On stage

Hoofdstuk 3

Als ik sochtends wakker word heb ik het gevoel alsof er iets bijzonders gaat gebeuren. Ohja ik heb mijn eerste werkdag. Snel stap ik onder de douche, trek mijn werkkleding aan en doe mijn haar in een hoge staart. Ik pas snel nog een cracker en stap op mijn fiets. Ik ga kwart voor 8 voor de deur van X-factor. Natuurlijk veels te vroeg, het gebouw is nog niet eens open. Maarja, liever te vroeg dan te laat toch? Gelukkig komt Rik snel met de sleutel aanlopen. "Ben je altijd zo vroeg?" Vraagt hij grinnikend. Ik zou pas half 9 moeten beginnen. "Hihi, oeps. Ik wou niet te laat kopen. En heb er eigenlijk wel zin in" zeg ik een beetje betrapt. "Dat zal snel veranderen" zo stom is deze baan ook toch niet? Ik word een beetje zenuwachtig. Binnen krijg ik een kopje koffie. Als hij net op is komt er een vrouw binnen. "Hoi, ik ben Silvie" zegt de vrouw, die dus blijkbaar Silvie heet. "Ik ga je alles leren wat je moet doen" gaat ze verder. "Hoi, ik ben Lucy. Zullen we maar eens gaan beginnen" ik kijk op de klok: 8 uur. Misschien kan ik dan ook eerder naar huis. Silvie legt uit hoe ik backstage moet dweilen en moet zorgen dat het niet te glad word. Ze verteld dat ik als het licht uitgaat de bloemen en knuffels van het podium moet halen. Ik hoef gelukkig nog niet de zware decors dragen!

Ik doe alvast wat dweilwerk. Pas na een uurtje zijn de kandidaten aan de beurt. Ongelofelijk mooie optredens. Veel zangers en zangeressen. Ook regelmatig dansers en goochelacts. Van sommige mensen snap ik echt niet dat ze meedoen. Dan is het ontzettend vals, of weten ze hun dansje niet eens meer. Maar dat maakt het ook wel grappig. Er was een meisje ontzettend mooi het liedje "Try" van P!nk zong. Die is natuurlijk door! De rest van de dag heb ik dat liedje in mijn hoofd. Na de pauze ga ik weer dwijlen. Per ongeluk stoot ik een microfoon om. Er gaat een lichtje branden. Of stond hij al aan? Volgens mij stond hij al aan? Ik weet het echt niet meer. Hij staat vast goed. En ik ga weer dweilen.

Opeens hoor heel hard gejuich en rennen er mensen op me af. Wat is hier aan de hand? Heb ik iets gedaan? Ik word op het podium geduwd. Om niet stom over te komen zeg ik in de microfoon "hallo". De hele zaal ligt dubbel van het lachen. Tot ik besef dat ik nogsteeds een dweil in mijn hand heb. Ik leg hem snel weg. Simon, de strengste man van de Jury neemt het woord. "We hebben je horen zingen backstage" WAT! Hoe kan dat? Shit! Toch die microfoon! Ik zing eigenlijk altijd als ik een liedje in mijn hoofd heb. "We vinden dat je goed kan zingen" gaat Simon verder. "Wil je officieel auditie doen?" Ik wil dus absoluut niet beroemd worden. Maar de hele zaal roept al dat ik het moet doen. Dus ik zucht en zet mijn liedje in. Ik zing "beautiful" van Christina Aguilera. Aan het eind krijg ik een staande ovatie. Stiekem geniet ik er wel een beetje van. Ik moest mijn naam zeggen en daarna kreeg ik de beoordeling. Ze waren allemaal positief! Als ik alle Ja's krijg schrik ik. Zo goed was ik toch niet? Verbaast loop ik het podium af en ga verder met mijn werk.

Als ik thuis kom gaan we meteen eten. "Moet je horen wat er vandaag gebeurd is. Ik was aan het werken. En toen stond de microfoon aan, ik was aan het zingen en binnen de kortste keren stond ik op het podium auditie te doen en ben ik door naar de volgende ronde!" Mijn ouders kijken me verbaasd aan. Ze gaan al weer wat normaler met elkaar om. Niet als man en vrouw. Maar meer als kennissen of vrienden. Gelukkig niet geruzie. Mijn zusje, van 6 jaar rent naar me toe en geeft me een knuffel en een natte zoen. "Gatver Claire!". Claire is mijn kleine zusje. 10 jaar jonger maar echt een kopietje van mij. Kwa uiterlijk maar ook kwa gedrag. Ik kan echt de grootste lol met haar hebben als we elkaar een make-over geven. Waar Claire serieus nog goed in is ook!

Als ik het eten twitter open zie ik dat ik 800 followers heb. Gister had ik er nog 140! Ook zie ik veel mentions. Erg positieve zoals: "je verdiend het" "je was geweldig!"

Maar ook "je hebt dit allemaal geplant je bent arrogant. Je kon je ook gewoon opgeven maar nee jij moest het weer anders doen" "je verdiend dit niet, ga dood"

Snel klik ik mijn mobiel uit. Ik krijg tranen in mijn ogen. Waarom zijn mensen zo tegen mij? Ik heb toch niet niks fout gedaan en ik deed het niet eens expres. Ik wil dit niet eens. Ik haat beroemde mensen, zo arrogant wil ik echt niet worden! Mijn iPhone trilt. Een smsje van Veerle.

**hé dankje dat je het vraagt hoor, maar ik ben door. Ben je nu al veranderd door je roem? V"

Shit, door dit alles ben ik helemaal vergeten dat Veerle ook auditie had. En nu is ze ook boos op me. Snel bel ik haar op. Gelukkig kunnen we nooit lang boos op elkaar zijn. Snel praten we nog even over mijn auditie en hoe het nou echt ging. Er gingen namelijk al heel wat geruchten de wereld rond, ik stond zelfs al in de krant! Al vind ik het eigenlijk helemaal niks, toch?