Hoofdstuk 21; the end

667 35 20
                                    

Ik word wakker met de gedachte dat er weer iets van Luke op me wacht. Het heeft me de afgelopen dagen blij maar ook verdrietig gemaakt. Ik mis hem zo erg en weet niet wanneer ik hem weer ga zien. Ik stap uit mijn bed en loop naar mijn kast om te kijken wat ik aan doe. Ik pak een outfit uit mijn kast (bovenaan in het media foto ding) en doe hem aan. Ik loop naar de keuken waar Lili aan de tafel zit.

"Goedemorgen!" zeg ik vrolijk en ze zegt hetzelfde terug. Ik pak wat brood en doe het met ham en kaas in het tosti-ijzer.

"Heb je de post al gepakt?" vraag ik terwijl ik mijn tosti eet.

"Ja, maar er zat niks tussen van Luke."

Niks van Luke? Hij zei 'tot morgen', hij moet dan toch wel wat verstuurd hebben?

"Weet je het zeker?" vraag ik weemoedig.

"Sorry," zegt ze met medelijden in haar ogen.

Ik ga op de bank zitten met mijn hoofd in mijn handen. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik mis hem zo erg, maar hij heeft duidelijk gezegd dat hij niet wilde dat ik hem op zou zoeken. Dan zie ik mijn laptop staan met de usb-stick van gister er nog in. Ik pak mijn laptop en klik het filmpje aan. Ik mis hem heel erg, maar dan denk ik aan de keren dat hij me pijn heeft gedaan, de keren dat hij met Daniëlle zoende deden zoveel pijn en natuurlijk ook de keer dat hij met Chailey zoende en zo gemeen deed daarna, hij kon er dan wel niks aan doen, maar het deed vreselijk veel pijn. Om niet te verdrietig te worden denk ik terug aan alle leuke dingen die Luke en ik ooit samen hebben gedaan. De dagen waarop we de hele dag liedjes speelden op zijn kamer, de dagen dat we gewoon films lagen te kijken op de bank, de dagen dat ik het enige publiek was voor de jongens die hun nieuwe liedjes aan me lieten horen, de livestreams van de jongens waar ik soms bij zat, de eerste kus die ik van hem kreeg op de hotelkamer in Amsterdam, maar het beste moment was toch wel het moment dat we elkaar leerden kennen in het muzieklokaal.

"Going back to the corner where I first saw you, gonna camp in my sleeping bag, I'm not gonna move," hoor ik Luke het lied eindigen.

Dan valt alles ineens op zijn plek. Het liedje, waarom het dikgedrukt stond op de mixtape, waarom hij juist dat liedje zong en de 'tot morgen' van gister. Ik sta op en doe zo snel mogelijk mijn schoenen aan.

"Waar ga je heen?" vraagt Lili.

"Luke," en ik stap de deur uit.

Ik loop in de richting van de plek war ik heen moet en na een tijdje lopen kom ik langs een prullenbak. In mijn ooghoek zie ik Luke op een tijdschrift dat er bovenop ligt. Het is een foto met  Daniëlle, met de tekst "Luke Hemmings vergeet oude vlam Melanie White en gaat er vandoor met een ander." Ik zie dat dit blad al van een paar jaar geleden is, maar het zet me aan het denken. Wat als hij helemaal niet op me zit te wachten en het allemaal een grap of een weddenschap was? Is het het wel waard om te proberen hem te vinden? Zal ik doorlopen of naar huis gaan? Ik besluit om voor de zekerheid door te lopen en na een tijdje lopen sta ik er, mijn oude school.

Het ziet er best wel gesloten uit, maar toch probeer ik de deur open te krijgen. Tot mijn grote verbazing gaat de deur open en als ik naar beneden kijk zie ik iets wat me nog meer verbaast, rozenblaadjes. Ik volg het pad van rozenblaadjes door een gang vol met lichtjes. Deze gangen brengen veel herinneringen naar boven. Ik probeer me te herinneren waar het muzieklokaal is, maar dan hoor ik een gitaar een bekende melodie spelen. Ik loop in de richting van het geluid. Ik sta in de deuropening van het muzieklokaal en daar zit Luke met zijn gitaar.

Carry on, let the good times roll

Sail along, let your path unfold

It won't be long, won't be long, won't be long

You know it's gonna get better,

You know it's gonna get better

Ik probeer geen tranen in mijn ogen te krijgen en wacht tot hij klaar is.

"Mooi lied, zelf geschreven?" probeer ik ons eerste gesprek na te doen, maar zonder iets te zeggen geeft Luke me een papiertje.

Lieve Melanie,

Het spijt me, het spijt me van alles. Het zoenen met andere meisjes terwijl ik met jou samen was of al had verteld dat ik je leuk vond, het spijt me dat ik in Louis' plan meeging zonder je iets te vertellen, het spijt me dat ik je zo lang heb laten wachten, maar ik wilde iets perfects maken van onze 'eerste ontmoeting'. Daarom heb ik ook deze plek uitgekozen. Hier begon alles. Ik heb zo naar dit moment toegeleefd en ik hoop met heel mijn hart dat je me vergeeft. Ik hoop dat je weer opnieuw wil beginnen.
Lots of love,
Luke

Ik voel tot mijn verbazing dat ik boos wordt.

"Weet je Luke, sinds je begon met brieven sturen heb je me in een enorme onzekerheid laten leven. Ik wist niet of ik je ooit nog zou zien of dat je dit gewoon deed om me te kwellen of wat dan ook. Dus bedankt, je hebt me uit mijn lijden verlost. Nu kan ik weer alleen verder leven zonder die vreselijke onzekerheid."

Ik draai me met tranen in mijn ogen om, om weg te lopen maar dan zegt Luke iets.

"Draai het papier om."

Ik en kijk naar Luke. Zonder iets te zeggen draai ik het papier om en lees wat erop staat.

Ik hoop dat je ja zegt.

Ik kijk op van de brief en daar zit Luke geknield met een ring in zijn hand.

"Melanie White, wil je met me trouwen?"

Ik sla mijn hand voor mijn mond en krijg tranen in mijn ogen. Ik krijg mijn woorden er maar net uit.

"Ja"

a/n
nou dit was het laatste hoofdstuk :)) sorry dat het zo lang duurde maar oke het is zover. het eind. ik hoop dat jullie het leuk vonden! er komt nu echt geen nieuw deel meer omdat ik gewoon echt niet weet waarover ik t zou moeten maken. wel komt er misschien nog een epiloog!

ik wil even een paar mensen bedanken :))
urwinadream bedankt voor het eerlijk zijn over de hoofdstukken zodat ik ze kon verbeteren en bedankt voor het beginnen met vertalen van het boek ily!!

Chilzz_ bedankt voor het zijn van een goede vriendin en kinda inspiring me om een boek te schrijven, cus ik wilde het al best lang maar wist t nooit zeker maar toen jij t ook deed dacht ik, ik doe het ook! ily <33

adinda_99 thanks voor het maken van de covers van de boeken cus nu zien ze er goed uit en anders waren ze sws lelijk geworden HAHA

& a big thanks naar jullie voor het blijven lezen van mijn boeken ookal ben ik slecht in het updaten

ik ga misschien een nieuw boek schrijven in het engels, maar dat kan nog even duren!

een van mn favoriete liedjes op dit moment is: if i believe you - the 1975

lots of love,
dani

Carry On 2 • lrhWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu