Kasım Yağmuru-Yalnızlık

238 9 2
                                    

Mavi gibiydi her tonu ayrı güzeldi.

Can sıkıntısı için bitirdiği bu hayat, öldürdüğü bu hayaller için ağlıyordum. Haketmiyen birisinin anısına içiyorum hergün deliler gibi. Sigara içmeme karşı çıkan o simdi sigara içmeme sebep oldu.

Hiç mutlu olamıyorum birkere bile gülemiyorum azıcık bile. Ben yüzünden gülüşleri eksik olmayan çocuk çok özledim gülmeyi.

Pes etmezdim hiçbir zaman ama şuan yürüyecek halim gözlerimi açıcak dermanım bile kalmadı.5 yaşında bir çocuk gelse bile döverdi beni hissetmezdim ama döverdi işte elimi bile kaldıramazdım.

Gözlerime kan doldu ağlarken göz yaşı değil sanki kan damlıyordu.

Neden ben ne için ben..
Neydi kollarımda başka birine göz atmanı gerektiren. Niye benim omzumda uyuduğunda benim olmadığım başkasıyla hayaller kurdun..

Bu kadarmı sevmiyordu beni.

Aylar sonra ilk defa kitap okuyordum belki kafam dağılır bari o zamanda ağlamayım diyordum olmadı başaramadım yine. Okuduğum sayfada adı geçti değiştiremedim sayfayı kalakaldım öyle donuk bir şekilde..

Yine başlamıştım ağlamaya. Psikopatlaşmıştım, odamın ışığı hiçbir zaman yanmaz oldu.

Dur demek bu kadar zor olmamıştı benim için. Onunla mutlumuydu yoksa onada sarıldığında başkasıyla hayaller kuruyormuydu. Mevsimimiz yazdı ama ben kış yaşıyordum. Gölgesini görsem sarılırdım öyle çok özlemiştim onu..

Artık gelmeyeceğini inandım. Ben onu sevmek istemiyordum. Uykuya dalmadan önce onun fotoğraflarını öpmek istemiyordum ama başaramıyordum.

Keşke büyümeseydik diyorum zaman zaman. Sokaklarda top oynayarak geçirdiğimiz günler, üstüm başım çamur içinde eve gelişlerim annemin bana bağırması, kızması sonra kıyamayıp sarılması.

Geçmiş güzeldi ama geçti. Acısı geçmeyen çok kötü bir anıyla zamanım bitti.

Özlüyorum, elime telefona gidiyor ona mesaj atmak için ama tekrar üzülmekten korkuyorum çünkü ben onu düşünüyorum o başkasını düşünüyor ve bu beni yeterince yıkıyor..

Giden hiç gelmezmiş ben inanmak istemedim hep bir umut besledim. Hep onu bekledim. Onsuzluğun verdiği hüzünü bulutlar bile fısıldadı bir kaç yağmur damlasıyla. Hiçbir şeyim kalmadı bir paket sigaram birde boş odamdan başka.

Simdi aynı gökyüzüne bakan farklı şehirler gibiyiz, kime ne anlatıyorum ki boş duvara mı yoksa sigarama mı anlatıyorum. Benim sanıp sarılmıştım ona sıkı sıkı hiç bırakmamak üzere ve ben bırakmadım o beni vurdu terk etti bırakıp gitti.

Söyle nasıl yaşardım böyle, nasıl nefes alırdım onsuz olmaz ki yapamıyorum. Ali Ayşe'yi seviyordu ama Ayşe bilmiyordu. Bir ömür geçiremedim seninle ama uzun bir sonbaharı yazdı bizim kaderimiz. Sorun bu hayat değil sorun bu hayatı sensiz yaşıyor olmam. 18 yaşında kaldım ben birdaha büyüyemedim.




Kasım YağmuruHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin