''Παιδιά είστε ηλίθιοι'' λέω και σηκώνομαι. Δεν το πιστεύω ότι με βάζουν να κάνω μια τέτοια μαλακία.
''Έλα μωρέ πού πας;'' με ρωτάει ο Λούης.
Ανεβαίνω δύο δύο τα σκαλιά, μπαίνω στο μπάνιο και χτυπάω δυνατά την πόρτα πίσω μου.
Τι μαλάκες.
Ανοίγω την βρύση, πλένομαι με κρύο νερό μπας και ξεζαλιστώ λιγάκι, και αποφασίζω να μελετήσω λίγο με την κιθάρα μου. Χρειάζομαι εξάσκηση.
Βγαίνοντας από το μπάνιο τους άκουγα να γελάνε δυνατά. Δεν θα μπορούσα να κάνω τίποτα απόψε παρά μόνο να τους ακούω να φλυαρούν μεθυσμένα. Τέλεια.
Μετά από λίγη άσκοπη ''εξάσκηση'' δεν άντεχα άλλο να το σκέφτομαι. Παίρνω βαθιά ανάσα και κατεβαίνω κάτω.
Αποφασιστικά και με αυτοπεπήθηση πάω στον Χάρρυ, τον γυρνάω, τον κοιτάω για μία στιγμή και μετά τον φιλάω. Δεν ανταποδίδει το φιλί, αλλά δεν με νοιάζει. Δεν γίνεται να είμαι πάντα το μικρό ξενέρωτο.
Τον απομακρύνω και κοιτάω τον Λίαμ.
''Θάρρος ή Αλήθεια Λίαμ;''
''Θεε μου'' , ''Το έκανε φίλε'', λέγανε και γελούσανε. Ο Χάρρυ δεν μίλησε, δεν γέλασε, απλά κοιτούσε ανέκφραστα. Τα μάτια του και η στάση του δεν έδειχναν ούτε ίχνος από το τι ένιωθε ή σκεφτόταν. Ενώ ο Ζέυν φαινόταν... απογοητευμένος;
''Δεν παίζουμε άλλο μικρή'' λέει ο Λούης. ''Πήγαινε πάνω''.
Τι έπαθε ξαφνικά;
''Εγώ νομίζω ότι θα την κάνω'' πετάγεται ξαφνικά ο Χάρρυ.
Τι πάθανε όλοι; Σκατά. Τους χάλασα την βραδιά και έγινα και ρεζίλι έτσι;
Τρέχω στο δωμάτιό μου, βάζω τέρμα την μουσική στα ακουστικά μου και με παίρνει ο ύπνος.
- - - - -
Ξυπνάω το πρωί με το κεφάλι μου βαρύ και τα βλέφαρά μου ανίκανα να ανοίξουν. Είμαι κάτω απο τα σκεπάσματα αν και δεν θυμάμαι να σκεπάστηκα.
YOU ARE READING
One Day
FanfictionΜία παρέα. Κολλέγιο. Πάρτυ. Έρωτες. Φιλίες. Η Έβερ είναι μια ήσυχη κοπέλα κλεισμένη στον δικό της ωραίο κόσμο. Η ζωή του κολλεγίου με πολλά δράματα, η ζωή μιας 19χρονης κοπέλας που ερωτεύεται το λάθος άτομο. Ο Χάρρυ συνεχίζει να την αγνοεί παρ όλα α...