Heey,
Dani heeft geen goede wifi en kon dit dus niet posten, maar ze kon wel foto's versturen, dus heb ik(Chilzz_) alles overgetypt omdat ik geen leven heb ahahahhhahaha. Maar ik zou het heel leuk vinden als jullie mijn nieuwe boek zouden willen lezen. Het heet: Battle of the bands {Dutch 1D, 5SOS, LM fanfic} bye x chai
Een week later...
Ik zit nog steeds constant op mijn kamer. Het enige wat ik doe, is liggen op mijn bed en een reden bedenken waarom Luke dit kon doen. Wat meestal uitloopt op huilen. Ben ik te dik? Ben ik egoïstisch? Ben ik lelijk? Ben ik niet perfect genoeg?
Ik heb ook nog niemand gesproken sinds ik mezelf zo ongeveer heb opgesloten. Niet dat er iemand naar me toe is gekomen om te praten, volgens mij zijn ze me gewoon vergeten. Ik ging alleen naar beneden om te eten, als de jongens een show speelden natuurlijk. Niet dat ik dan veel at. Meestal gewoon een cracker ofzo.
Op dit moment luister ik of er iemand beneden is. De jongens zijn volgens mij naar een show, nu alleen nog zeker weten dat Adinda er niet is... Ik luister aandachtig, maar hoor niks. Dus besluit ik naar beneden te lopen. Als ik in de keuken ben, trek ik de kast open op zoek naar iets te eten wat me niet dik maakt. Na een minuut zoeken vind ik eindelijk de crackers en pak er één uit het pak. Als ik het pak terug wil zetten, pakt iemand mijn arm vast, waardoor ik gil.
"Jezus, hoe hard gil jij." zegt de persoon achter me. Als ik me omdraai, zie ik Louis staan.
"Louis, what the hell doe je hier, je hoort op het podium te staan." zeg ik licht geïrriteerd. Hij zegt niks, hij staart me alleen maar aan.
"Wat?" zeg ik nog wat geïrriteerder.
"Mel..." zegt hij en zijn stem sterft een beetje weg, terwijl hij mijn lichaam bekijkt.
"Wat is er?" zeg ik een beetje onzeker.
"Je bent zo..."
"Zo wat?"
"Zo fucking mager." zegt hij.
Ik weet niet wat ik moet doen, dus ik probeer me los te trekken uit zijn greep. het lukt en ik ren gelijk naar mijn kamer. Na een paar seconden bonst hij op de deur.
"Melanie doe de deur open!"
"Nee." zeg ik met een krakende stem.
"Melanie ik moet met je praten."
"Ga weg."
"Ik ga niet weg zonder met je gepraat te hebben."
"Dan kun je lang wachten."
"Wat jij wil."
Ik hoor wat gerommel in de kamer naast me en na 2 minuten vliegt de deur open. Louis loopt recht op me af en drukt me tegen het bed.
"Louis alsjeblieft. Laat me met rust."
"Nee, het is niet goed voor je om niet te eten."
"Ik eet wel."
"Ja, één cracker per 2 dagen."
"Kan je gewoon weggaan nu?"
"Nee."
"Omdat?"
"Omdat je jezelf verhongert. Melanie, ik weet dat Luke je pijn heeft gedaan, maar wil je dat hij je zo ziet?"
"Nee..." zeg ik twijfelend.
Dan laat Louis me los en gaat hij naast me liggen.
"Kijk Melanie, je kan hier blijven zitten en jezelf verhongeren, maar je kan ook deze muffe kamer uitkomen en laten zien dat je Luke niet nodig hebt om je leven te leiden. Je bent veel te mooi om hier te blijven zitten niks te doen, er ligt een hele wereld voor je open! Als Luke niet in je ziet dat je perfect bent, dan is dat zijn pro-"
Dan druk ik mijn lippen op die van Louis. Waarom? Ik heb werkelijk geen idee.
A/N
Hola
Idk of jullie dit hoofdstuk leuk vinden maar ik heb het in minder dan 10 minuten geschreven en ik ben er best trots op om een of andere reden.
Ik ga vanaf nu elke update een liedje aanraden, gewoon omdat het kan.
Liedje:
Death of a bachelor - Panic! At the disco
xx
dani
