Muhteşem 5'li

Anılar

Selam arkadaşlar yeni bölüm yazma kararı aldım ve yazıyorum multi <3 tavsiye bölümede uygun oldu söylediğim yerde açarsanız güzel olur neyse sizi daha fazla tutmayacağım iyi okumalar...

*********
Olanların üzerinden bir hafta geçer...

Yusuflar bugün taşınıyor bense camdan boş boş onların taşınmasını seyrediyordum. Genellikle cumartesi günleri evde boş boş oturmak yerine dışarı çıkar arkadaşlarla takılır yada evde en iyi yaptığım şey olan supernatural'i izlerdim. Ama ben bunları yapmak yerine camın önündeki yerde dikilmiş dışarıyı dikizliyordum taki annem "Tuğba hadi in Yusuf'lar vedalaşmaya gelmiş".
Annemin sözüyle hızlıca aşağıya indim. Ama sadece Yusuf'un annesi ve babası gelmişti. Onlarla vedalaştık ve annem biraz onlarla sohbeti koyulaştırdı ve bende sıkılmış tavrımı takınarak yukarıya çıktım. Telefonumu elime aldım ve birkaç video izlemeye başladım. O sırada bir mesaj geldi. Yusuf'tandı.
Gönderen:Yusuf
Mesaj:Eski parkın arkasındaki ormanda buluşalım önemli.
-
Gönderilen:Yusuf
Mesaj:10 dakikaya gelmeye çalışacağım.
-
Gönderen:Yusuf
Mesaj:Tamam bekliyorum.

Telefonumu kapattım ve aşağıya geri indim anneme bir bahane bulmalıydım. Evet buldum.
"Annecim biraz dışarı çıkabilir miyim?"
"Neden ki kızım?"
"Evde canım sıkıldı biraz arkadaşlarım ile buluşurum ama izin verirsen" dedim ve yalvaran tiplerimi sergiledim. Annemde yufka yüreklim kıyamadı bana ve "tamam git ama yemeğe burda ol geçe kalıyım deme" diye tembihleyip gitmeme izin verdi. (Burada Açabilirsiniz.)
Hemen çıktım evden ve koşarak ormana gittim. Ormanın ortasında bir ağaca yaslanmış duruyordu Yusuf.
Hemen ona seslendim "Yusuf ben geldim" diye. Sesimi duyar duymaz bana döndü ve sakince yürüyerek yanıma geldi ve bana sarıldı. İki dakika süren sarılmanın ardından birşeyler söylemeye başladı.
"Tuğba hani şimdi biz taşınıyoruzya beni merak etme olur mu?" cevap vermedim.
"Ç-çünkü bana birşey olmaz. Biliyor musun seni, arkadaşlarımı, çevremi çok özleyeceğim"dedi. Ben göz yaşlarımı daha fazla tutamadım ve ağlamaya başladım hemen bana sarıldı ve "orada yalnız kalmayacağım bir yanım hep burada olacak ayrıca ben seni bırakmam sürekli gelmeye çalışırım" dedi.
Bende "sen benden asla gidemezsin zaten" dedim.
Yusuf bi anda elimi tuttu ve beni çekiştirmeye başladı. Hemen "nereye gidiyoruz"diye sordum. Yusuf'ta "anılarımıza doğru" diye kisaca yanıtladı ve yürümeye devam ettik.

****
Anılarımıza doğru gidiyorduk yani öyle mi bilmiyorum Yusuf ne dediyse ne yapıyorsa sorgulamayı planlamıyorum ama bence benimle vakit geçirip dolaşıyordu asıl konu benim aklıma takılan tek bir soruydu 'ne zaman bitecekti bu yolculuk?' sanırım birazdan bayılacağım çünkü çok yoruldum yürüyecek gücüm kalmadı ayrıca bayılırsam belki kucakta taşınırım sonuç olarak yürümemiş olurum diye tahmin ediyordum ama tabiki hepsi hayal oldu çünkü Yusuf "Geldik hadi gelde bunlara bak"dedi. "Sonunda gelebildik çok yoruldum" dedim. "Of Tuğba hep böyle mi olacaksın biraz güçlü ol" diye laf etti. Bende ters bakışlar atarak "Neden geldik buraya ya" diye sitem ettim. "Sana anılarımıza gidiyorum derken şaka yapmamıştım" dediğinde kısa çaplı bir şok yaşamış olabilirim çünkü sadece benle vakit geçirmek istiyor diye düşünmüştüm ama yanılmışım gerçekten anılarımıza gelmişiz...
Gözlerim fal taşı gibi açıldı geldiğimiz yerde bir ağaçtan bir ağaca bağlanmış ipler bazı iplerde süsler, bazılarında ise fotoğraflar, bazılarında ışıklandırma ve bazılarında papatyalar vardı. Hemen Yusuf'a dönerek "Y-ya inanmıyorum burası çok güzel" diye bağırarak Yusuf'a sarıldım burası inanılmaz derecede güzel bir yer olmuştu. "Ama daha önce böyle bir yer yoktu hepsini kendin mi yaptın?"diye sorunca kısa bir kahkaha attı ve "Tabikide tek başıma yaptım senin için baksana şunlara" dedi ve eliyle asılı resimleri gösterdi. Bunlar hep eskiden kalan hatıralarımızdı. İlk defa çekildiğimiz fotoğraf, piknik yaparkenki fotoğraflar vb. güzel anılar vardı. Sanırım burdan asla ayrılmayacağım çünkü burası insanın hayatına hayat katıyor insanı ferahlatıyor...
Burada hoş tınıda bir müzik, yemyeşil bir orman, anılarla dolu ağaçlar var. Sanırsam ben burda yeniden doğmuş gibiyim. Anılarım benim mutluluğum....!

Bitti!
Kısa kestin yazar demeyin uzun yazmak pek eğlenceli değil insanın içini boğuyor (ama gerçekten kısa oldu snsksk) bu arada bu bölüm beğendiğiniz bir bölüm olduysa çoook çok sevinirim bunu yorumda belirtirmisiniz...
Hepinizi Çok Seviyorum*-*