My CUPID Bestfriend

CHAPTER FOUR

Lindsay point of view

Nakahiga lang ako ngayon sa kama ko habang nakatingala sa kisame. Inaalala ko yung masasayang ginawa naming kahapon dahil sa doulble date naming ng bestfriend ko. Pano ba lahat nangyari yun hindi parin ako makapaniwalang niloloko ko ang sarili kung bestfriend pero naawa ako kay clyde were friends since we are in high school. Matagal ko nang alam na may gusto siya sa bestfriend ko na noon ay hindi ko pa bestfriend naging bestfriend ko palang si nerissa noong magcollege kami tatlong taon na ang nakalilipas pero hindi Makita ni nerissa yung halaga ni clyde dahil sa buntot siya ng buntot sa bestfriend ko simula pa noong high school palang sila. Ilang beses na siyang inayawan ng bestfriend ko pero hindi parin siya tumitigil naaawa ako sakanya. Hindi ko namang mapilit yung bestfriend ko na gustohin niya si clyde dahil hindi ko hawak ang puso ng bestfriend ko. Naalalal ko pa yung mga katagang sinabi saakin ni clyde noong sobrang siyang nasaktan ng malaman niyang naging boyfriend na ni Gelo si best.

"alam mo Lindsay dapat subukan mong maging timer"

"ha ayoko nga may masasaktan akong tao"

"bakit tayo ba hindi nasasaktan"

"hindi naman porket nasaktan ka kailangan mo ring saktan yung nanakit saiyo. Sa tingin mob a pag ginawa mo yun may pinagkaiba kappa sa taong nanakit sayo para saakin wala na"

"ang sakit sakit umasa Lindsay huhuhuhuh" ngayon ko lang siya nakitang umiyak ng ganyan

"ang sakit sakit na yung taong mahal mo may ibang mahal pero kahit ganoon umaasa parin ako" iyak parin siya ng iyak at sa bawat salitang binibigkas niya ay mararamdaman mong nasasaktan siya

"ANG SARAP UMASA LASANG TANGA!!!!!!!" malakas na sigaw niya

Yinakap ko siya ng mahigpit at hinaplos ko ang buhok niya na animo'y pinapatahan ko siya. Pero kahit anong gawin ko ay hindi parin siya tumitigil sa pagiyak

Simula ng mangyari yun hindi na makausap ng maayos si clyde araw araw siyang umiinom at kung sino sinong babae ang dinadala nya sa apartment niya pero sa huli tinatawagan niya parin ako. Hindi kami magbestfriend pero ako parin yung tinatawagan niya kapag hindi niya na kayang umuwi magisa dahil sa sobrang kalasingan at sa loob ng sang taon lahat nakita ko kung paano niya hindi kinaya yung nangyari. May mag araw na hindi na siya kumakain at palaging alak yung kasama niya, may maga araw na hindi na siya naliligo at palaging tulog. Para siyang zombie buhay nga ang katawan niya pero patay na ang kaluluwa niya. Sobrang tahimik siya at hindi na nga makausap paminsan namamalayan ko nalang na umiiyak na siya. Kapg bumibisita ako tuwing weekends maabotan ko yun apartment niya na parang ninakawan ng sampung katao dahil sa dumi at mga nabasag na gamit. I know he is really dying inside and he doesn't have the reason to woke up and be strong everyday. Hindi man lang siya magawang kamustahin ng bestfriend ko at masaya pa siya sa sa piling ni Ggelo

Kaya siguro nagawa ko ang isang desisyon na hindi ko man lang pinagiisipan kahit alam kung magagalit saakin ang bestfriend ko ginawa ko parin pero kahit kailan hindi ko pinagsisishan ang desisyon kung iyon kasi nung araw ding iyon nakita ko ulit yung tunay na ngiti ni clyde yung may pagasa at handing lumaban para sa taong mahal niya tandang tanda ko ap yung araw na iyon

~ FLASHBACK~

"clyde gising" ano ba namang lalaki toh natitiis niya talagang matulog ng ganito kadumi at kabaho

"clyde ano ba bumangon kana"

"ahmmmmm" hindi niya parin ako pinansin at nagtalukbong lang siya ng kumot

Ah ganun hindi ka magising sa santong dasalan pwes gigisingin kita sa santong paspasan

Kumuha ako cr ng isang baldeng tubig at dali daling bumalik sa kama niya