Bugün ailemi toprağa verdik.Evet biliyorum öz ailem değiller ama benim tek ailem onlar.Kızgın mıyım belki ama asla kırgın değilim.Çünkü ben harika bi çocukluk geçirdim.Harika bi aileye sahip olarak büyüdüm onun için asla onlara kırgın olamam.
Amcam yanımdan hiç ayrılmadı aslında böyle olmasına şaşırdım ilk başta ama sonra düşününce anladım restaurantın benim üzerime olmasından dolayı böyle davranıyodu.Ahh evet bi de o vardı babamın bana bıraktığı tek şey Son konuşmamızda demişti onu amcana verme diye ben de veremicem galiba.Çünkü bana babamdan kalan tek şey."Kızım istersen bizde kalabilirsin hem yengende çok mutlu olur dimi yonca?"yengemin yüzünden belliydi neyi isteyip istemiceği göz ucuyla bana bakıp zoraki bi tebessümle "Iııı.. Tabii neden olmasın." "Hayır.Gerek yok.Ben Çisemle kendi evimizde kalırım.Bu arada okul müdürüyle konuşmanı istiyorum amca.Zaten sınava 2 hafta kaldı geri kalan zaman da okula gitmeme gerek yok." "Tabii kızım konuşurum ben sen sıkma canını"dedi eliyle omzuma vurarak.Ufuk amcamların gitmesini bekliyodu uzakta görebiliyodum.Aslında benim de amcamlardan çok ona ihtiyacım vardı.Amcam ve eşi hep bize soğuktu en çokta bana hep düşünürdüm neden diye şimdi buldum meğersem ben evlatlıkmışım bunu düşünmek yine gözlerimin dolmasına neden oldu."Ben İnci ve Çisem i eve bırakırım.İyi günler size"dedi Ufuk bütün kabalıyla.Amcam bozulmuştu ama sakin bi sesle "Peki..Ben yarın uğrarım kızım.Dikkat et kendine ve kardeşine" dedi Çisem in başını okşayarak.Çisem güzel kardeşim benim o kadar olgun ki ona hayranım gerçekten.Başı omzuma yaslı bi şekilde uyuyakalmıştı.Ufuk onu kucağına alıp arabaya doğru götürdü ben Ufuğa "Hemen gelicem."dedim.Anlayışla başını salladı.İki mezar da yanyanaydı ortalarına geçip derin bi nefes alarak "Kırgın değilim..Evet kızgınım ama asla Size kırgın değilim.Bi kere bile keşke ailem siz olmasaydınız demedim yemin ederim.O kadar güzel günler geçirdim ki asla farketmedim sizden biri olmadığımı asla hissetirmediniz bana evlatlık olduğumu.Harika bi anne harika bi baba oldunuz.Ben teşekkür ederim her ikinize de bundan sonra gerçek ailemi öğrensem bile emin olun asla sizi sevdiğim gibi sevemem onları benim tek annem ve babam sizsiniz çünkü.Benim anne ve babam olduğunuz için çok şanslıyım ve bunun için çok kez şükrederim Allah ıma.Umarım ben de Size layık bi evlat olmuşumdur."dedim hıçkırıklarımın arasında.Arkadan bi el omzuma dokundu "Kardeşim benim.Asla yalnız bırakmam ben seni.Ne seni ne de Çisem i bak eğer istersen bi süreliğine sizde kaliyim haa ne dersin?"dedi.Ufuk ona dönerek kollarımı boynuna doladım."Çok teşekkür ederim Ufuk.Ben sen olmadan kaldıramam bu yükü.Çok teşekkür ederim."dedim sona doğru fısıldayarak."Hadi gel peri kızım Çisem uyanınca yanında birini göremezse telaşlanır sizin eve gidelim birazcık uyu tamam mı?Bak rica ediyorum dün gece hiç uyumadın ben de siz uyurken eve gelir valiz hazırlarım eee bi süre sana misafirim."dedi arabaya giderken.
Eve geldiğimizde kapının önünde Selen i gördüm.Selen benim en yakın ikinci arkadaşım Ufuktan sonra.Cenazeye gelmedi çünkü onunda babası öldü kısa zaman önce.Beni görünce gözlerimiz kesişti ve 'ben seni anlayabilecek tek kişiyim'der gibi baktı bana.Koşa koşa gelip sarıldı kulağıma "Geçmicek kuzum ama azalıcak ben,Ufuk sana yardımcı olucaz söz veriyorum kardeşim."dedi."Biliyorum Selen biliyorum canımın içi.Çok teşekkür ederim sana" dedim minnetle bakarak."Saçmalama İnci sen de benim yanımdaydın bitanem.Sen benim acımı azaltmama yardımcı oldun.Ben de sana yardım edicem." Ufuk "Hadi kızlar içeri girin.İnci Selen burdayken ben eşyalarımı alıp geleyim hem Çisem de araba da uyandırayım." Sadece kafamı salladım.Selen "Ufuk burda mı kalıcak?" diye sordu."Evet.Bana destek olmak istedi." "Hımmm anladım... Neyse hadi gel odana çıkalım üzerini değiştir de biraz uyu." Selenin beni yönlendirmesiyle odaya çıktım.Artık kendi başıma bişey yapamicak gibi hissediyodum.Çisem e nasıl yardımcı olacaktım ki? Ona hem anne hem baba hem de abla olamazdım ben.Yani bunu yapamamam.O restaurantı nasıl yönetecektim? Evet küçük bişey gibi dursa da benim gibi tecrübesi olmayan biri için çok büyüktü.Omzumdaki bütün ağırlıkla gözlerimi kapattım...
Kalktığımda çokta fazla uyumadığımı gördüm.Odamdan çıkarak mutfağa gittim.Annemle olan anlarımız aklıma geldi ve gözlerim yine doldu."Abla?"dedi Çisem kısık sesle.Hemen arkamı döndüm.Yanına doğru adımladım."Ablacım yeni mi uyandın."dedim sandalyeye oturarak onu da dizime çektim ve oturtturdum.Çisem soruma sadece başını salladı.Biraz sessizlikten sonra "Abla? Napıcaz biz? Hem annemiz yok hem babamız.Bak söz veriyorum sana artık seni bi kere bile üzmicem,kalbini kırmicam.Çünkü benim senden başka kimsem yok artık.Abla sen de bırakma beni olur mu?Annem ve babam gibi sen de gitme."dedi gözlerinden yaşlar akarken.Sıkıca sarıldım kardeşime "Gitmicem ablamm gitmicem.Sen çok olgun bi kızsın hem önceden de hiç kırılmadım ki ben sana.Artık ikimiz başa çıkıcaz bu hayatla Çisem bana destek olucağına eminim."dedim ve saçlarına bi öpücük koydum.Kafamı kaldırdığımda Selen ve Ufuk un bize baktığını gördüm ikisi de şefkatle gülümsüyorlardı.
Selenin yapmış olduğu yemekten sonra Çisem in odasına gidip saçını okşayarak uyuttum onu çünkü annem hep böyle yapardı.Daha sonra Ufuk ve Selen e iyi geceler diyerek kendi odama gittim hiç konuşcak veya oturacak halim yoktu.Seleni az sonra babası almaya gelecekti zaten ama o yarın yine gelecekmiş.Baş ağrısından dolayı ilaç içtim ve huzursuz bir uykuya daha fazla dayanamadım..
Sabah kalktığımda odamdaki banyo da elimi yüzümü yıkadım ve Çisem in odasına gittim.Kapıyı tıklattım ama içeriden ses gelmemişti yavaşça kapıyı açtım ama Çisem in odada olmadığını gördüm hızlı adımlarla ilk önce mutfağa baktım ama orda yoktu daha sonra oturma odasına baktım orada da yoktu telaşla Ufuğun odasına gittim.Kapıyı açmamla karşımda gördüğüm şeye şaşırmam bir oldu.Çisem Ufuğa sarılmış uyuyodu her ikisi de gayet rahat duruyolardı hafif bi tebessümle odadan çıktım.Oturma odasına gittim tam oturucakken kapı çaldı hızlı adımlarla kapıya bakmaya gittim.Gelen amcamdı."Günaydın kızım."dedi gülümseyerek."Günaydın."dedim ben de."İnci konuşmak istediğim şeyler var kızım oturalım mı"dedi.Başımı sallayarak içeri geçmesi için yol verdim.Karşılıklı oturduktan sonra "Bak kızım 2 hafta sonra sınavın var.Sözü de fazla uzatmayacağım zaten. Restaurantımız biliyosun ki saygın bir yer ve gelirinin düşmemesi için bunu devam ettirmemiz gerekecek.Sonuç olarak daha 18 yaşındasın.Sınavın var.Onun için hisselerini bana devretmeni istiyorum.Yani hakkım olanı istiyorum."dedi.Böyle bi konuşmanın geleceğini tahmin ederek ben de katı bi sesle "Restaurantın ne kadar lüks bi yer olduğunu gayet iyi biliyorum amca.Evet aileden biri olmadığımı da biliyorum ama babam bu restaurantın sende durmasının iyi bir fikir olmadığını düşündüğü için bana devretti.Ben bu restaurantın müdürü olucam ve emin olabilirsin ki gelirimiz de herhangi bir düşüş olmayacak.Bize ait olan diğer 3 restaurantın başına geçebilirsin ama bu ana restaurant bana ait.Eğer bu koşullarda yanımda olucaksan ol olmayacaksan bunu bana yazılı bir şekilde belirt ki ben de kendime yeni ortaklar arıyim."dedim.Amcam sinirlenmişti.Yüs hatları gerildi kravatıyla oynadı ve ayaklandı."Tabii ki senle ortak olucam kızım.Ben sadece seni düşündüğüm için öyle söylemiştim."dedi."Biliyorum amca biliyorum beni düşündüğünü (!).Her neyse şimdi dinlenmek istiyorum.İzninle."dedim ve odama adımladım.Odama girdiğim de amcamın gittiğini de kapının kapanma sesinden anlamıştım.Ben amcama bu kadar rest çektim ama bunları nasıl başaracaktım ki? Daha 18 yaşında bi kızım ve bakmam gereken bir kız kardeşim var.Ben napıcam?
