik Veerle een knuffel. Morgen zien we elkaar bij X-factor, het valt me op dat ze nog helemaal niet zenuwachtig is. Is ook helemaal niet nodig, ze is geweldig! "Tot morgen!" Als ik thuis ben krijg ik nog een smsje

**thanks lieverd voor deze leuke dag, ik ben er voor je. Tot morgen xxVeerle**

Ohja mijn ouders.. Zucht ik. Ik was ze net vergeten. Misschien moest ik me maar meer druk maken voor morgen, mijn eerste werkdag!