One Day

Με τον Ζέυν;

Έμεινα να τον κοιτάω με το στόμα ανοιχτό. Γιατί είναι τόσο κακός; Τελειώνοντας το πρωινό του, πληρώνει τον λογαριασμό και ξεκινάμε για την μάντρα.

Η διαδρομή είναι ήσυχη αλλά όχι άβολη. Σε κάποιες φάσεις γυρνάει μου ρίχνει μια ματιά και αμέσως συγκεντρώνεται στον δρόμο. Μην ανυσιχείς δεν θα σου χαλάσω τα καθίσματα.

Φτάνοντας στην μάντρα το πρώτο πράγμα που παρατηρώ είναι αυτό που ήθελα. Το αμάξι των ονείρων μου. Ένα mini couper!. Πηδάω έξω από το αμάξι και περπατάω ενθουσιασμένη μέσα στο κτίριο. Ο Χάρρυ με ακολουθεί σέρνοντας τα πόδια του με ένα ύφος βαρεμάρας.

''Μπορώ να βοηθήσω;'' ακούω τον υπάλληλο να λέει.

''Καλημέρα, εμμ ενδιαφέρομαι πολύ για εκείνο το mini couper έξω'' λέω και ο υπάλληλος παίρνει ένα ύφος που ξεκάθαρα λέει: ''Φυσικά όλοι εσείς οι νέοι'', αλλά το μόνο που με νοιάζει είναι να αποκτήσω αυτό το αυτοκίνητο.

Με πηγαίνει έξω με αργά βήματα και εγώ θέλω να τον χτυπήσω για την υπομονή του. 

''Είναι ένα πολύ ωραίο αμάξι, σίγουρο στην οδήγησή του και πολύ οικονομικό'' μπλα μπλα μπλα απλά πούλησέ μου το!

''Σε τι χρώματα το έχετε;'' ρωτάω. Μετά από πολύ σκέψη καταλήγω στο κόκκινο-μαύρο. Δεν προσπαθώ να παζαρέψω την τιμή. Αυτά τα λεφτά τα μάζευα εδώ και πολύ καιρό και έχω το ολοκληρωμένο ποσό. Δίνω ότι χρειάζεται στον υπάλληλο και εκείνος μου δίνει το κλειδί. Το κλειδί!

Τόσο ενθουσιασμένη που είμαι τρέχω στην αγκαλιά του Χάρρυ χωρίς καν να το σκεφτώ. Αμέσως απομακρύνομαι και καθαρίζω το λαιμό μου. Εκείνος μου χαμογελάει ζεστά και είναι η πρώτη φορά που σκέφτομαι ότι ίσως τα πάμε καλά οι δυο μας.

Μπαίνω μέσα στο αμάξι μου και ανατριχιάζω. Το όνειρό μου έγινε πραγματικότητα. Το βάζω μπροστά και λίγο μου μένει να κλάψω από τον ενθουσιασμό μου.

Πλησιάζω το αμάξι του Χάρρυ και βγαίνουμε μαζί στην λεωφόρο. Καθώς φτάνουμε σε ένα κόκκινο φανάρι, γυρίζω να τον κοιτάξω. Με κοιτάει με ένα ειρωνικό υφάκι, πατάει το γκάζι με αποτέλεσμα η μηχανή του αυτοκινήτου του να βουίξει, μου κλείνει το μάτι και με το που ανάψει πράσινο φεύγει φουλαριστός.

Στα αλήθεια πιστεύει ότι θα με νικήσει;

Φεύγω και εγώ φουλαριστή αλλά με προσπερνάει κατά πολύ. Συνεχίζουμε αυτό το παιχνιδάκι για λίγο, μέχρι που σταματάει στην άκρη του δρόμου. Σταματάω και εγώ από πίσω του και βγαίνω από το αμάξι μου.