ซ่า ซ่า~ซ่า เปรี้ยง เปรี้ยง!!!
เสียงฝนที่ตกกระหน่ำลงมา พร้อมกับเสียงของฟ้าร้องที่ดังขึ้นอย่างไม่ขาดสาย บอกได้เลยว่ามันรุนแรงแค่ไหน ผสมกับลมพายุที่โหมกระหน่ำพัดมากระทบกับร่างบาง ทำให้คนตัวเล็กอย่างลู่หานถึงกับสั่นสะท้านเพราะความหนาวเย็นในครั้งนี้...
ก๊อก ก๊อก ก๊อก.......
"ดีโอ ดีโอ เปิดประตูให้ฉันที"
ลู่หานเคาะประตูร้องเรียกให้ดีโอเปิดประตูรับเขาเข้าไปในบ้าน เพราะตอนนี้เขายืนหนาวสั่นอยู่หน้าบ้านไม่ไหวแล้ว
"ดีโอ๊ออออออออออ"
"อ่า อ่า มาแล้วๆ"
ดีโอรีบวิ่งออกมาจากในห้องของตัวเองเพื่อมาเปิดประตูให้ลู่หานเข้าไปข้างใน แต่พอดีโอเปิดประตูปุ๊ป ก็พบกับร่างเล็กที่กำลังยืนตัวสั่นเทาอยู่หน้าบ้าน ทำให้ดีโอจะหลุดขำเพื่อนของตัวเองไม่ได้
"อ้ะ 55555"
"เฮ้ย ดีโอนี่นายขำอะไรฉันงั้นเนี่ย ไม่ตลกเลยนะเฮ้ย คนยิ่งหนาวๆอยู่ๆ"
"5555 ดูนายสิ ยังกะลูกหมาตกน้ำมาอ่ะ"
"โอ้ย ทำไงได้ล่ะ!!ก็ฝนดันตกลงมาซะเนี้ย และอีกอย่างใครมันจะไปดูดีตลอดเวลาวะ!"
ดีโอได้ฟังดังนั้น แต่ก็ยังคงหัวเราะกับอาการสั่นของลู่หานยังไม่หาย แต่ก็ยังคงไม่ลืมหน้าที่ของตัวเอง ว่าต้องทำอะไร ดีโอจึงเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วเอามาคลุมให้ลู่หาน
"อ่า ขอบคุณนะดีโอ"
ลู่หานกล่าวขอบคุณและรับเอาผ้าเช็ดตัวจากดีโอที่เดินมาคลุมให้และจะเดินไปนั่งที่โซฟาที่ห้องนั่งเล่น แต่ก็ต้องชะงักเท้า เพราะมีบางสิ่งตกลงมาจากในเสื้อด้านหน้าของเขา
ตุ๊บ!!!!!
"อ้ะ นั่นถุงอะไรอ่ะลู่หาน"
คนตัวเล็กก้มลงไปมองของที่ตกลง ก็พบว่าเป็นถุงต๊อกบ็อกกีที่ร้านป้าซาลาเปาใจดีมอบให้เขา แต่ตอนนี้มันกลับกระจายอยู่บนพื้นเต็มไปหมด ลู่หานถึงกลับตาโตกับภาพตรงหน้า พร้อมกับอุทานออกมาเพราะความเสียดาย
YOU ARE READING
สายลม แห่งรัก(ficexo hunhan) Yaoi
Fanfiction"Luhan" ฉัน...เคยสงสัยนะว่า การที่เราสองคนได้มาเจอกัน มันเป็นเพราะ"สายลม"ที่พัดพาให้เรา ได้มาเจอกันในตอนนั้น หรือมันจะเป็นแค่เพียงโชคชะตา ที่จะมาเล่นตลกกัน จะอะไรก็ตาม ฉันแค่อยากจะบอกว่า.... "เรา อย่าได้เจอกันอีกเลยนะ...."
