-Bölüm 6-
Deli Diyorlardı Hiç Düşünmeden
Semih,komşuların evden gelen sesler üzerine aradığı polislerin gelmesiyle irkildi...
Kahkaha atıyordu ve birşeyler mırıldanıyordu:
İkiside öldü,kutsal kadın ölmemeliydi ama o da öldü haahhaaha öldü,o benim tek varlığımdı ama gitti,ama hayalimiz vardı,hayalimiz vardı hayalimiz vardı..
Tüm gece tekrarladı bunları Semih'e yapılan sakinleştirici iğneler kar etmedi,narkozla uyutuldu ve gece saat 4 de gerçekleşen bu olayı narkozla unutturabileceğini sanan doktorlar Semih'e deli teşhisi koydular...
Olayı araştırırken parmak izinden babasını Semih'in öldürdüğünü öğrenen polisler,doktorların Semih'e deli teşhisi koyması üzerine Semih'e ceza veremedi..Devlet bu 7 yaşındaki çocuğu yetimhaneye aldı ve 19 yaşına kadar tedavi ettirdi..Ama o farklıydı,yetimhanedekilerin annesi yoktu ama Semih'in hergün beraber uçurtma uçurduğu,gülüp eğlendiği,konuşup derdini anlattığı bir annesi vardı dünyasında...Yetimhanede herkes Semih her gece 4'de anne diye bağırıp kalktığı için ve her sabah kalktığında yatağı sırılsıklam olduğu için onunla alay ediyorlardı...
Ve 19 yaşına geldiğinde Semih'in iyileştiğini müjdeleyen doktorlar ona ömür boyu kullanacağı bir torba ilaç ve çalışamaz raporu vererek müjdelerini yarıda kestiler...
Semih artık özgürdü ve çat pat iyileşmişti hatta devlet eliyle bir ev ve birde kendi kalbiyle bir eş bulmuştu..Ama kahrolası sıfatlar insanların peşini bırakmıyordu işte bir kişi duymuştu oturduğu mahallede Semih'in önceden tedavi gördüğünü ve artık tüm mahalle onun arkasından deli diyordu...Ne önemi vardı ki o annesinin aldığı uçurtmasıyla ve güleçyüzlü annesini anımsatan Neşe'siyle az da olsa mutluydu...
Devamı Gelecek...
