บ่ายแก่ๆของวันหนึ่ง....
กับบรรยากาศที่มีท้องฟ้ามืดครื้มปกคลุมด้วยก้อนเมฆสีดำมากมาย ก่อตัวกันเป็นฝนที่กำลังจะตกลงมาในไม่ช้า พร้อมกับลมที่กระโชกอย่างรุนแรง....อากาศวันนี้จึงไม่ค่อยจะดีสักเท่าไร ทุกอย่างผสมปนแปกันไปหมด จนไม่รู้อะไรเป็นอะไร เจอทั้งลมเอย ฝนเอย แถมยังมาเจอกับฝุ่นที่ถูกลมมันพัดมาอีก....
ณ ย่านดัง EXOCITY
โอ้ย!!!ให้ตายเถอะ วันหยุดสุดสัปดาห์ของฉันแท้ๆว่าจะมาเดินเที่ยวและก็แวะหาซื้อของกลับไปกินที่บ้านสักหน่อย ไหน!!ถึงเกิดลมพายุแบบนี้ล่ะ?แถมฝนก็ทำท่าจะตกอีก โอ้ยๆๆฉันจะบ้าตาย -*-"
เสียงบ่นไม่หยุดจากคนตัวเล็กอย่าง"ลู่หาน"ผู้ชายแมนๆที่คิดว่าไม่มีผู้ชายคนไหนในโลกนี้จะแมนได้เท่าเขาอีกแล้ว.......
"โธ่...ฝนจ้า อย่าเพิ่งตกตอนนี้ได้ไมจ้ะตัวเอง ขอให้เขาได้กลับถึงบ้านก่อนได้ไมอ่า T-T ฮือๆๆ"
ลู่หานยังคงภาวนาไม่ให้ฝนตกลงมา เพราะมันจะทำให้ตัวของกินที่เขาซื้อมามันจะเปียกแล้วรสชาติมันจะไม่อร่อย สำหรับลู่หานแล้วเรื่องกินคือเรื่องใหญ่
"อ้ะ!!นั้น ร้านซาลาเปานิ ป้าเขายังไม่ปิดร้านหนีฝนอีกเหรอ?เห้ย ดีเลย รีบไปซื้อมากินดีกว่า"
คนตัวเล็กรีบวิ่งไปหาร้านป้าขายซาลาเปาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่ร้านป้าเขาจะปิดซะก่อน
"ป้าครับ ป้า"
"จ้าลูก หนูอยากได้อะไรเหรอจ้ะ"
"ผมขอซื้อซาลาเปาหน่อยได้ไมครับ เพราะตอนนี้ผมหิวมากๆเลยอ่ะครับ"
"อ้อ ได้สิลูก แต่ตอนนี้ซาลาเปาร้านป้ามีแค่สี่ลูกเองนะ"
"ไม่เป็นไรครับ ผมเหมาหมดเลย"
พอพูดเสร็จ ป้าที่ร้านขายซาลาเปาก็จัดแจงเอาซาลาเปาใส่ถุงให้ลู่หาน ยังไม่พอป้ายังหยิบอะไรใส่ถุงให้ลู่หานอีก
"ป้า ป้า ป้าเอาอะไรใส่ถุงซาลาเปาให้ผมเหรอครับ"
"ต็อกบ็อกกี ลูก ป้ากลัวหนูไม่อิ่มป้าเลยยกอันนี้ให้ มันเหลือในร้านแค่อันเดียว เอาไปกินซะนะ กินรองท้องหนูจะได้ไม่หิวมากไงลูก"
"โอ้ ขอบคุณป้ามากนะครับ"
"จ้า ไม่เป็นไรลูก คราวหน้าก็มาอุดหนุนร้านป้าใหม่นะลูก แต่ตอนนี้ป้าต้องรีบเก็บของเขาบ้านก่อนนะ เห็นวันนี้เขาบอกว่าฝนจะตกหนักซะด้วยสิ"
"อ้อ งั้นผมก็ต้องรีบกลับบ้านเหมือนกันนะสิครับ ขอบคุณป้าเรื่อง"ต็อกบ็อกกี"อีกครั้งนะครับ ขอบคุณครับ"
"จ้า โชคดีนะอีหนู"
"........"
"หืม...เมื่อกี้นี้ป้าพูดอะไรนะ?"
ลู่หานไม่ได้ยินที่ป้าพูดเมื่อกี้ เลยกะว่าจะหันหน้าไปถาม แต่ป้าก็เข้าไปในบ้านซะแล้ว
"อือ ช่างเหอะ กินต่อดีกว่า"
คนตัวเล็กก็หันหน้ากลับไปกินซาลาเปาและก็รีบเดินทางกลับบ้านต่อ"................................"
ขณะนั้นเอง ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น ในตอนที่ลู่หานกำลังรีบกลับบ้านอยู่นั้น ลู่หานดันไปเจอเข้ากับคนร่างสูงที่กำลังจะโดดลงสะพาน.......
"อ้าว เฮ้ย!!!ไอ้บ้านั่นจะทำอะไรน่ะ?หวังว่ามันคง...ไม่ได้มาโดดน้ำเล่นตอนฝนกำลังจะตกหรอกนะนั้น-_-" นี่คุณ!จะทำอะไรน่ะ?"
ในตอนนั้นเอง ร่างสูงก็ได้ก้าวขาข้างหนึ่งไปพาดที่สะพานแล้ว
"เฮ้ย!!!คุณหยุดก่อน อย่าฆ่าตัวตายนะ อย่านะคุณ อย่านะๆอย่า....."
ร่างสูงไม่ได้ฟังที่คนตัวเล็กพูดแม้แต้น้อย เขาโดดลงจากสะพานลงสู่แม่น้ำด้านล่าง เสียงดังตู้มมมม!!!!!!!!!
"ชิบหาย!!!!!!!!!!!"
ESTÁS LEYENDO
สายลม แห่งรัก(ficexo hunhan) Yaoi
Fanfic"Luhan" ฉัน...เคยสงสัยนะว่า การที่เราสองคนได้มาเจอกัน มันเป็นเพราะ"สายลม"ที่พัดพาให้เรา ได้มาเจอกันในตอนนั้น หรือมันจะเป็นแค่เพียงโชคชะตา ที่จะมาเล่นตลกกัน จะอะไรก็ตาม ฉันแค่อยากจะบอกว่า.... "เรา อย่าได้เจอกันอีกเลยนะ...."