Kasım ayı...
Aşk ayı derler ama gerçekten öyle mi bilmiyorum, çünkü artık aşık olmaktan korkuyorum beni aşktan soğuttukları için.
Ben birini çok sevmiştim ya bir zamanlar.Bağlandım ona,kalbimı teslim ettim ellerine.Hiç bırakmak istemiyordum ve ne uğruna olursa olsun bırakmazdım da zaten,hakikat aşkı bulmuştum.Her gece uykuya kendimi teslim etmeden önce bizim olan, bizimle özdeşleşmiş olan şarkımızı dinleyerek uyurdum.Onun ellerimizi,kalbimizi ayırıp; beni bırakmasından çok korkuyordum çünkü onsuz olamam,olmaz...
Halbuki düşüncesi bile kalbime binlerce delik açılmış hissi veriyordu ama maalesef korktuğum başıma geldi.
Gözlerimin içine bakıp 'seni seviyorum, hiç ayrılmayalım' diyen birinin beni nedensizce bırakıp gitmesi, bana olan sevgisinin yalan olması beni yıkmıştı.Kalbimde milyonlarca boşluk oluştu.Ve her birinin dolması için ona ihtiyacım vardı...
Günlerce ağladım.Erkekler ağlamaz diye bir şey yok bu hayatta, aslında olan; gerçekten seven adam ağlar sevdiği kadın için.Bu, sevgisinin gerçek olduğunu gösterir çünkü.Ben deli gibi seviyordum.Beni en çok kıran ise 'söz veriyorum seni hiç bırakmayacağım' demesiydi.Sözlerin yalan olup;kalplere taht kurduğu, 'seni seviyorum' demeyi klişe edinmiş insanların olduğu bir dünyada yaşıyoruz.Bunca yaşanmışlıktan anladığım tek şey buydu.
Ve bir daha kimseye güvenemedim, çünkü korkuyordum bu kalbi sarmak yerine daha da kanatırsa?
Şehrin her köşesine serpiştirilmiş ayrı ayrı anılarımizim vardı bizim ve sürekli buluştuğumuz bir yer...
Her gün oradan geçiyorum.Başımı öne eğip devam ediyorum.Kalbimdeki ağırlık omuzlarıma yük oluşturmuş gibi.Ama dayanamayıp oraya geri dönüyorum, sanki yanıma gelecekmiş gibi oturup bekliyordum.
O kadar ıssız dı ki orası...
Biz geldiğimizde renklenirdi sanki oralar eskiden.Şimdi kimse geçmez oldu.Şimdi,şuan çıkıp gelse 'Seni seviyorum' dese affedecekmişim gibi bir his var içimde.
Ben ona dokunmaya kıyamazken; o bizi bitirdi.Bıraktı beni bir başıma.Kim bilir şimdi ne yapıyordur?Acaba unutmuş mudur beni ,bizi, yaşadıklarımızı?Benden sonra kalbine sahip çıkacak birini bulmuş mudur acaba? Varsa, ona da söz verdi mi acaba 'seni hiç bırakmayacağım' diye?
Ebru Gündeş'in dediği gibi; "Bir gün aşklar biter hatıralar kalır".Aynı böyle oldu aşk bitti, hiç unutamadığım hatıralar kaldı.
Bazen yolda yürürken gözlerim hemen tanıyor o gözleri.Göz göze geldiğimizde, gözlerimin içine bakıp verdiği sözleri hatırlayacağım diye çok korkuyorum.Yolumu değiştirmek zorunda kalıyorum, çünkü biliyorum ki yanımdan geçtiğinde hasret kaldığım kokusu dolacak burnuma.Tekrar özleyeceğim onu.
Ama ne çare...
Nereye gitsem sürekli karşıma bir engel olarak çıkıyor.
