Olmuyor ya olmuyor delirmek üzereyim ruhum daralıyor, içim rahat etmiyor. Her saniye her dakika daha çok özlüyorum onu. Yağmur bulutlarından farkım yoktu ama hep aynı şehire yağıyordum çünkü o şehirin her sokağında onunla hatıramız var o hatıraları yağmur damlalarımla silmeye çalışıyodum olmuyodu..
Aşkı onunla tanımıştım onunla tatmıştım. Acıyıda onunla tanıdım onunla tatdım hiç istemediğim bişeyi, aşk acısını onunla tatdım. Keşkelerle dolu bu hayatımda bide kaybetme aşk acısı eklenmişti daha daha yıkılıyordum. Hayatım onunla rengarenk iken şimdi siyah beyaz maviyi bile görmez oldum.
Belki son bir şans olur diye hissetmiştim ve hemen evine gitmek için yola çıkmıştım hızlı hızlı gidiyordum. Keşke gitmeseydim ayrı kalmak acısı yetmezmiş gibi bide yeni yaptığı sevgilisiyle el ele oluşunu görmek bana bir kurşun daha sıkmıştı sanki hayat. Kalbimin tam ortasına..
Onun yanında güldüğü gibi benim yanımda da gülüyordu. O her güldüğünde ben birdaha ölüyordum tekrar tekrar bitiyordu. Benim gözlerimin içine bakarak sarılmıştı tekrar ona ve tekrar acı çektirmişti işkence gibi bişeydi onun bana bunları yapması.
Yüreğim artık sessiz bir limandı. Yapa yalnız kalmıştım sadece sigaram vardı beni anlayan dinleyen.Fotoğrafına her baktığımda bir bardak daha fazla rakı içiyordum. İçime çektiğim her nefeste ciğerlerim parçalanıyordu. Paramparça olmuştum artık büyük bir parçam onun ruhunda tutuklu kalmıştı hep bir eksik bir yarımdım..
Neden böyleydik neden hep bir yarımdık biz sevenler neden hep bir eksik. Ne kadar seversen o kadar acı çekersin demişlerdi bana bu kadar büyük bir acıyı yaşatacağını inanmamıştım. Herkes demişti o kız seni bırakır diye ama inanmamıştım inanmak istememiştim.
Rüyalarıma giriyodu orda sıkı sıkı sarılıyodu bana tekrar tekrar öpüyordu dudaklarımdan sanki rüya değildi gerçekti bana sıkı sıkı sarılmasını hissediyordum adeta.Uyanmak istemiyordum o rüyadan uyandığımda gözlerimi açmıyordum belki tekrar uyur kalırım belki yine gelir rüyalarıma diye.
Her gece ağlayarak uyumak başka bir hüzündü ve her sabahta ağlayarak uyanmak, yüzümü yıkamama gerek kalmıyordu.
Tekrar tekrar deniyordum onu unutmayı bu sefer yıkılmak istemiyordum yine deniyordum tekrar tekrar. Yatağımda yaptıklarımız aklımdan çıkmıyordu nasıl unuturdum onu olmuyordu canım çok yanıyordu. Hissizlesmistim artık..
Burnumda sadece bir koku vardı sadece onun kokusunu alabiliyordum. Öyle güzel kokuyordu ki huzurun anlamıydı benim için. Yağmurdan sonra ki toprak kokusu gibi sanki, fırından yeni çıkmış ekmek kokusu gibi desem yine de değil tarif bile edilemez ki.. En çok da o huzur kokusunu özlemiştim.
Yanlızlık da nirvanaya ulaşmıştım artık ne dinleyen vardı nede anlayan..
En büyük keşkem sensin. Keske seviyor yapmak yerine sevseydin gerçekten güzel kadın hiçmi için sızlamadı hiçmi canın yanmadı üzülmedin mi hiç bu çocuk beni bu kadar çok seviyorken bırakamam diye hiçmi düşünmedin.
Sen artık benim için en büyük "hiçsin" demek istiyorum ama diyemiyorum dilim tutuluyor konuşamıyorum.
İş işten geçiyor , zaman durmak bilmiyor sensizken.Çok özlüyorum ama yapabileceğim bişey yok artık çok yoruldum her saniye daha çok eriyorum.
