Lahat tayo may kanyang kanyang sekreto.
Pero kailangan ba natin pakielaman ang sekreto ng iba?
Lalo na ang sekreto ng patay.
At kung papakielaman man natin ito
Papatahimikin ba tayo?
O papatayin
Ako si Shimme Zhi 15 yrs old . Bagong lipat lang dito sa diamond university. Malaking school pero napaka weird. Lahat sila nakatingin sakin at umiwas hanggang sa may sumalubong sakin na lalaki
"Miss bago ka lang ba dito?" Tanong niya at tumingin sa mata ko.
"Oo kuya hinahanap ko lang room ko." Sinabi ko at umalis.
"Teka ate!" Sigaw niya at hinablot kamay ko "nathan nga pala" dagdag netong kumag na a to
"Shim" sabi ko at umalis.
Habang paakyat ako sa building mabigat ang pakiramdam ko . Madilim ang hallway. Ang ilaw lang ay ang dulo. Bakit kaya ganito?
Hanggang sa may nakita ako bata. Bakit siya andito? Sinundan ko lang siya ng tingin haggaang sa tumigil siya . May narinig akong kanta.
[Play tip toe through the tulips]
Napapatingin ako sa hallway. Bakit dumidilim?
Hanggang sa wala na yung ilaw sa dulo kung san naro-roon yung bata. Palakas na palakas ang tugtog. Hindi ako makagalaw
"Sino ka?!" Sigaw ko ngunit tawa lang ang narinig ko habang yung kanta ay nag iiba na ang boses. Nagiging malalim. Napapaiyak na ko sa nanyayari sakin hanggang sa may humila sakin at at napasigaw ako at nag wala
"Oy shim okay ka lang?!" Tanong niya at di mapakali
Hinigal ako at tumingin sa paligid. Isang imagination lang ba yon?
Napatingin lang ako kay nathan hanggang sa lumapit siya sa mukha ko . Aba gago to ah?
Bigla ko siyang binatukan para matumba siya sa sahig
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
