Μία Επαναστάτρια

1

Καθόμουν με την κολλητή μου στο πρώτο θρανίο όπως παντα και μου μίλαγε για τον Γιώργο, το αγόρι της που είναι καινούριος εδώ στο σχολείο. Κουνουσα το κεφαλι μου θετικά για να την πεισω οτι ακουω ενώ χτυπούσε το κουδούνι και ενα αγόρι με γυαλια και κακόγουστο πουκάμισο μπηκε στην ταξη....
Γραφαμε χημεια και ο καθηγητης ζητησε να αλλαξουμε θέσεις.

-Εσυ Φαιη να κατσεις με τον Κώστα.

Γύρισα και είδα το περίεργο αγόρι. Κάθισα χωρις να μιλήσω.

-Γεια, μου είπε.

-Γεια.

Ο καθηγητης φωναξε να μην αντιγράψουμε και τα λοιπά ενώ ο Κωστας ειχε αρχισει να γράφει και μάλιστα τα εγραφε σωστά! Και δεν του το ειχα.

-Μην αντιγραφεις, μπυ είπε.

-Δεν αντιγραφω, απαντησα και γυρισα απο την αλλη πλευρά.

Ενιωσα να χαμογελαει πισω μιυ ενω ο καθηγητής περνουσε μπροστα μου.

-Κωστα παιδί μου εισαι καλά; τον ρωτάει.

-Ναι κύριε.

Υστερα εφυγε κι εκείνος αρχισε να γελάει.

-Είσαι ανωριμος, ειπα.

Δε μου απαντησε μονο με κοροιδεψε. Ετσι και εγώ του μουτζουρωσα την κόλλα. Τα θυμωμενα ματια του επεσαν πανω μου.

-Τι έκανες;

-Αυτό που σου άξιζε.

-Θα τα πουμε εμείς στο διάλειμμα...

Οταν χτυπησε το κουδούνι αφησαμε τις κολλες στην εδρα και αφου προσεχα τι εκανε ο Κωστας πηγα στο προαυλιο με την κολλητη μου, τη Ζωή.

Ξαφνικά ένιωσα ένα χέρι να με σκουνταει. Γύρισα κοιταζοντας τον στα μάτια.

-Τι εχεις μαζι μιυ; Ξερεις ότι εγραψα μηδεν? Και πως θα φταις εσυ γι'αυτό?

-Δε σου φταίω εγω, φώναξα και τον έσπρωξα με δυναμη. Τα αγορια της ταξης μολις ειδαν το σκηνικό ηρθαν να με υπερασπιστουν.

-Τι σου έκανε ο φλώρος? Ρωτησε ο Δημήτρης.

-Τιποτα μωρέ. Απλα είναι ενιχλητικος.

Και τοτε τα αγορια επεσαν πανω στον Κωστα και αρχισαν να τον πλακωνουν.

Μολις χτύπησε το κουδούνι μπηκα στην ταξη και εκεινος δεν ήρθε. Ο Ερμης μου ειπε:

-Τον κανονίσαμε.

Και στο τέλος του σχολείου ενώ έφευγα από την αυλή του Λυκείου άκουσα μια φωνή να με καλεί:

-Φαίη.....

Και ένα ματωμένο προσωπο να με πληγωνει οσο οτιδήποτε.