The Prophecy

I - The Beginning

Shaylie's POV

Nakatitig lang ako sa kulay sky blue kong cieling na may mga nakadikit na glow in the dark stars habang nakahiga sa queen size bed.

Hayy.. What to do... Sunday ngayon at kakagising ko lang. Napatingin ako sa wall clock na nasa kanan. 7:30. Mag shopping na lang kaya ako? Tss.

*knock-knock*

"Come in!" sigaw ko habang naka higa pa rin. Naka katamad kasi eh.

"Good Morning, Young Lady. Breakfast is served. Your Father ordered me to get you." Bungad sakin ni Ate Dara habang naka bow pa.

Minsan nagsasawa na ako sa buhay na meron ako.
Umupo ako sa kama at lumingon sa kanya.

"Ate Dara. Hindi mo kailangan mag bow. Tsaka Shaylie lang. Wag nang young lady." sabi ko at tumayo na.

"I'm not in the right position. Young Lady." naka bow pa rin niyang sagot.

Hayaan na. Ala akong magagawa sa mga katulad nito.

Nag lakad na ako papasok sa banyo. Napahinto ako sa pinto.

"Ok na Ate Dara. Paki sabi na lang kay Dad na susunod na ako." sabi ko nang di man lang siya nililingon.

Pumasok na ako sa banyo at ginawa ang ritwal ko.
Nagbihis ng magarbong summer dress at sandals. Kahit nasa bahay lang kailangan presentable ka. Dito raw malalaman na mayaman kami.

Kung alam lang ni Dad na sa ginagawa niyang ito ay nasa sakal ako. Hindi naman kami iba sa mga taong mahirap. Parehas lang naman ang lahat na nabubuhay sa earth. Ewan. Tss.

Bumababa na lang ako sa napaka laking hagdan at pumunta sa dining area.

Pag pasok ko bumungad sa akin na kumpleto na sila. Nasa end table si Dad, sa kanan nya si Mom at sa kaliwa naman si Kuya.

"Good morning." bati ko sa kanila habang naka ngiti. Kahit ganito kami ka stiff mahal ko sila.

"Good morning sweetheart." Si Mom at ngumiti. Tumabi na ako sa kanya at kumain.

"Shaylie narining kong nag second ka raw sa dean's list ngayong second sem" sabi ni Dad habang umiinom ng kape niya. Ni hindi man lang nga tumingin sa akin.

Tss. Eto na naman kami. Naramdaman ko na lang ang kamay ni Mom sa ilalim ng lamesa. Nginitian ko siya at sumagot na kay Dad.

" Yes Dad. May... Problema ba?" tanong ko. Malamang Shaylie may problema. Alam na alam ko na mga iniisip niya. Inis. Sana di na lang ako sumabay mag almusal.

"Shaylie. Ilang beses ko bang sasabihin na isa kang Monte Verde. At ang isang Monte Verde ay palaging nasa first. Naiintindihan mo ba Shaylie?" seryosong sabi niya habang titig na titig sakin.

"Dad kasi mahirap po talaga yu-"

"Alin Shaylie? Yung pagiging Biologist ba? O come on Shaylie. You are better than this."

Nahinto na sa pagkain ang lahat at nanood na lang.

"Henry. Tama na." saway ni Mom

Magsasalita na sana si Dad nang putulin ko.

"Ok lang Mom. I understand. Next sem Dad. Nasa first na ako. Excuse me. I'm done eating" at tumayu na. Lumabas ako ng kusina at umakyat ng kwarto.

"Me too." rinig ko pang sabi ni kuya bago ako tuluyang maka akyat sa hagdan at pumasok sa kwarto.

Fuck this life. Bakit di na lang ako magpaka matay. Haist! Ugh! Nakaka badtrip!

Maka gala na nga lang. Kinuha ko yung susi ng buggati veyron ko at sling bag na kulay white. Papalabas na sana ako ng may kumatok.