Kayip! , kayip bir şehir kadar yanliz

30 BÖLÜM

SABAH: YAGMUR / YIGIT
( once okul sorna hastane )

Yagmur okulda Arzu ve arkadaslari yuzunden zehirlenmisti. Yigit Arzu ve arkadaslarindan suphe duyuyordu ama suan zamani degildi.

Herkes:

- Ambulansi ariyalim
- Ambulansi aradim

Yigit dayanamiyordu cunku Yagmur hayatini kaybedebilirdi. Yigit Yagmur'u kucaklayip aya kalkmisti.

Emre: Yigit?? Nere!! Abulans geliyor zaten!!

Yigit birsey demeden okuldan cikmisti ve Yagmur'u hemen kendi arabasina koymustu. Bir kac dakika sorna hastaneye varmisti paniekle arabadan inmisti ve Yagmur'u yine kucaklamisti.

Yigit: YARDIM EDINN!!

Doktorlar ve hemsireler gelip Yagmur'u yataga uzatip hemen iceri götürüyorlardi. Yigit paniek'le bekliyordu.

Yigit ( kendi kendine ): Allahim ne olur ona birsey olmasinn!!

Yigit duvara yaslanmisti. Doktorlar ve hemsireler Yagmur'a bakiyordu.

Hemsire: Ne olmus hocam?
Doktor: Zehirlendi!! Hemen mideyi yikayin!!! HEMEN!!

Hala Yagmur'u icerde kontrol ediyorlardi. Bir hemsire daha sorna cikmisti. Yigit hemen yanina gitmisti.

Yigit: NE OLMUS? IYI MI?
Hemsire: Suan iyi.. Ama daha uyanmaz..
Yigit: NEYI VAR PEKI? ( ediseli )
Hemsire: Fena halde zehirlenmis.. Yedi yada ictigi birsey dokundu.. Yani bir dahaki sefere dikkat edilmesi gerek cunku az kalsin gec kalsaydiniz ölebilirdi
Yigit: NE?!?!!?

Yigit zehirledigini farkindaydi ama emin degildi. Yigit yine duvara yaslanmisti ofliyarak.

NUR / SERDAR / ASLI / KAAN

Nur Serdar'in yanina gelmisti.

Nur: Selam.. Ben geldim ( siritir )
Serdar: Nur? Ne isin var burda? ( saskin )
Nur: Ne biliyim.. Merak ettim.. Ee ne olmus??
Serdar: Yok birsey.. Su oglan bucaklandi falan ama suan iyi
Nur: NE? Kim bucaklamis peki
( sok bir tepki verir )
Serdar: Sey.. Uhm..
( ne diyecegni bilemez )
Asli: Ben yaptim!
( cesur bir sekilde ama sanki ruh gibiydi yorgun yani )
Nur: Nasil?? Sen kimsin ki?
Asli: Evet ben kimim ki?
( Serdar'a bakar )
Serdar: Kardesim!
Nur: NE? Yani sey.. Eh..
Serdar: Asli'nin bir sucu yok! Kendini savununca oldu
Nur: Ben öyle demek istememistim.. Sadece sasirdim.. ( saskin bir sekilde )
Serdar: Tamam! Önemli degil..

Serdar'in telefonu caliyordu.

Serdar: Pardon! Bunu acmam gerek

Serdar biraz daha uzaklasmisti.

Serdar: Effendim anne?
Meryem: Oglum siz daha hastaneden ayrilamadiniz mi?
Serdar: Yarin ayrilicaz.. Yani daha oglandan konusmamiz gerek
Meryem: Iyi cabuk olun! O pislikin yaninda kalmasin benim kizim!
Serdar: Tamam anne! Merak etme!
Meryem: Iyi! Hadi kendinize iyi bakin!
Serdar: Sey.. Anne..
Meryem: Effendim oglum?
Serdar: Babam yine kumarda mi?
Meryem: Oglum.. Sen babani biliyorsun.. Yani sormana bile gerek yok.. Neyse sen gelince konusuruz.. Yine borcu var! Neyse..
Serdar: NE! Ya o herif hala niye oynuyor anlamiyorum! YETER ARTIK! BIKTIM!
Meryem: Oglum sakin ol!