Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Masal geri çekildiğinde utanırken Emir gülümsedi. Onu utandırmak istemiyordu. Bir şey söylemeyip belinden daha sıkı tuttu ve arabaya yönlendirdi. Arabaya bindiklerinde Emir konuşmak istiyordu. Onlarsız geçen üç yılda onun hayatında ki tek değişikliği dünyaya gelen yeğeni Eceydi. Onun haricinde yanlız bir adam olmaktan başka bir şey yaşamamıştı.
"Umut nelerden hoşlanıyor?"
"Hangi konuda mesela?"
"Imm mesela yemek. Ne yer, neyi sevmez, en çok yediği yiyecek?"
"Makarna, köfte ve patates kızartması favori yiyeceği. Ispanaktan nefret eder. En son yedirmeye çalıştığımda burnunu tıkayarak yedirdim "
Emir gülmeye başladı. Bu çocuk tam bir yaramazdı.
"Peki ne yapmaktan hoşlanır? Özellikle yapmak istediği bir faaliyet var mı?"
"Var" dedi Masal bıkkınlıkla. "Beyimiz bayılır evden kaçıp parka gitmeye çalışmaya. Kreşte bıkmadan oynadığı yetmezmiş gibi bir de evdeyken kaçar. En son bu konuda kavga edince şu sıralar yapmıyor."
Emir bu kez kendini tutamayıp kahkaha atmaya başladı. Umut sanki onun öz oğluydu. O da küçükken çok yaramazdı ve annesi hala bir araya geldiklerinde o günlerden bahsederdi.
"Gülme." dedi Masal kızgınlıkla. "Onun peşinde sürekli dolaşmak ne kadar yorucu bir durum sen biliyor musun?"
"Ama gerçekten komik. Sanki..."deyip sustu.
"Sanki ne?"
"Boş ver " deyip arabayı durdurdu. Çoktan gelmişlerdi. Masal o "sanki"nin devamını merak etmişti ama bu konuyu daha sonra konuşurdu. Dile getirmese de öpüşmeden sonra Emir'in onu utandırmaması ve başka konular açmasından dolayı minnettardı.
Emir arabadan inince elini yine Masalın beline yerleştirdi ama Masal onun elini geri çekip bu olayın çocuklara kötü bir davranış olacağını söyleyip onu engelledi. Bahçeden içeri girdiklerinde Umut'u oyun parkında salıncakta buldular. Masal hızla oğluna ilerlerken Emir de peşinden gidiyordu. Umut salıncaktan inip annesine koştu.
"Neydeydin şen? Hani beni almaya gelcektin?"
"Almaya geleceğimi söylemedim. Belki gelirim dedim."
"Olşun gelmedin." dedi o tatlı huysuzlukla.
Annesi onu kucağına aldığında gözleri Emir'e kaydı. Sonra annesine korktuğu adamı işaret etti.
"Sakin ol anneciğim. Ben onu tanıyorum, arkadaşım" dedi.
Oğluna bir anda "Bu baban" diyemezdi. Zaten bu Umutu da kötü etkilerdi bundan emindi. Oğlunun önce korktuğu adamla arasının düzelmesini bekleyecekti. Daha sonra da bu durumu açıklardı. Zaten Umut da babasını merak ediyordu.
